Decyzję wydaną przez kierownika urzędu rejonowego lub podległego mu pracownika w czasie obowiązywania porozumienia przenoszącego kompetencje tego organu na organ gminy /art. 40 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o terenowych organach rządowej administracji ogólnej - Dz.U. nr 21 poz. 123/ należy uznać za wydaną z naruszeniem przepisów o właściwości.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Pawła M. na decyzję Wojewody B-kiego z dnia 30 stycznia 1992 r. w przedmiocie użytkowania pomieszczeń garażowych na cele warsztatu mechaniki i blacharstwa samochodowego i na podstawie art. 207 par. 1 i 3 Kpa stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Kierownika Urzędu Rejonowego w O., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Wojewody B-kiego kwotę złotych pięćdziesiąt tysięcy tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.
Wnioskiem z dnia 11 marca 1991 r. Mieczysław M. wystąpił do Urzędu Miejskiego w O. o wyrażenie zgody na zmianę sposobu użytkowania budynku gospodarczo-garażowego, wybudowanego na podstawie pozwolenia na budowę z dnia 2 maja 1989 r., na pomieszczenie usługowe w zakresie blacharstwa samochodowego i mechaniki pojazdowej, którą to działalność będzie prowadził syn wnioskodawcy Paweł M., zgodnie z zaświadczeniem o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej, w O. przy ul. P. nr 30, z datą ważności od dnia 5 marca 1991 r.
Dnia 21 marca 1991 r. zastrzeżenia do uruchomienia w powyższym budynku działalności rzemieślniczej zgłosiła właścicielka sąsiedniej nieruchomości Anna K.-B., podkreślając dużą jej uciążliwość w strefie zabudowy jednorodzinnej.
Pismem z dnia 2 kwietnia 1991 r. Kierownik Wydziału Rozwoju i Budownictwa Urzędu Miejskiego w O. zawiadomił wnioskodawcę, że uzależnia wydanie decyzji wyrażającej zgodę na zmianę użytkowania istniejącego garażu na warsztat mechaniki i blacharstwa samochodowego od przedstawienia pozytywnej opinii Państwowego Terenowego Inspektora Sanitarnego przy założeniu, że "strefa ochronna będzie mniejsza niż 30,0m", oraz od uzgodnienia z Wydziałem Ochrony środowiska Urzędu Wojewódzkiego w B.-B. Jednocześnie pismo to, "w związku z wszczęciem postępowania w wymienionej sprawie", podał do wiadomości sąsiadów wnioskodawcy /w tym Anny K.-B./ w celu zgłoszenia uwag i zastrzeżeń w terminie 14 dni.
Swoje zastrzeżenia podtrzymała Anna K.-B. w piśmie z dnia 5 kwietnia 1991 r., w którym dodatkowo poinformowała, że w bezpośrednim sąsiedztwie istniejącego budynku gospodarczo-garażowego pragnie wybudować drugi dom jednorodzinny. Inni sąsiedzi wyrazili zgodę na działalność usługową prowadzoną przez Pawła M. w omawianym budynku.
Terenowa Stacja Sanitarno-Epidemiologiczna w O. Przeprowadziła w dniu 13 kwietnia 1991 r. kontrolę funkcjonującego warsztatu Pawła M., ustalając między innymi, że budynek warsztatowy jest odległy od istniejącego na sąsiedniej działce budynku mieszkalnego Anny K: B. o 31 m oraz 3 m od granicy nieruchomości. Pismem z dnia 17 kwietnia 1991 r. Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w O. powiadomił Urząd Miejski w O. o wszystkich ustaleniach dotyczących tego warsztatu, pozostawiając rozstrzygnięcie sprawy właściwemu organowi administracji.
W tym stanie sprawy Kierownik Wydziału Rozwoju i Budownictwa Urzędu Miejskiego w O. poinformował Pawła M., że wobec sprzeciwu Anny K.-B., jej wystąpienia o budowę domu mieszkalnego na sąsiedniej działce, a także uciążliwości warsztatu dla otoczenia i potrzeby zachowania sfery ochronnej "ograniczającej możliwość zabudowy przyległych działek", nie wyraża zgody na zmianę przeznaczenia garażu na warsztat mechaniki i blacharstwa samochodowego. Pismo to nie zostało nazwane decyzją" i nie powoływało się na jakiekolwiek przepisy prawa /poza ogólnikowym odwołaniem się do ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego/ ani nie zawierało pouczenia o środkach zaskarżenia; skierowane zostało do Pawła M. oraz podane "do wiadomości" Annie K.-B.