1. Rozstrzygnięcie w sprawie wydania karty zaopatrzenia na podstawie par. 8 ust. 3 pkt 1 uchwały nr 265 Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1982 r. w sprawie reglamentowanej sprzedaży towarów /M.P. nr 33 poz. 291/ następuje w formie decyzji administracyjnej, podlegającej zaskarżeniu do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
2. Jeżeli w wyniku wydanego zakazu hodowli rolnik nie ma możliwości prowadzenia własnej hodowli trzody chlewnej i bydła, zachodzi wypadek szczególnie uzasadniony względami społecznymi w rozumieniu par. 8 ust. 3 pkt 1 cytowanej uchwały, uzasadniający żądanie wydania karty zaopatrzenia na mięso i jego przetwory.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Jana M. na decyzję Wojewody Gdańskiego z dnia 19 sierpnia 1983 r. w przedmiocie odmowy przyznania karty zaopatrzenia i na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 1 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Miasta S. G. z dnia 14 lipca 1983 r., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Wojewody Gdańskiego kwotę złotych sześćset tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.
Jan M. jest właścicielem gospodarstwa rolnego o powierzchni 4,28 ha bez zabudowań, położonego w H., w odległości 3 km od miasta S. G., na terenie którego mieszka przy ul. nr 16 i tam znajduje się jego siedlisko. W wyniku przeprowadzonego postępowania spadkowego właścicielem nieruchomości położonej w S. G. przy ul. nr 16 stała się inna osoba, z której inicjatywy Naczelnik Miasta S. G. wydał dnia 22 czerwca 1983 r. decyzję nr GMKiK.II-8067/82/82-83, nakazującą Janowi M. do dnia 31 sierpnia 1983 r. likwidację hodowli bydła i koni na terenie tej nieruchomości. W uzasadnieniu tej decyzji powołano się na zarządzenie Naczelnika nr 12/81 z dnia 10 września 1981 r., w którym ul. R. została objęta zakazem hodowli bydła, trzody chlewnej, koni i innych zwierząt jednokopytnych oraz zwierząt futerkowych mięsożernych ze względu na bliskie usytuowanie budynków mieszkalnych spółdzielni mieszkaniowej oraz domów jednorodzinnych. Ponadto powołano się na postanowienie Państwowego Terenowego Inspektora Sanitarnego w S. G. z dnia 20 czerwca 1983 r. nr SE/NY-XI/442/98/83, które stwierdziło uciążliwość prowadzonej hodowli dla otoczenia.
Pozostając bez możliwości zaopatrzenia się w artykuły mięsne we własnym zakresie, Jan M. zwrócił się do Naczelnika Miasta o wydanie karty zaopatrzenia w mięso i jej przetwory. Żądanie to spotkało się z odmową Naczelnika /decyzja nr HU-III-7553/1/28/83 z dnia 14 lipca 1983 r./, która znalazła potwierdzenie w zaskarżonej decyzji Wojewody Gdańskiego nr HU-IV-7554/116/83 z dnia 19 sierpnia 1983 r., który wprawdzie przyznał, że przepisy uchwały nr 265 Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 1982 r. w sprawie reglamentowanej sprzedaży towarów /M.P. nr 33 poz. 291/ przewidują możliwość przyznania kart zaopatrzeniowych niektórym osobom w przypadkach szczególnie uzasadnionych względami społecznymi, jednakże względów takich nie dopatrzono się w rozpoznawanej sprawie.
Jan M. w skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego zarzucał organom administracji państwowej naruszenie przepisów powstałej uchwały przez błędną interpretację pojęcia "szczególnie uzasadnionych względów społecznych" na tle stanu faktycznego, w którym się obecnie znalazł.
Wojewoda Gdański w odpowiedzi na skargę wnosił o jej oddalenie, wskazując, że powołana uchwała nr 265 Rady Ministrów nie uzależnia przyznania uprawnień do otrzymywania kart zaopatrzenia w mięso i jego przetwory przez osoby posiadające gospodarstwo rolne, od możliwości prowadzenia hodowli.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zwiększenie zakresu reglamentowanej sprzedaży towarów i wydawanie różnego rodzaju kart zaopatrzenia ma doniosłe znaczenie społeczne w obecnych warunkach gospodarczych państwa. Tak rozszerzona reglamentacja nie pozostaje bez wpływu również na sferę prawną obywateli, szczególnie w zakresie możliwości nabycia niektórych artykułów, których brak na rynku jest szczególnie odczuwalny. w doktrynie wypowiada się poglądy, że całość reglamentacji /kartki/ opiera się na aktach wydawanych na podstawie kompetencji ogólnej /glosa Ewy Łętowskiej do wyroku Sądu Najwyższego z dnia 13 kwietnia 1983 r. - I CR 46/83, Państwo i Prawo 1983 nr 12 str. 132/, która według utrwalonego orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego nie może być realizowana w drodze decyzji administracyjnych, gdyż podstawą takich decyzji mogą być wyłącznie przepisy ustawy lub akty wykonawcze wydane na mocy szczegółowego upoważnienia ustawowego.