Organ ewidencyjny, dokonując wpisu do ewidencji działalności gospodarczej bada, czy wnioskodawca posiada status podmiotu gospodarczego.
Odmówi więc wpisania do ewidencji spółki cywilnej zawartej między matką a jej małoletnią córką z naruszeniem przepisów regulujących reprezentację małoletniego w stosunkach prawnych z rodzicami.
oddala skargę.
Na mocy umowy z dnia 19 kwietnia 1995 r. powstała spółka cywilna "H." z siedzibą w Ch., której przedmiotem działalności miał być handel hurtowy i detaliczny artykułami przemysłowymi i spożywczymi pochodzenia krajowego i zagranicznego. Wspólnikami nowo powstałej spółki były Jolanta C. i Izabela C. - piętnastoletnia córka Jolanty. Zgodnie z zawartą umową udziały wspólników w zyskach i stratach spółki były równe.
Jolanta C. wystąpiła do Urzędu Miasta Ch. o wpisanie spółki do ewidencji działalności gospodarczej, przy czym we wniosku znajduje się zapis "oświadczam, że córka moja nie jest pełnoletnia i wszelkie zobowiązania i konsekwencje finansowe ponoszę osobiście", podpisany przez wnioskodawczynię.
Naczelnik Wydziału Działalności Gospodarczej, działający z upoważnienia Prezydenta Miasta Ch., decyzją z dnia 15 maja 1995 r. odmówił wpisu do ewidencji działalności gospodarczej tej spółki cywilnej. Jako podstawę materialnoprawną decyzji powołał art. 17 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej.
Z uzasadnienia decyzji wynika, że odmowy dokonano wobec braku zdolności do czynności prawnych małoletniej Izabeli C.
W odwołaniu pełnomocnik spółki wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji, wykazując, iż unormowania zawarte w ustawie o działalności gospodarczej w sposób istotny ograniczyły możliwość władczej ingerencji organów administracyjnych w sferze stosunków cywilnoprawnych, zakreślając w art. 17 enumeratywnie podane sytuacje, w których można odmówić dokonania wpisu do ewidencji działalności gospodarczej.
Powołano się również na art. 20 i art. 21 Kc, wykazując, w oparciu o komentarz do Kodeksu cywilnego pod redakcją profesora Jana Winiarza, że osoba posiadająca ograniczoną zdolność do czynności prawnych posiada legitymację do zawierania umów cywilnoprawnych.
Wojewoda K. decyzją z dnia 6 czerwca 1995 r. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ odwoławczy również uzasadniał swoje stanowisko treścią artykułu 98 par. 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego wywodząc, iż zgodnie z nim żaden z rodziców nie może reprezentować dziecka w czynnościach prawnych pomiędzy dzieckiem a rodzicem, a umowa spółki zasadza się na czynnościach prawnych pomiędzy matką a córką.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego pełnomocnik skarżącej spółki wniósł o stwierdzenie nieważności decyzji obu instancji, argumentując ponownie tym, że art. 17 ustawy o działalności gospodarczej nie przewiduje odmowy wpisu z powodu braku zdolności do czynności prawnych osoby, która podejmuje działalność gospodarczą.
Ponadto podniesiono, że do oceny stosunków pomiędzy małoletnimi dziećmi a rodzicami uprawniony jest jedynie sąd rodzinny i opiekuńczy, a nie organy administracji, w związku z czym zasugerowano, iż organ I instancji winien zawiesić postępowanie do czasu rozstrzygnięcia przez sąd cywilny zagadnienia wstępnego dotyczącego relacji między wspólnikami.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda K. wniósł o jej oddalenie, nie znajdując podstaw do zmiany zaskarżonego rozstrzygnięcia. Jednocześnie wskazał, że odmowa wpisu do ewidencji działalności gospodarczej mieści się w granicach uprawnień określonych w art. 17 pkt 4 ustawy o działalności gospodarczej, gdyż brak było orzeczenia sądowego /np. ustanowienie kuratora/ wymaganego przez art. 98 par. 2 ust. 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.