Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej w G. w przedmiocie świadczenia usług przewozowych taksówkami osobowymi i bagażowymi
Tezy

1. Przepis art. 40 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ wymaga przede wszystkim, aby materia mająca być przedmiotem regulacji przez radę gminy - nie była uregulowana w odrębnych ustawach lub innych przepisach powszechnie obowiązujących.

2. Jeśli ustawodawca w danej materii zrezygnował z bardziej szczegółowej, a przy tym bardziej rygorystycznej - w ramach określonego rodzaju działalności gospodarczej - reglamentacji prawnej, to nie można powiedzieć, iż tym samym chodzi o sferę działalności, w której organy gminy mają swobodę w stanowieniu przepisów gminnych.

Generalnie bowiem jest to sfera stosunków społecznych i gospodarczych unormowana przepisami powszechnie obowiązującymi w kraju, a więc zastrzeżona do regulacji ustawowej.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Wojewody w K. na uchwałę Rady Miejskiej w G. z dnia 16 stycznia 1991 r. nr XIV/116/91 w przedmiocie świadczenia usług przewozowych taksówkami osobowymi i bagażowymi - stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały.

Inne orzeczenia o symbolu:
626 Ustrój samorządu terytorialnego, w tym referendum gminne
Inne orzeczenia z hasłem:
Samorząd terytorialny
Inne orzeczenia sądu:
NSA oz. w Katowicach
Uzasadnienie strona 1/2

Wojewoda w K. wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego w trybie art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ skargę na uchwałę Nr XIV/116/91 Rady Miejskiej w G. z dnia 16 stycznia 1991 r. w sprawie świadczenia usług przewozowych taksówkami osobowymi i bagażowymi - jako wydaną z rażącym naruszeniem art. 40 ust. 3 cytowanej ustawy. W szczególności w uzasadnieniu skargi podniesiono, że niektóre obowiązki nałożone zaskarżoną uchwałą na podmioty prowadzące działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług przewozowych taksówkami wynikają wprost z ustawy z dnia 1 lutego 1983 r. - Prawo o ruchu drogowym, jak np. przedstawienie ważnego dowodu badania lekarskiego i psychotechnicznego /art. 80 ust. 1/, zaświadczenia o stanie technicznym pojazdu /art. 64/, bądź z przepisów wykonawczych do tej ustawy - co dotyczy oznakowania taksówek /par. 22 rozporządzenia Ministra Komunikacji z dnia 8 grudnia 1983 r. w sprawie warunków technicznych i badań pojazdów /Dz.U. nr 70 poz. 317/. Inne obowiązki nałożone tą uchwałą, jak wykazanie się znajomością topografii miasta, zasad stosowania przepisów taryfowych w praktyce, określenie miejsca prowadzenia działalności, uwidocznienie wewnątrz pojazdu informacji wskazującej imię i nazwisko ewentualnie nazwę podmiotu aktualnie prowadzącego działalność - nie są związane z zapewnieniem porządku, spokoju i bezpieczeństwa publicznego, ani nie są niezbędne dla ochrony życia lub zdrowia obywateli. Jeśli natomiast chodzi o nałożenie obowiązku przedstawienia aktualnego zapytania o karalność, to przy zgłaszaniu działalności gospodarczej do ewidencji takiego obowiązku nie przewiduje ustawa z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej, ani nie spełnia się w ten sposób kryterium przepisu porządkowego o ochronie życia lub zdrowia tak prowadzącego taksówkę, jak i pasażera.

Rada Miejska w G. w odpowiedzi na skargę wniosła o jej oddalenie podnosząc, że zaskarżona uchwała została podjęta w uwzględnieniu skarg i sygnałów wyborców co do wykonywania usług przez osoby nie posiadające stosownych kwalifikacji. Powołane w skardze przepisy prawa o ruchu drogowym nie są skoordynowane z działalnością zarobkową przy pomocy pojazdu, zaś oznakowanie pojazdu wynikające z par. 22 rozporządzenia Ministra Komunikacji z dnia 8 grudnia 1983 r. /Dz.U. nr 70 poz. 317/ nie pozwala pasażerom zidentyfikować osoby odpowiedzialnej za prowadzenie danej działalności. Chodzi o ochroną bezpieczeństwa osobistego pasażerów i ich mienia, a nie taksówkarzy przed pasażerami, gdyż takiej ochrony nie przyznano żadnej grupie zawodowej narażonej na wysokie ryzyko, jak np. policjantom, sędziom, prokuratorom, lekarzom itp.

Dodatkowo pełnomocnik Rady Miejskiej w G. podniósł na rozprawie przed Sądem, że zasadność skargi była przedmiotem analizy Rady, która uznała za niezbędne uregulowanie spraw objętych zaskarżoną uchwałą wobec luki prawnej, jaka powstała po uchyleniu przepisów o koncesjonowaniu wykonywania usług przewozowych taksówkami osobowymi i bagażowymi /usługi takie mogą wykonywać osoby nie będące zawodowymi taksówkarzami/.

Strona 1/2
Inne orzeczenia o symbolu:
626 Ustrój samorządu terytorialnego, w tym referendum gminne
Inne orzeczenia z hasłem:
Samorząd terytorialny
Inne orzeczenia sądu:
NSA oz. w Katowicach