Pomimo tego, iż wznoszony budynek mieszkalny stanowi współwłasność, to każdy ze współwłaścicieli ponosi we własnym imieniu określone wydatki, dlatego też winien mieć prawo do samodzielnego korzystania z ulgi, niezależnie od proporcji jego udziału we współwłasności.
Drugi Urząd Skarbowy w G. decyzją z dnia 28 stycznia 1994 r. (...) ustalił wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1992 r. należnego od Danuty i Henryka C. w wysokości 16.314.000 zł.
Ustalając podstawę opodatkowania w kwocie 90.210.000 zł organ podatkowy nie uznał za uzasadnione odliczenia przez podatników faktycznie poniesionych przez nich wydatków na budowę domu mieszkalnego. Uzasadniając decyzję organ podał, że podatnicy mogli odliczyć od uzyskanego w 1992 r. dochodu jedynie 1/2 części wydatków poniesionych na budowę domu mieszkalnego, odpowiadającą proporcjonalnie ich udziałowi we współwłasności, jaką stanowił budowany dom mieszkalny.
W odwołaniu od powyższej decyzji Danuta i Henryk C. wskazali, że wznoszony budynek jest małym domem mieszkalnym o dwóch lokalach i budowany jest, zgodnie z pozwoleniem na budowę z dnia 25 lipca 1990 r. wydanym przez Urząd Miejski w G.
W pozwoleniu tym wyraźnie określono, iż dotyczy ono małego domu mieszkalnego o dwóch lokalach, 1/2 bliźniaka którego inwestorami są Danuta i Henryk C. oraz Anna C.
W ocenie podatników należy traktować budowę poszczególnych lokali jako niezależne inwestycje każdego ze współwłaścicieli oraz zastosować ulgę na cele mieszkaniowe w formie odliczenia od podstawy opodatkowania wydatków na cele mieszkaniowe ponoszonych przez każdego ze współwłaścicieli zgodnie z faktycznie ponoszonymi w danym roku przez niego kosztami.
Izba Skarbowa w G. decyzją z dnia 10 czerwca 1994 r. (...) utrzymała w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu decyzji Izba Skarbowa stwierdziła, iż odwołanie Danuty i Henryka C. nie zasługuje na uwzględnienie. Stosownie do treści art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "b" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ podstawę obliczenia podatku stanowi dochód ustalony po odliczeniu kwot wydatków na cele mieszkaniowe podatnika przeznaczonych na budowę budynku mieszkalnego. Podatnicy mogą skorzystać z odliczeń jeżeli realizują własne cele mieszkaniowe. Z materiału dowodowego wynika, że odwołujący się ponieśli nakłady na budowę domu mieszkalnego stanowiącego współwłasność w połowie z córką Anną C. /akt notarialny (...) z dnia 17 maja 1990 r./.
Zgodnie z art. 207 Kc współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną w stosunku do wielkości udziałów. Wydatki poniesione na budowę wspólnego domu oznaczają realizację wspólnego celu mieszkaniowego podatników i pozostałych współwłaścicieli domu.
Uwzględniając powyższe organ I instancji zasadnie uwzględnił odwołującym się jedynie 1/2 poniesionych faktycznie wydatków na budowę domu albowiem w takiej części odwołującym służy prawo własności. W pozostałej części przysługuje im zwrot wydatków od pozostałych współwłaścicieli budynku.