Ukrywanie obrotów lub niewpisywanie utargów do ewidencji sprzedaży, uzasadniające stosowanie sankcji podatkowych, nie może stanowić podstawy cofnięcia uprawnień do wykonywania handlu z powołaniem się na art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 18 lipca 1974 r. o wykonywaniu handlu oraz niektórych innych rodzajów działalności przez jednostki gospodarki uspołecznionej /Dz.U. 1983 nr 43 poz. 193 ze zm./.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Elżbiety R. na decyzję Wydziału Handlu, Drobnej Wytwórczości i Usług Urzędu Miasta Krakowa z dnia 22 sierpnia 1984 r. w przedmiocie cofnięcia uprawnień do wykonywania handlu i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Handlu, Drobnej Wytwórczości i Usług Urzędu Dzielnicowego w K. z dnia 20 czerwca 1984 r., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Dyrektora Wydziału Handlu, Drobnej Wytwórczości i Usług Urzędu Miasta Krakowa kwotę złotych sześćset tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącej.
Decyzją z dnia 20 czerwca 1984 r. nr HU-I 7530/p/111/84 Kierownik Wydziału Handlu, Drobnej Wytwórczości i Usług Urzędu Dzielnicowego w K. cofnął Elżbiecie R. z dniem 25 czerwca 1984 r. zezwolenie na prowadzenie działalności handlowej - sprzedaży artykułów odzieżowych, galanterii, obuwia i biżuterii ze srebra powołując się na art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 18 lipca 1974 r. o wykonywaniu handlu oraz niektórych innych rodzajów działalności przez jednostki gospodarki nie uspołecznionej /Dz.U. 1983 nr 43 poz. 193/.
Od decyzji tej odwołała się Elżbieta R., zarzucając, że art. 8 ust. 2 pkt 2 cytowanej ustawy nie może stanowić podstawy do cofnięcia uprawnień na prowadzenie działalności handlowej z powodu uchybień zasadom prowadzenia księgowości, wymaganym przez przepisy prawa podatkowego i podkreślając, że uchybienia takie powodują wyłącznie konsekwencje podatkowe.
Po rozpoznaniu odwołania, Zastępca Dyrektora Wydziału Handlu, Drobnej Wytwórczości i Usług Urzędu Miasta Krakowa decyzją z dnia 22 sierpnia 1984 r. nr HU.VI. 7530-1/12/84 utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. Z uzasadnienia decyzji ostatecznej wynika między innymi, że za jej podstawę przyjęto fakt, iż do ewidencji sprzedaży nie wpisano sprzedaży towarów, co świadczy o nierzetelnym prowadzeniu działalności handlowej. "W tym zaś pojęciu mieści się nie tylko działanie przeciw interesom nabywców, ale również nierzetelność w sferze podatkowej w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej (...)".
Decyzję ostateczną zaskarżyła Elżbieta R. do Naczelnego Sądu Administracyjnego, podnosząc, że niewpisanie utargów do ewidencji sprzedaży nie daje podstaw do cofnięcia zezwolenia na prowadzenie działalności handlowej na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 omawianej ustawy.
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Wydziału Handlu, Drobnej Wytwórczości i Usług Urzędu Miasta Krakowa wniósł o jej oddalenie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga jest zasadna. Z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 18 lipca 1974 r. o wykonywaniu handlu oraz niektórych innych rodzajów działalności przez jednostki gospodarki nie uspołecznionej /Dz.U. 1983 nr 43 poz. 193/ wynika, że uprawnienie do prowadzenia działalności handlowej może być cofnięte, jeżeli osoba, której wydano to uprawnienie "prowadzi działalność gospodarczą w sposób powodujący uzasadnione skargi na rzetelność tej działalności". W sprawie jest rzeczą bezsporną, że podstawą podjęcia postępowania administracyjnego o cofnięcie uprawnień handlowych było to, iż w sklepie skarżącej stwierdzono nieprawidłowości w dokumentacji handlowej, polegające na zaniechaniu wpisywania utargów do ewidencji sprzedaży. Na podstawie tych ustaleń powołując się na art. 8 ust. 2 pkt 2 wyżej cytowanej ustawy, wydano zaskarżoną ostateczną decyzję. Taka interpretacja przepisu prawnego nie zasługuje na uwzględnienie. Podstawą cofnięcia uprawnień z powołaniem się na art. 8 ust. 2 pkt 2 omawianej ustawy mogą być tylko uzasadnione skargi na rzetelność działalności gospodarczej /w niniejszej sprawie: handlowej/. Przez to pojęcie należy rozumieć działanie przeciwko interesom konsumentów lub przeciwko interesom nabywcy, na przykład przez zawyżanie cen. W żadnym wypadku podstawy cofnięcia uprawnień handlowych z powołaniem się na art. 8 ust. 2 pkt 2 wyżej cytowanej ustawy nie może stanowić ukrywanie obrotów lub niewpisywanie utargów do ewidencji sprzedaży. Uchybienia takie stanowią podstawę do stosowania sankcji podatkowych.
Z uwagi na powyższe oraz fakt, że w sprawie nie zachodzą przesłanki cofnięcia uprawnień do prowadzenia działalności handlowej, o których mowa w art. 8 ust. 1 i 2, lub fakultatywne, przewidziane w art. 8 ust. 2 pkt 1-7, a w szczególności w punkcie 5 omawianej ustawy, na mocy art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 Kpa należało uchylić zaskarżoną decyzję oraz decyzję organu I instancji.
Zwrot kosztów zasądzono na mocy art. 208 Kpa.