Zgodnie z art. 171 Kpa organ podatkowy I instancji ma obowiązek ustosunkować się do zarzutów zawartych w odwołaniu podatnika. Wyrażony w tym trybie pogląd stanowi część składową materiału dowodowego i podlega ocenie organu II instancji na równi z wszystkimi innymi dowodami ujawnionymi w postępowaniu.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Andrzeja W. na decyzję Podatkowej Komisji Odwoławczej przy Izbie Skarbowej w Elblągu z dnia 25 kwietnia 1983 r. w przedmiocie wymiaru podatków obrotowego i dochodowego i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję, a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Izby Skarbowej w Elblągu kwotę złotych trzy tysiące trzydzieści trzy tytułem zwrotu kosztów postępowania na rzecz skarżącego.
Decyzją z dnia 20 listopada 1982 r. wydaną z upoważnienia Prezydenta Miasta E., ustalono podatki obrotowy i dochodowy należne od Andrzeja W. z tytułu prowadzonej przez niego w 1981 r. hodowli lisów. za podstawę wymiaru tych podatków przyjęto zeznanie podatnika z dnia 15 stycznia 1982 r., w którym podał, iż prowadzona przez niego hodowla obejmowała 33 sztuki lisów, w tym 3 samice, 2 samce i 28 sztuk przychówku. Organ podatkowy I instancji ustalił wartość jednej skóry lisa na 15.000 zł i w związku z tym określił wysokość obrotu na 495.000 zł. Przy zastosowaniu 6 procent stopy podatku obrotowego podatek ten wyliczono na kwotę 29.700 zł. Koszt wyżywienia jednego lisa organ I instancji ustalił na 5.500 zł, a ogólne koszty - z tego tytułu - na 181.500 zł. Przy uwzględnieniu tych wielkości, dochód uzyskany przez podatnika ustalono na kwotę 283.800 zł /495.000-29.700-181.500 /, po odliczeniu zaś kwoty 132.000 zł wolnej od podatku dochodowego do opodatkowania tym podatkiem przyjęto kwotę 151.800 zł i wymierzono podatek dochodowy w wysokości 71.460 zł. Łączny wymiar obu podatków ustalono na 101.600 zł.
W odwołaniu od powyższej decyzji Andrzej W. zarzucił, że przyjęta przez organ I instancji wartość skór - 15.000 zł za 1 sztukę - jest wygórowana, albowiem uzyskane z hodowli skóry lisów sprzedawał hurtowo po 8.000 zł za sztukę. Ponadto zarzucił, że do kosztów uzyskania przychodu nie wliczono wydatków poniesionych z tytułu obciągnięcia skór i ich garbowania.
Organ podatkowy I instancji, ustosunkowując się - stosownie do art. 171 Kpa - do zarzutów zawartych w odwołaniu, uznał częściowo ich zasadność w zakresie dotyczącym jednostkowej wartości skór, przyznając, iż wartość ta jest zawyżona i powinna być ustalona na poziomie 12.000 zł za sztukę. W związku z tym, przedstawiając odwołanie organowi odwoławczemu, organ I instancji zaproponował dokonanie stosownej korekty poczynionych przez siebie wyliczeń z tytułu podatków w taki sposób, by podatek obrotowy ustalić w wymiarze 23.760 zł, podatek dochodowy zaś w wymiarze 17.446 złą, a łączny ich wymiar w kwocie 41.206 zł.
Podatkowa Komisja Odwoławcza przy Izbie Skarbowej w Elblągu, rozpoznając sprawę jako organ II instancji, decyzją z dnia 25 kwietnia 1983 r. nr Fn.III-3252/KO/2/83, nie uwzględniła odwołania Andrzeja W. i utrzymała w mocy wskazaną wyżej decyzję organu podatkowego I instancji, uznając, że ustalenia poczynione w tej decyzji, zarówno co do wartości jednostkowej skór lisich, jak i kosztów pozyskania przychodu, są poprawne i wymiar obu podatków nie budzi zastrzeżeń. Organ odwoławczy w uzasadnieniu swej decyzji nie ustosunkował się w ogóle do stanowiska organu I instancji, wskazującego na częściową zasadność zarzutów odwołania i w związku z tym potrzebę dokonania korekty wymiaru podatków.