Uchwała rady gminy zwalniająca od podatku od nieruchomości budynki mieszkalne nie jest generalnym zwolnieniem od podatku, naruszającym zasadę powszechności opodatkowania.
Zwolnienie /stawka podatku "0"/ od budynków mieszkalnych lub ich części nie zwalnia od podatku od nieruchomości w ogóle, lecz jedynie od nieruchomości stanowiących budynki mieszkalne.
Mieści się to w zakresie upoważnienia ustawowego do wprowadzania przez radę gminy innych zwolnień, niż określone w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31/.
Rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia 5 marca 1992 r. Wojewoda T. powołując jako podstawę prawną rozstrzygnięcia art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ stwierdził nieważność uchwały nr XX/107/92 Rady Gminy w P. z dnia 12 lutego 1992 r., w części dotyczącej generalnego zwolnienia z podatku od budynków mieszkalnych.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia nadzorczego wskazano, że wymieniona uchwała w części dotyczącej par. 4 podjęta została bez podstawy prawnej. Uprawnienia rady gminy wynikające z art. 7 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych do wprowadzenia innych zwolnień od podatku od nieruchomości niż określonych w ustawie - nie obejmuje zwolnień całkowitych podatku od nieruchomości, obejmującego wszystkich bez wyjątku mieszkańców gminy. Uchwała Rady Gminy w P. z dnia 12 lutego 1992 r. została przekazana Wojewodzie T. 17 lutego 1992 r. Uchwałą z dnia 11 marca 1992 r. nr XXI/121/92 Rada Gminy upoważniła zarząd Gminy do wniesienia skargi na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody T.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego wnosi się o uchylenie rozstrzygnięcia nadzorczego zarzucając naruszenie prawa materialnego polegającego na niewłaściwej wykładni przepisów. W ocenie skarżącego zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31/ rada gminy może wprowadzić inne zwolnienia od podatku od nieruchomości niż określone w ust. 1 tego artykułu. Zwolnienie z podatku wszystkich budynków mieszkalnych na terenie gminy nie jest tożsame ze zniesieniem podatku od nieruchomości. Zobowiązani będą płacić podatek od nieruchomości w pozostałym zakresie, o którym mowa w art. 5, pkt 2-5 cytowanej ustawy. Skarżący podnosi także, że art. 51 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ wskazuje na samodzielne prowadzenie gospodarki finansowej przez gminę, a rada stosownie do art. 18 ust. 2 pkt 8 ustawy o samorządzie terytorialnym podejmuje uchwały w sprawach podatków i opłat w granicach określonych w odrębnych przepisach.
W odpowiedzi na skargę wnoszono o jej oddalenie wskazując na powszechny charakter podatku od budynków mieszkalnych.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Przedmiotem zaskarżenia w niniejszej sprawie jest rozstrzygnięcie nadzorcze wydane na podstawie art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ stwierdzające nieważność uchwały Rady Gminy w P. w części dotyczącej generalnego zwolnienia z podatku od budynków mieszkalnych. Uchwała /Rady Gminy w P./, której częściową nieważność stwierdził Wojewoda, jako podstawę prawną powołuje art. 5 ust. 1 oraz art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31/ w związku z par. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 5 grudnia 1991 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 116 poz. 502/. Powołany w uchwale art. 5 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych stanowi, że wysokość stawek podatku od nieruchomości określa rada, natomiast art. 7 ust. 2 upoważnia radę gminy do wprowadzenia innych zwolnień od podatku od nieruchomości niż określone w ust. 1 tego artykułu. Z powyższą zasadą powstawania obowiązku podatkowego korespondują przepisy ustawy o samorządzie terytorialnym pozostawiając radom gmin znaczną samodzielność w rozwiązywaniu lokalnych problemów. Art. 51 ust. 1 powyższej ustawy stanowi, że rada gminy samodzielnie prowadzi gospodarkę finansową gminy, stosownie do art. 18 ust. 2 pkt 8 tej ustawy podejmując uchwały w sprawach podatków i opłat lokalnych w granicach określonych w odrębnych przepisach. W ocenie Sądu kwestionowane przez Wojewodę zwolnienie wszystkich budynków mieszkalnych na terenie gminy jest zwolnieniem przedmiotowym i nie można go łączyć z całkowitym zniesieniem podatku od nieruchomości. Zobowiązani będą płacić podatek od nieruchomości w pozostałym zakresie, o którym mowa w art. 5 pkt 2-5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, albowiem art. 3 ust. 1 tej ustawy określa jakie nieruchomości podlegają opodatkowaniu. W brzmieniu tych przepisów pojęcie "nieruchomość" obejmuje wyszczególnione składniki wymienionych nieruchomości. Każdy bowiem wspomniany budynek jest nieruchomością w rozumieniu cyt. art. 3 ust. 1, lecz nie każda nieruchomość jest budynkiem.