Zróżnicowanie przez radę gminy wysokości stawek podatku od nieruchomości w oparciu o kryterium podmiotowe /zamieszkanie na terenie gminy bądź poza nią/ nie narusza przepisów ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./.
Skarżący Jan N. otrzymał w dniu 7.04.1992 r. decyzję Wójta Gminy W. w sprawie wymiaru podatku od nieruchomości za 1992 r., w której określono jako przedmiot opodatkowania grunt o powierzchni 9.700 m2 oraz ustalono wysokość podatku na kwotę 455.000 zł na podstawie przepisów ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31/ oraz uchwały Nr 2/I/91 Rady Gminy z dnia 26.02.1991 r. w sprawie podatków i opłat lokalnych.
W odwołaniu od powyższej decyzji Jan N. zakwestionował to, że w odróżnieniu od mieszkańców gminy W. płacących podatek według stawki 20 zł/m2, wobec niego i innych podatników mieszkających poza tą gminą zastosowano stawkę 50 zł/m2, co przy powierzchni 0,97 ha dało różnicę 291.000 zł niezgodną z Konstytucją oraz zdrowym rozsądkiem. Dodał równocześnie, że na nieruchomość o powierzchni 0,97 ha składa się grunt o niskiej klasie bonitacyjnej /IV, V, Vb/, który nie może być uważany za teren rekreacyjny, gdyż brak jest zbiornika wodnego, rzeki, lasu itp. Różnicowanie stawek podatku według tego, czy ma go płacić mieszkaniec danej gminy, czy też innych gmin /skarżący mieszka w M./ - uznał za rodzaj dyskryminacji.
Kolegium Odwoławcze przy Sejmiku Samorządowym Województwa Cz. nie uwzględniło tego odwołania i w uzasadnieniu swej decyzji z dnia 31.05.1992 r. wyjaśniło, iż stawki podatku zostały zróżnicowane przez Radę Gminy na podstawie upoważnienia ustawowego zawartego w art. 5 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych. Jeśli natomiast chodzi o zarzut złej jakości gruntu, to dla wymiaru podatku od nieruchomości nie ma to znaczenia /zwolnienia nieużytków oraz gruntów klas V i VI istnieją w odniesieniu do podatku rolnego/.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniesionej przez Jana N. podtrzymano zasadniczy zarzut odwołania dotyczący bezpodstawnego zróżnicowania stawek podatku od nieruchomości w zależności od miejsca zamieszkiwania podatników. Skarżący podkreślił, że jest to podatek od nieruchomości, nie zaś od właściciela jako podmiotu, mającego płacić "karę" za niezamieszkiwanie na terenie gminy, gdzie ta nieruchomość jest położona. Dodał, że jest właścicielem nieruchomości o powierzchni 9.670 m2, co wynika z aktu notarialnego, stąd błędnie w aktach wymiarowych organ I instancji określił powierzchnię jego nieruchomości na 9.700 m2.
Odpowiadając na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie z motywów zbieżnych z tymi, jakie zawiera uzasadnienie zaskarżonej decyzji, nadmieniając przy tym, że skarga nie zawiera nowych zarzutów.