Nie ma podstaw prawnych do orzekania w postępowaniu administracyjnym o zwrocie nienależnie pobranych świadczeń, udzielonych na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 października 1993 r. w sprawie określenia zakresu i form oraz trybu udzielania kobietom w ciąży oraz wychowującym dziecko pomocy w zakresie opieki socjalnej i prawnej /Dz.U. nr 97 poz. 441 ze zm./.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Anety L. na decyzję Wojewody (...) z dnia 21 czerwca 1995 r. w przedmiocie zwrotu pobranych świadczeń i na podstawie art. 207 par. 1 i 3 w związku z art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji oraz decyzji Kierownika Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w KP z dnia 12 maja 1995 r., a także - zgodnie z art. 208 Kpa - zasądził od Wojewody (...) na rzecz Anety L. dziesięć złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Kierownik Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w KP decyzją z dnia 12 maja 1995 r., wydaną z powołaniem się na art. 1 ust. 3, art. 4, 43 ust. 1 i art. 45 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60/ oraz na rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 5 października 1993 r. w sprawie określenia zakresu i form oraz trybu udzielania kobietom w ciąży oraz wychowującym dziecko pomocy w zakresie opieki socjalnej i prawnej /Dz.U. nr 97 poz. 441 ze zm./, przypisał Anecie L. do zwrotu świadczenia z pomocy społecznej przyznane decyzją nr 63 z dnia 3 lutego 1994 r. oraz decyzją nr 194 z dnia 24 sierpnia 1994 r. z funduszu centralnego w łącznej wysokości 13 161 500 starych zł. Z uzasadnienia decyzji wynika, że Aneta L., której głównym źródłem utrzymania /według oświadczenia/ są pobory męża, ukryła fakt posiadania gospodarstwa rolnego o powierzchni 3,62 ha przeliczeniowego, wobec czego dochód nie odzwierciedlał rzeczywistej sytuacji majątkowej rodziny, co w konsekwencji doprowadziło do przyznania świadczeń określonych w powyższym rozporządzeniu w związku z ciążą i urodzeniem dziecka. Do zwrotu przypisano kwoty wypłacone do czasu wydzierżawienia przez rodzinę L. gospodarstwa rolnego, gdyż do dnia 18 sierpnia 1994 r. dochód przypadający na jednego członka rodziny /doliczając dziecko urodzone 29 maja 1994 r./ przekraczał 100 procent najniższej emerytury obowiązującej w tamtym czasie, a odstąpiono od orzeczenia do zwrotu kwot pobranych po 18 sierpnia 1994 r., gdyż roczny dochód z tytułu dzierżawy w wysokości 1 032,18 nowych zł stanowi miesięcznie 86,01 zł, w związku z czym całkowity dochód, na który składały się pobory męża z zasiłkiem rodzinnym i dochód z dzierżawy, wyniósł na osobę 156,95 zł, a najniższa emerytura w tym okresie wynosiła 193,99 zł.
W odwołaniu od tej decyzji Aneta L. podnosiła, że gospodarstwo rolne męża, uzyskane w drodze spadku, nie było przez nich uprawiane i nie przynosiło dochodu.
Wojewoda (...) decyzją z dnia 21 czerwca 1995 r. uchylił zaskarżoną decyzję w części dotyczącej okresu i rozmiarów nienależnie pobranych świadczeń przypisanych do zwrotu, ustalił, że Aneta L. pobrała nienależne świadczenia w okresie od 14 stycznia 1994 r. do 29 listopada 1994 r. na kwotę 2 080,88 zł /tj. 20 808 800 starych zł/, utrzymał zaś w mocy pozostałe postanowienia zaskarżonej decyzji.
Z uzasadnienia decyzji Wojewody wynika, że organ I instancji, przyjmując, iż okres, w którym dochód na osobę w rodzinie Anety L. przekraczał kryterium dochodowe określone w przepisach ustawy, skończył się 18 sierpnia 1994 r., to jest z chwilą zawarcia umowy dzierżawy, rażąco naruszył przepisy ustawy o pomocy społecznej, jak również interes społeczny. Dlatego też w związku z par. 5 ust. 1 cytowanego rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 5 października 1993 r., który nakazuje stosowanie trybu przewidzianego w ustawie o pomocy społecznej, oraz na podstawie art. 43 ust. 2a ustawy o pomocy społecznej zasadne jest wydanie decyzji zmieniającej na niekorzyść strony odwołującej się od rozstrzygnięcia organu I instancji.