Tezy

Umowa przeniesienia posiadania samoistnego, jako nie należąca do katalogu czynności cywilnoprawnych wymienionych w art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ nie podlega opłacie skarbowej.

Sentencja

uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie strona 1/2

Urząd Skarbowy wymierzył Pralniczej Spółdzielni Pracy oraz J.M. opłatę skarbową. Opłata ta wymierzona została od umowy odpłatnego przeniesienia posiadania nieruchomości, w następstwie kontroli przeprowadzonej w Spółdzielni przez Urząd Kontroli Skarbowej. Kontrola ta ujawniła bowiem, że od wspomnianej umowy, zawartej w formie aktu notarialnego nie pobrano opłaty skarbowej.

Od decyzji tej odwołał się J. M. stwierdzając, że jest ona nieprawidłowa i bezzasadna. W uzasadnieniu podniósł, że strony nie zawarły umowy sprzedaży nieruchomości, albowiem Spółdzielnia nie była właścicielką nieruchomości. Doszło tylko do przeniesienia posiadania, która to umowa w świetle art. 535 Kc nie nosi cech sprzedaży. Odwołujący się podniósł zarazem, że zgodnie z treścią art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz. U. nr 4 poz. 23 ze zm./, opłacie tej podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych. Powołał się również na rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 53 poz. 253 ze zm./. W świetle wskazanych przez niego przepisów brak było zatem jakichkolwiek podstaw do żądania uiszczenia przez strony opłaty skarbowej.

Izba Skarbowa nie uwzględniła odwołania i utrzymała w mocy zaskarżoną decyzję I instancji. W uzasadnieniu organ odwoławczy stwierdził, że przeniesienie posiadania jest odpłatnym przeniesieniem praw majątkowych, tj. praw do nieruchomości. Stąd też tego rodzaju umowa kupna-sprzedaży jest czynnością cywilnoprawną podlegającą opłacie skarbowej. Obowiązek uiszczenia tej opłaty ciąży zaś, w myśl art. 4 ust. 2 ustawy o opłacie skarbowej, solidarnie na stronach biorących w niej udział.

Decyzję tę J. M. zaskarżył do Naczelnego Sądu Administracyjnego. W skardze podtrzymał swoje dotychczasowe zarzuty, w szczególności ponownie eksponując, iż przeniesienie posiadania nie jest umową kupna-sprzedaży w rozumieniu art. 535 Kc. Skarżący stwierdził, że stanowisko organów skarbowych jest przykładem pozaustawowej wykładni i stosowania prawa. Organy te jego zdaniem nie zwróciły uwagi, że dla pełnego przeanalizowania sprawy konieczne było sięgnięcie do przepisów kodeksu cywilnego, po to by właściwie zinterpretować przepisy podatkowe. W konkluzji skarżący stwierdził, że skarga jest zasadna i konieczna, z czego można wnosić, że domagał się uchylenia zaskarżonej decyzji.

W odpowiedzi na skargę Izba Skarbowa wniosła o jej oddalenie, podtrzymując poglądy dotychczas wyrażone przez organy skarbowe. Organ odwoławczy stwierdził, że stosownie do treści art. 555 Kc, przepisy o sprzedaży stosuje się odpowiednio do sprzedaży praw, co skarżący przeoczył. Sprzedaż praw dotyczy zaś majątkowych praw zbywalnych, w tych ramach zatem także odpłatnego zbycia posiadania.

Strona 1/2