Przy interpretacji normy zawartej w art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "d" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./, należy mieć na względzie to, że z samego faktu sprzedaży lokalu mieszkalnego przez gminę nie wynika, iż w ten sposób został spełniony ustawowy warunek określony w tym przepisie.
Warunek ten nie odnosi się bowiem do transakcji handlowej, ale do tego ażeby nabywany lokal lub budynek został wybudowany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
Dnia 25 lutego 1993 r. wpłynęło do Urzędu Skarbowego w K. zeznanie państwa Haliny i Jana P. o wspólnych dochodach małżonków uzyskanych w r. 1992 według wzoru PIT-31, ujmujące po stronie tzw. wydatków na cele mieszkaniowe podatników wydatki w kwocie 247.800.000 zł i 150.000 złotych, poniesione w r. 1992 na zakup lokalu mieszkalnego od Gminy W. wraz z prawem wieczystego użytkowania ułamkowej części gruntu. Urząd Skarbowy po weryfikacji zeznania i stwierdzeniu, że poniesione przez skarżących od tej części wydatki, nie są podlegającymi odliczeniu od dochodu wydatkami w rozumieniu art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ decyzją z dnia 13 kwietnia 1993 r. po wyłączeniu kwot wydatkowanych przez skarżących - ich zdaniem na cele mieszkaniowe - ustalił dodatkowo kwotę podatku dochodowego za rok 1992 do zapłaty na 9.279.000 złotych.
Od tej decyzji państwo P. wnieśli odwołanie zarzucając organowi I instancji obrazę przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz Konstytucję RP.
Decyzją z dnia 21 lipca 1993 r. Izba Skarbowa w K. stwierdziwszy, że Urząd Skarbowy w K. uchybił art. 45 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a postępowanie w sprawie było prowadzone bez udziału stron, uchyliła decyzję organu I instancji i przekazała sprawę do ponownego rozpatrzenia.
Urząd Skarbowy w K. po ponownym przeprowadzeniu postępowania i wyłączeniu z zeznania tych samych co uprzednio wydatków, decyzją z dnia 20 września 1993 r. określił wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 1992 w kwocie 52.984.000 złotych a w konsekwencji, zważywszy, że małżonkowie wpłacili zaliczkowo 43.700.000 złotych, kwotę podatku do zapłaty ustalił na 9.383.000 złotych.
Państwo P. ponownie odwołali się od tej decyzji zarzucając jej niezgodność z prawem.
Decyzją z dnia 5 listopada 1993 r. Izba Skarbowa w K. utrzymała zaskarżoną decyzję w mocy, podzielając pogląd wyrażony przez organ podatkowy I instancji, iż poniesione przez skarżących wydatki, nie będą wydatkami na cele mieszkaniowe podatnika w rozumieniu art. 26 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - nie podlegają odliczeniu od dochodu. Skarżący nie ponieśli bowiem wydatków na zakup gruntu lub prawa wieczystego użytkowania gruntu pod budowę budynku mieszkalnego, a jedynie nabyli lokal mieszkalny wraz z prawem wieczystego użytkowania ułamkowej części gruntu, zaś zakup lokalu mieszkalnego od gminy nie jest zakupem lokalu od osoby, która wybudowała ten budynek w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie budowy domów mieszkalnych /art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "d", lecz - co wynika z zaświadczenia Urzędu Miejskiego w W. z dnia 23 listopada 1992 r. - stanowił zakup lokalu zrealizowanego w "wyniku własnej działalności inwestycyjno-remontowej" tamtejszego Urzędu w ramach zadania "Adaptacja strychu budynku mieszkalnego wielorodzinnego w W. ul. L. 62 na 8 mieszkań".