Skarga Józefa P. na decyzję Odwoławczej Komisji do spraw Szkód Górniczych w Katowicach w przedmiocie odrzucenia wniosku o pokrycie kosztów zabezpieczenia budynku i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 1 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję, a także
Tezy

1. Postanowienie o odrzuceniu wniosku w sprawie naprawienia szkody górniczej, od którego przysługuje odwołanie /par. 16 ust. 1 i 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 czerwca 1978 r. w sprawie komisji do spraw szkód górniczych - Dz.U. nr 15 poz. 67 ze zm./, należy uznać za decyzję w rozumieniu art. 104 Kpa, na którą przysługuje skarga do sądu administracyjnego.

2. Paragraf 14 ust. 2 pkt 1 zarządzenia Przewodniczącego Komisji Planowania przy Radzie Ministrów i Ministra Finansów z dnia 23 lutego 1983 r. w sprawie planowania w zakresie naprawiania szkód górniczych oraz tworzenia przez przedsiębiorstwa górnicze funduszów szkód górniczych i dokonywania wypłat z tych funduszów /M.P. nr 7 poz. 45/, stanowiący o pokrywaniu zwiększonych kosztów /kosztów zabezpieczenia/ budownictwa mieszkaniowego na terenach górniczych, jest - dokonanym w ramach upoważnienia ustawowego - uściśleniem obowiązku zabezpieczenia szkód górniczych, wyrażonego w art. 50 ust. 3 pkt 1 prawa górniczego.

3. Stosownie do art. 74 ust. 1 dekretu z dnia 6 maja 1953 r. - Prawo górnicze /Dz.U. 1978 nr 4 poz. 12/ komisje do spraw szkód górniczych są organami administracji powołanymi z wyłączeniem innych organów do rozstrzygania spraw unormowanych w rozdziale II działu V dekretu, w tym także do rozstrzygania o kosztach zabezpieczenia budownictwa mieszkaniowego.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Józefa P. na decyzję Odwoławczej Komisji do spraw Szkód Górniczych w Katowicach z dnia 29 września 1983 r. w przedmiocie odrzucenia wniosku o pokrycie kosztów zabezpieczenia budynku i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 1 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Odwoławczej Komisji do Spraw Szkód Górniczych kwotę złotych sześćset tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.

Uzasadnienie strona 1/5

We wniosku z dnia 29 czerwca 1983 r., adresowanym do Okręgowej Komisji do Spraw Szkód Górniczych w G., Józef P. wnosił - w związku z pozwoleniem na budowę budynku mieszkalnego i gospodarczego na działce nr 115 na terenie P., uzyskanym pod warunkiem zabezpieczenia tychże obiektów przed powstaniem szkód górniczych - o wydanie orzeczenia zobowiązującego odpowiednie przedsiębiorstwo górnicze do pokrycia związanych z tym zwiększonych kosztów budowy. Żądanie to wniósł na podstawie zarządzenia Przewodniczącego Komisji Planowania przy Radzie Ministrów i Ministra Finansów z dnia 23 lutego 1983 r. w sprawie planowania w zakresie naprawiania szkód górniczych oraz tworzenia przez przedsiębiorstwa górnicze funduszów szkód górniczych i dokonywania wypłat z tych funduszów /M.P. nr 7 poz. 45/.

Od postanowienia przewodniczącego Okręgowej Komisji do Spraw Szkód Górniczych w G. z dnia 2 września 1983 r., odrzucającego wniosek z powodu przyjętej w tym postanowieniu niewłaściwości rzeczowej, Józef P. złożył odwołanie do Odwoławczej Komisji do Spraw Szkód Górniczych w Katowicach.

Komisja ta postanowieniem z dnia 29 września 1983 r. utrzymała w mocy orzeczenie I instancji i w motywach swego rozstrzygnięcia stwierdziła, że właściwość rzeczowa komisji do spraw szkód górniczych określona została w art. 74 ust. 1 dekretu z dnia 6 maja 1953 r. - Prawo górnicze /Dz.U. 1978 nr 4 poz. 12/. W myśl tego przepisu sprowadza się ona - zdaniem organu odwoławczego - do orzekania w sprawach szkód górniczych już istniejących. Stosownie natomiast do art. 37 ust. 1 prawa górniczego obowiązek pokrywania kosztów robót zabezpieczających w obiektach nowo wznoszonych ciąży na inwestorze. Zdaniem odwoławczej komisji - przepis par. 14 ust. 2 pkt 1 cytowanego wyżej zarządzenia Przewodniczącego Komisji Planowania rozszerza zakres odpowiedzialności przedsiębiorstwa górniczego poza granice określone w prawie górniczym, nakładając na przedsiębiorstwo górnicze zobowiązanie finansowe w odniesieniu do obiektów budowlanych jeszcze nie istniejących. z dalszych motywów tegoż orzeczenia wynikało, że ponieważ zawarte w powołanym wyżej przepisie zarządzenia obowiązki przedsiębiorstwa górniczego wykraczają poza zakres ustalony w rozdziale II prawa górniczego, kompetencje komisji do spraw szkód górniczych ograniczają się do spraw zawartych w tymże rozdziale. Oznacza to, że komisje te nie są rzeczowo właściwe do rozpatrzenia spraw związanych z ustaleniem kosztów zabezpieczenia nowo wzniesionych obiektów. Stanowisko to znajduje swoje potwierdzenie - jak to podnosi in fine swego orzeczenia organ II instancji - w konstrukcji par. 14 omawianego zarządzenia, która wyraźnie rozróżnia należności wynikające z orzeczenia komisji do spraw szkód górniczych /par. 14 ust. 1/ od innych należności, chociaż także pokrywanych z funduszu szkód górniczych.

W skardze na to orzeczenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego Jerzy P. wniósł o uchylenie postanowień organów obydwu instancji oraz o ustalenie, że Okręgowa Komisja do Spraw Szkód Górniczych w G. jest właściwa do rozpoznania jego pretensji.

Strona 1/5