Reguła zawarta w art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ ma zastosowanie, gdy podatnik tak postanowi i powiadomi o swoim postanowieniu organ podatkowy.
Jeśli tego nie uczyni rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy zgodnie z art. 6 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./.
(...) Zdaniem Banku rozliczenia z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych można było dokonać w okresie dłuższym niż rok podatkowy, tj. za 18 miesięcy licząc od lipca 1991 r. do grudnia 1992 r. Z tym stanowiskiem nie zgodził się organ podatkowy, dokonując rozliczenia tego podatku za poszczególne lata podatkowe, którym odpowiadały lata kalendarzowe /1991 r. - niepełny rok kalendarzowy/.
Regułę powyższą wyprowadzić należy z treści art. 6 ustawy o zobowiązaniach podatkowych, który to przepis stanowi, że rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej. Do końca 1991 r. końcowa część omawianego przepisu nie znalazła zastosowania w praktyce, jako że takiego przepisu szczególnego nie ustanowiono. Dlatego też do rozliczenia roku podatkowego 1991 organy podatkowe prawidłowo zastosowały nie tylko przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ale i przepisy ustawy o zobowiązaniach podatkowych.
Począwszy od 1 stycznia 1992 r. reguła powyższa uzyskała wyjątek w postaci art. 8 ust. 1 cyt. ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., w którego treści zawarto sformułowania, że rokiem podatkowym /w przypadku podatku dochodowego od osób prawnych/ jest okres kolejnych pełnych dwunastu miesięcy. Należy jednak i dodać, iż ta reguła ma wówczas zastosowanie, gdy podatnik tak postanowi i powiadomi o swoim postanowieniu organ podatkowy.
Przytoczony przepis art. 8 ust. 1 cyt. ustawy pozwala na wysnucie co najmniej dwóch wniosków. Po pierwsze rokiem podatkowym nie może być okres dłuższy niż kolejne pełne dwanaście miesięcy. Po drugie zaś przepis ten nie może działać wstecz w tym znaczeniu, iż do roku podatkowego 1992 można zaliczyć wcześniejszy okres sprzed 1 stycznia 1992 r. Wniosek ten znajduje też potwierdzenie, jeżeli chodzi o stan w 1992 r., w przepisie art. 8 ust. 3 cyt. ustawy, gdzie mowa jest m.in. o następnym miesiącu po zakończeniu roku podatkowego, otwierającym nowy rok podatkowy.
W tak przedstawionym stanie prawnym oczywistym powinno być, iż domaganie się przez skarżący Bank rozliczenia podatku dochodowego za okres 18 miesięcy, w tym 6 miesięcy poprzedniego roku podatkowego nie mogło znaleźć oparcia w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
W ocenie Sądu omawiane przepisy nie powinny były nastręczać wątpliwości, a potwierdzeniem tego stanu rzeczy jest ta część uzasadnienia decyzji odwoławczej, w której wskazuje się na okoliczność, iż skarżący Bank przez 5 miesięcy 1992 r. również nie miał wątpliwości co do prawidłowości rozliczania podatku dochodowego.