1. Przepisy procedury administracyjnej nie zabraniają wszczęcia postępowania innego niż postępowanie wymiarowe w oparciu o wstępne wyniki kontroli. Wszczęcie postępowania w zakresie utraty prawa do zwolnienia nie musiało oczekiwać na zakończenie całej procedury kontrolnej aż do sformułowania wyniku kontroli i żądania przez podatniczkę skierowania sprawy na drogę postępowania w sprawach zobowiązań podatkowych.
2. Nierzetelność księgi ma charakter obiektywny, co oznacza, iż przyczyny, jakie spowodowały tę nierzetelność, nie mają znaczenia dla oceny jej zaistnienia. Nie ma też znaczenia wpływ nierzetelnych zapisów na wysokość zobowiązań podatkowych /mogą one nawet dotyczyć wyłącznie zaniżenia kosztów/ ani ich wielkość w stosunku np. do rozmiarów prowadzonej działalności.
oddala skargę.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga nie jest uzasadniona.
W pierwszej kolejności należy ustosunkować się do najdalej idącego zarzutu i wniosku skargi tzn. dotyczącego nieważności zaskarżonej decyzji. Stawiając ten zarzut strona skarżąca nie rozgraniczyła dwóch odrębnych przedmiotów rozstrzygnięć Urzędu Skarbowego, a mianowicie przyznania zwolnienia podatkowego oraz orzeczenia o utracie tegoż zwolnienia. Każda z tych decyzji ma samodzielny przedmiot rozstrzygnięcia i chybionym jest zarzut, że orzekając o utracie prawa do zwolnienia organ administracji orzekł w sprawie zakończonej inną, ostateczną decyzją administracyjną. Decyzja o przyznaniu zwolnienia podatkowego była prawidłowa /wydano ją bowiem zgodnie z ówcześnie spełnionymi przesłankami/ i nie zachodziły podstawy ani do jej uchylenia ani stwierdzenia nieważności. Natomiast późniejsze zdarzenia faktyczne, polegające na niedopełnieniu przez podatniczkę obowiązku rzetelnego prowadzenia ksiąg podatkowych stały się nową, samodzielną przesłanką do orzeczenia utraty zwolnienia podatkowego. Orzeczenie w tym przedmiocie stanowi odrębne rozstrzygnięcie, oparte o własną podstawę materialnoprawną /par. 7 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 maja 1990 r. w sprawie zwolnienia od podatków obrotowego i dochodowego podatników osiągających przychody z niektórych rodzajów nowo uruchomionej działalności gospodarczej - Dz.U. nr 35 poz. 203/ i wydano w formie decyzji stosownie do wymogów procedury administracyjnej. Brak w przepisach rozporządzenia uregulowania spraw proceduralnych oznacza tylko tyle, że stosuje się wprost przepisy Kpa, zarówno co do samego postępowania, formy rozstrzygnięcia jak i właściwości organu.
Przechodząc do oceny pozostałych zarzutów proceduralnych należy na wstępie podkreślić, że efektem ustaleń kontroli skarbowej było przeprowadzenie dwóch odrębnych postępowań podatkowych, a mianowicie wszczętego z urzędu w dniu 15 grudnia 1993 r. postępowania w sprawie utraty warunków do korzystania ze zwolnienia od podatków obrotowego i dochodowego oraz postępowania w sprawie określenia wysokości zobowiązań w tych podatkach, wszczętego na wniosek podatniczki sformułowany w jej żądaniu skierowania sprawy na drogę postępowania w sprawach zobowiązań podatkowych, zgodnie z art. 27 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. nr 100 poz. 442 ze zm./.
Pierwsze z tych postępowań, zakończone decyzją zaskarżoną w niniejszej sprawie, ma tylko pośredni związek z przeprowadzoną kontrolą skarbową i nie stanowiło quasi kontynuacji tego postępowania, jak to ma miejsce w przypadku wymiaru podatku. Postępowanie w sprawie utraty zwolnienia podatkowego wszczęte zostało z urzędu, w związku z informacją o nierzetelności prowadzonych przez podatniczkę ksiąg podatkowych. Informacja ta pochodziła rzeczywiście od Urzędu Kontroli Skarbowej i zawarta została w protokole z dnia 10 grudnia 1993 r., z którym podatniczkę zapoznano 13 grudnia 1993 r. Wszczęcie postępowania podatkowego w dniu 15 grudnia 1993 r. nie narusza żadnych przepisów procedury administracyjnej, gdyż nie określają one terminów wszczęcia postępowania ani też nie zabraniają wszczęcia postępowania innego niż postępowanie wymiarowe w oparciu o wstępne wyniki kontroli. Z kolei trzeba wskazać, że tryb postępowania kontrolnego oraz jego wynik nie podlegają kontroli NSA i ewentualne błędy tego postępowania nie mogą być traktowane jako naruszenie przepisów postępowania w rozumieniu art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa.