1. Jednostronna rezygnacja banku z części należnych odsetek /wynikających z umów kredytowych/ nie może naruszać interesów podatkowych Skarbu Państwa.
2. Terminowe wkłady oszczędnościowe, wniesione przez członków banku spółdzielczego, nie mogą być uznane za wkłady członkowskie, o których mowa w art. 20 par. 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze /Dz.U. nr 30 poz. 210 ze zm./.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił na podstawie art. 207 par. 5 Kpa skargę Banku (...) w R. na decyzję Izby Skarbowej w (...) z dnia 22 marca 1993 r. w przedmiocie wymiaru podatku od wzrostu wynagrodzeń oraz podatku dochodowego za 1991 r.
Urząd Skarbowy w G. decyzją z dnia 7 grudnia 1992 r. nr US. I. 1/730/WK/1/92, wykorzystując wyniki kontroli przeprowadzonej przez Urząd Kontroli Skarbowej w G. w Banku (...) w R. i w związku z wniesionym przez Bank żądaniem skierowania sprawy na drogę postępowania w sprawach zobowiązań podatkowych, wymierzył Bankowi (...) w R. podatek od wzrostu wynagrodzeń za 1991 r. w wysokości 422.503.200 zł oraz podatek dochodowy za 1991 r. w wysokości 2.973.361.600 zł, co oznacza zwiększenie podatku dochodowego w stosunku do podatku zapłaconego przez Bank o 956.691.200 zł. W uzasadnieniu decyzji odnoszącym się do wymiaru podatku od wzrostu wynagrodzeń Urząd Skarbowy podał, że Bank niesłusznie zastosował zwolnienie z podatku od wzrostu wynagrodzeń za 1991 r., powołując się na art. 1 ust. 2 pkt 12 i art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 22 grudnia 1990 r. o opodatkowaniu wzrostu wynagrodzeń /Dz.U. 1991 nr 1 poz. 1/. Nie została bowiem zachowana odpowiednia relacja funduszu udziałowego do funduszu zasobowego /kwota funduszu udziałowego powinna być nie mniejsza niż 1/4 kwoty funduszu zasobowego/. Za fundusz udziałowy uważa się - zgodnie z art. 1 ust. 3 tej ustawy - równowartość wkładów członkowskich. Organ podatkowy nie uznał terminowych wkładów oszczędnościowych wniesionych przez członków Banku (...) w R. za wkłady członkowskie, co sprawiło, że zwolnienie podatkowe w podatku od wzrostu wynagrodzeń nie mogło być zastosowane. Urząd Skarbowy podkreślił, że sprawa wkładów członkowskich w ogóle nie została uregulowana w statucie Banku (...) w R., a uregulowanie tej sprawy w statucie jest koniecznym warunkiem przewidzianym w przepisach prawa spółdzielczego. Urząd Skarbowy podniósł też, że kontrola przeprowadzona w Banku wykazała, iż lokaty terminowe /które zdaniem Banku są wkładami członkowskimi/ były prowadzone według zasad ogólnie obowiązujących wszystkich klientów Banku.
W uzasadnieniu decyzji w sprawie dodatkowego wymiaru podatku dochodowego od osób prawnych podano, że wymierzono podatek dochodowy za 1991 r. od kwoty należnych, a nie zapłaconych odsetek od udzielonych przez Bank kredytów przeterminowanych i celowych. Urząd Skarbowy przyjął - zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1991 nr 49 poz. 216/ - że przychodem osiągniętym w roku podatkowym jest przychód należny za ten rok, choćby nie został faktycznie uzyskany. Należne Bankowi odsetki za 1991 r. stanowiły należny przychód Banku. Zdaniem Urzędu Skarbowego, nienaliczenie przez Bank odsetek od wspomnianych kredytów przeterminowanych i celowych sprzeczne jest z art. 33 prawa bankowego, który stanowi, że bank pobiera od wykorzystanego kredytu oprocentowanie według stawki zmiennej lub stałej stosownie do postanowień umowy kredytowej. Skoro umowy kredytowe obowiązywały do dnia 31 grudnia 1991 r., to należało, zgodnie z tymi umowami, naliczyć odsetki, a Bank nie miał prawa do zaniechania naliczania odsetek od udzielonych kredytów.
W odwołaniu od opisanej wyżej decyzji, wniesionym do Izby Skarbowej w (...), Bank (...) w R. zarzuca naruszenie art. 1 ust. 2 pkt 12 i art. 1 ust. 3 cytowanej ustawy z dnia 22 grudnia 1990 r. o opodatkowaniu wzrostu wynagrodzeń, a także art. 7 ust. 2 cytowanej ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.