uchyla zaskarżoną decyzję.
Nie ulega wątpliwości bowiem, że strona niemiecka uznaje, że Biuro Spółki spełnia wszelkie wymogi zakładu w rozumieniu art. 5 umowy z dnia 18 grudnia 1972 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodów i majątku /Dz.U. 1975 nr 31 poz. 163/ w stosunku do podmiotów gospodarczych, które wykonują prace na terenie Republiki Federalnej Niemiec w powiązaniu ze Spółką.
Nie ma dla niej znaczenia charakter prawny powiązań, ale wykonywanie robót, osiąganie zysku i faktyczne korzystanie z Biura.
Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, decydujące znaczenie dla zastosowania wobec strony skarżącej art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1991 nr 49 poz. 216/ ma to, że dochód osiągany przez nią na terytorium Republiki Federalnej Niemiec podlega tam opodatkowaniu podatkiem tego samego rodzaju.