Budynek letniskowy - dla celów podatku od nieruchomości - nie nabywa charakteru budynku mieszkalnego przez fakt czasowego w nim zamieszkiwania.
oddala skargę.
Decyzją Wójta zawartą w nakazie płatniczym wymierzono K. i K. małżonkom K. podatek od posiadanej przez nich w M. nieruchomości o powierzchni 600 m2 i znajdującego się na niej budynku letniskowego o powierzchni 38 m2.
Podstawą zastosowanych przy wymiarze tego podatku stawek była uchwała Rady Gminy, zgodnie z którą stawka podatku "od pozostałych budynków" wyniosła w 1993 r. 12.000 zł za 1 m2 powierzchni, a "od pozostałych gruntów" 80 zł za 1 m2 powierzchni. Zgodnie z uchwałą Rady Gminy przez "pozostałe budynki" należy rozumieć m.in. "budynki letniskowe".
W odwołaniu od ww. decyzji podatkowej K. K. zarzucił, że zastosowane stawki podatkowe są dla niego krzywdzące w porównaniu z innymi mieszkańcami gminy, a ich wzrost w stosunku do 1992 r. aż o 54 procent nie znajduje dostatecznego usprawiedliwienia. Nadto podniósł, że stawki podatkowe są niewspółmiernie wysokie w stosunku do jego emerytury, której waloryzacja została w 1993 r. znacznie ograniczona.
W dalszych pismach skierowanych do Kolegium Odwoławczego przy Sejmiku Samorządowym zarzucił odwołujący się, że zajmowany przez niego w M. budynek jest budynkiem mieszkalnym a nie letniskowym, co powinno skutkować zastosowanie stawki podatku jak dla budynków mieszkalnych. Nadto podniósł, że uchwała Rady Gminy wydana została z naruszeniem art. 1, art. 3 ust. 1 i art. 67 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, ustanawiając różne stawki dla różnych grup obywateli.
Kolegium Odwoławcze przy Sejmiku Samorządowym utrzymało w mocy wymiar podatku od nieruchomości, zawarty w wymienionym wyżej nakazie płatniczym, nie dopatrując się sprzeczności z obowiązującymi przepisami podatkowymi. W szczególności podniesiono, że letniskowy charakter budynku położonego w M. wynika z decyzji Naczelnika Gminy z 28.1.1983 r. o pozwoleniu na użytkowanie budynku letniego.
W skardze od ww. decyzji Kolegium Odwoławczego K. K. wniósł o jej uchylenie. Podtrzymał zarzut naruszenia przepisów art. 1, art. 3 i art. 67 ust. 2 Konstytucji RP przez stosowanie różnych stawek podatkowych, nie w zależności od rodzaju objętej podatkiem nieruchomości, ale w zależności od różnych mieszkańców, oraz zarzut bezpodstawnego zakwalifikowania jego budynku jako letniskowego, chociaż mieszka tam wraz z żoną przez większą część roku, bo od 7 do 9 m-cy.
Nadto podniósł niezgodność uchwały Rady Gminy z ustawą z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych przez zakwalifikowanie budynków letniskowych do "pozostałych budynków", a nie do budynków mieszkalnych.
Zarzucił nadto organom podatkowym opieszałe rozpoznawanie sprawy i naruszenie tym samym terminów określonych w art. 171 i art. 172 Kpa oraz treści art. 35 par. 1 i 2 Kpa.
W odpowiedzi na skargę Kolegium Odwoławcze przy Sejmiku Samorządowym wniosło o jej oddalenie, podtrzymując dotychczasowe stanowisko i jego uzasadnienie. Dodatkowo powołano się na definicję domu letniskowego zawartą w art. 3 ust. 4 prawa lokalowego.