Paragraf 31 ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 39 poz. 176/ nie wiąże Naczelnego Sądu Administracyjnego, bowiem jest wydany z przekroczeniem zakresu upoważnienia przewidzianego w art. 32 ust. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.
W dniach 13 i 14 lipca 1994 r. Pracownicy Urzędu Skarbowego w B. przeprowadzili w Zakładzie Obrotu Hurtowego i Detalicznego "B" w B., stanowiącym własność skarżącego R.S. kontrolę, która m. in. wykazała w kilku przypadkach, iż otrzymane i wystawione faktury niezgodne były z wymogami nakreślonymi w par. 19 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 39 poz. 76 ze zm./ Ustalenia te doprowadziły do wydania przez Urząd Skarbowy w B. decyzji na podstawie art. 21 ust. 2 i art. 27 ust. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, mocą której zmniejszono wysokość podatku naliczonego o kwotę 4.013.000 zł i ustalono nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym za maj 1994 r. w kwocie 20.758.000 zł /kwoty sprzed denominacji/.
W odwołaniu od decyzji skarżący R.S. zwrócił uwagę na nieistotne wady kwestionowanych w czasie kontroli faktur i wniósł o "wydanie łagodniejszej decyzji".
Zaskarżoną decyzją z 24 października 1994 r. Izba Skarbowa w E. na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa, utrzymała w mocy decyzję pierwszoinstancyjną. Organ powołał się na unormowanie zawarte w par. 31 ust. 4 rozporządzenia z dnia 12 maja 1993 r., które nie pozwala na obniżenie podatku należnego w przypadku udokumentowania transakcji fakturą wystawioną sprzecznie z cytowanym rozporządzeniem. Zakwestionowano - zdaniem Izby - faktury z powodu braku daty sprzedaży towaru lub usługi /powinny być dwie daty/, braku podpisu, braku SWW przy stawce "0" procent oraz braku określenia "oryginał". Te braki, według organu odwoławczego, obligowały urząd skarbowy do zastosowania sankcji określonej w art. 27 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (...), organ podatkowy nie miał zatem prawa ani możliwości inaczej rozstrzygnąć sprawy.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego skarżący, podobnie jak w odwołaniu, podnosi zarzut nieuwzględnienia faktu, że uchybienia te były - jego zdaniem - nieistotne. Wszystkie faktury były na bieżąco rejestrowane /księgowane/, a daty wstawienia faktury są zgodne z datami odbioru towarów, co jest z kolei równoznaczne z datami dostawy. Wystarczyło według skarżącego umieścić jedną datę, bo odpowiada taki zapis zasadom prowadzenia rachunkowości.
W konkluzji skarżący wnosi o uchylenie zaskarżonej decyzji. W nadesłanej odpowiedzi na skargę Izba Skarbowa w E. wnosi o jej oddalenie, przytaczając znane już z uzasadnienia decyzji motywy.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosowanie sankcji przewidzianych w art. 27 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym budzi poważne zastrzeżenia co do zgodności tego przepisu z zasadami ustanowionymi w art. 1 Przepisów Konstytucyjnych utrzymanych w mocy art. 77 Ustawy Konstytucyjnej z dnia 17 października 1992 r. o wzajemnych stosunkach między władzą ustawodawczą a wykonawczą Rzeczypospolitej Polskiej oraz o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 84 poz. 426 ze zm./, które skłoniły Rzecznika Praw Obywatelskich do wystąpienia 20 listopada 1995 r. z wnioskiem do Trybunału Konstytucyjnego o stwierdzenie niezgodności powołanego przepisu ustawy z dnia wyżej wymienionymi przepisami Konstytucji.