Czasowe zawieszenie działalności gospodarczej lub pozostawienie "w stanie likwidacji" podmiotu podatkowego nie oznacza ustania jego bytu prawnego i nie uzasadnia zmiany przeznaczenia gruntów i budynków jako związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych.
Działający z upoważnienia Prezydenta Miasta - Skarbnik zawiadomił Spółdzielnię Pracy Remontowo-Budowlaną /w likwidacji/, że na skutek nieprawidłowo wypełnianych deklaracji podatkowych za lata 1990 i 1991 powstały zaległości w podatku od nieruchomości. Wyjaśnił przy tym, iż w sprawie podatku od nieruchomości, podatkiem tym są objęte wszystkie nieruchomości /z wyjątkiem budynków mieszkalnych/, będące w posiadaniu podmiotu utworzonego w celu prowadzenia działalności gospodarczej, bez względu na to, w jaki sposób są one wykorzystywane lub jakim celom służą w związku z prowadzeniem tej działalności.
Spółdzielnia wyjaśniła, iż na podstawie uchwały Walnego Zgromadzenia od 1991 r. zaprzestała prowadzenia działalności gospodarczej i została postawiona w stan likwidacji. Okoliczność ta, zdaniem Spółdzielni, powinna wpłynąć na zmianę stosowanych dotychczas stawek podatku od nieruchomości, na co wskazuje art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych.
Wobec różnicy stanowisk organu podatkowego i podatnika (...) organ podatkowy I instancji ustalił decyzjami wymiar podatku od nieruchomości za 1990 i 1991 r. - w tym od budynków związanych z działalnością gospodarczą i od gruntu związanego z tą działalnością.
Wyjaśnił w decyzjach, iż na wymiar podatku, a w szczególności na zmianę stawek nie ma wpływu fakt, że Spółdzielnia znajduje się w stanie likwidacji oraz części powierzchni określonych w deklaracji podatkowej nie wykorzystuje.
Analogicznie uzasadnioną decyzją organ I instancji ustalił wymiar podatku od nieruchomości za 1992 r. powołując się na stawki podatku określone uchwałą Rady Miejskiej, przewidziane dla budynków i gruntów związanych z działalnością gospodarczą.
W jednobrzmiących odwołaniach od powyższych decyzji wymiarowych Spółdzielnia zarzuciła, że ich wydanie nastąpiło bez wszczęcia postępowania administracyjnego /art. 61 par. 1 i 4 Kpa/, bez przeprowadzenia właściwego postępowania wyjaśniającego i dowodowego, a nawet bez określenia strony, której te decyzje dotyczą, co - zdaniem odwołującego się - skutkować powinno nieważność decyzji zgodnie z art. 156 par. 1 pkt 2, 4 i 7 Kpa.
Kolegium Odwoławcze przy Sejmiku Samorządowym (...) utrzymało w mocy decyzje organu I instancji jako zgodne z powołanymi w nich przepisami materialnoprawnymi, a także przepisami art. 5 i 7 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych. Organ odwoławczy stwierdził, że do czasu całkowitej likwidacji odwołująca się Spółdzielnia jest stroną postępowania i na niej ciąży obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości, jako że w swoim posiadaniu miała nieruchomości objęte złożonymi deklaracjami podatkowymi. Organ odwoławczy przyjął - podobnie jak organ I instancji - że dla celów podatku od nieruchomości traktuje się, jako związane z działalnością gospodarczą, posiadane przez dany podmiot nieruchomości, bez względu na to w jaki sposób są wykorzystywane lub jakim celom służą.