Podstawą stosowania przepisów umowy między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodów i majątku, podpisanej w Warszawie w dniu 18 grudnia 1972 r. /Dz.U. 1975 nr 31 poz. 163/, musi być tożsamość podmiotu zobowiązanego do uiszczenia podatku tego samego rodzaju w obu państwach będących stronami umowy.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Przedsiębiorstwa Inwestycyjno-Budowlanego "I." spółka z o. o. w K. na decyzję Izby Skarbowej w (...) z dnia 5 grudnia 1992 r. w przedmiocie ustalenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym za 1991 r.
Przedsiębiorstwo Inwestycyjno-Budowlane "I." spółka z o. o. w K. wniosło skargę na decyzję ostateczną Izby Skarbowej w (...) z dnia 5 grudnia 1992 r. nr DPI-732/434/92, utrzymującą w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w K. z dnia 3 września 1992 r. nr DPI/3/731/1-10/92 o ustaleniu zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym za 1991 r. w wysokości 796.972.000 zł.
Organ podatkowy I instancji oparł swe rozstrzygnięcie na ustaleniach kontroli przeprowadzonej w Przedsiębiorstwie w związku z ubieganiem się przez tę jednostkę gospodarczą o zwrot podatku dochodowego uiszczonego w kraju od dochodów uzyskanych i opodatkowanych w Republice Federalnej Niemiec. Na podstawie art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ oraz ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1991 nr 49 poz. 216/ i rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 czerwca 1989 r. w sprawie prowadzenia ksiąg handlowych przez niektóre grupy podatników /Dz.U. nr 43 poz. 238/ Urząd Skarbowy w K. ustalił wysokość zobowiązania podatkowego Przedsiębiorstwa Inwestycyjno-Budowlanego "I." w podatku dochodowym za rok 1991 w wysokości 796 972 000 zł zamiast zadeklarowanej przez podatnika kwoty 98.921.000 zł. Jednakże wobec wpłacenia w 1991 r. na poczet podatku dochodowego kwoty 937.448.400 zł ustalono nadpłatę w wysokości 140.476.400 zł. Zaniżenie podatku dochodowego w rozliczeniu całego 1991 r. wynikło, jak wskazano w uzasadnieniu, przede wszystkim z niesłusznego zastosowania ulgi w podatku dochodowym na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych przez zwolnienie od opodatkowania dochodu w wysokości 1.246.700.000 zł, osiągniętego na budowie eksportowej. Przedsiębiorstwo "I.", nie będąc podatnikiem względem władz niemieckich, gdyż podatnikiem tym jest Przedsiębiorstwo "K.", nie ma podstaw do zwolnienia od podatku dochodowego w Polsce dochodów osiągniętych w wyniku realizacji budowy w RFN. Ponadto Przedsiębiorstwo "I." błędnie zaliczyło do kosztów uzyskania przychodów rezerwę na roszczenia sporne w wysokości 158.614.000 zł oraz podatek dochodowy zapłacony w Niemczech w wysokości 339.810.711 zł.
Przedsiębiorstwo "I." odwołało się od powyższej decyzji, stwierdzając, że Przedsiębiorstwo "K." było tylko płatnikiem podatku dochodowego na terenie Niemiec, natomiast ono było podatnikiem. W pierwszej wersji odwołania /data wpływu 17 września 1992 r. / wniosło o uwzględnienie przy wymiarze podatku dochodowego w Polsce kwoty już uiszczonego w Niemczech podatku w wysokości 339.810.771 zł. W drugiej wersji tego odwołania /data wpływu 24 września 1992 r./ Przedsiębiorstwo "I." wniosło o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i uznanie, że dochody osiągnięte w Niemczech są w całości wolne od podatku dochodowego w Polsce. Podkreśliło przy tym, że spełnia wszystkie warunki wynikające z umowy polsko-niemieckiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, gdyż ma zakład /budowę/ w Niemczech, który odpowiada art. 5 ust. 2 lit. "g" umowy, jest generalnym wykonawcą tej budowy i ponosi wszystkie koszty realizowania kontraktu w wysokości zapłaconej przez Przedsiębiorstwo "K." łącznie z podatkiem dochodowym. Przedsiębiorstwo "K." obsługuje jedynie kontrakt pod względem księgowo-podatkowym, za co pobiera marżę w wysokości 7,5 procent wartości kontraktu, a zgodnie z umową polsko-niemiecką opodatkowaniu podlega cały wypracowany dochód z realizowanego kontraktu, a nie tylko marża "K."