skargę w przedmiocie odmowy wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, polegającej na chemicznym odzysku metali szlachetnych z odpadów warsztatów złotniczych.
Tezy

Wyraz "przetwórstwo", użyty w art. 11 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324/, obejmuje nie tylko przerób metali w czystej postaci, lecz także odzysk metali szlachetnych z odpadów jubilerskich.

Sentencja

oddala skargę w przedmiocie odmowy wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, polegającej na chemicznym odzysku metali szlachetnych z odpadów warsztatów złotniczych.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Dyrektor Wydziału Handlu, Drobnej Wytwórczości i Usług Urzędu Wojewódzkiego w B. utrzymał w mocy decyzję Kierownika Wydziału Handlu, Drobnej Wytwórczości i Usług Urzędu Miejskiego w B. z dnia 8 maja 1988 r. w sprawie HU.I.7652/2056/89, odmawiającą wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, polegającej na chemicznym odzysku metali szlachetnych z odpadów warsztatów złotniczych. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia powołał art. 17 pkt 2 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324/:

W uzasadnieniu decyzji organ II instancji wskazał, iż wydanie uprawnień do prowadzenia działalności, którą zamierza wykonywać skarżący jest zastrzeżona dla Ministra Rynku Wewnętrznego. Decyzję tę zaskarżył Marian D. Wnosząc o jej uchylenie, skarżący zarzucał, iż wprawdzie żadna z decyzji nie powoływała się na żaden konkretny przepis prawa, to jednak z treści uzasadnień należy wnioskować, że organy administracji państwowej miały na uwadze art. 11 pkt 1 ust. 2 ustawy o działalności gospodarczej z dnia 23 grudnia 1988 r. /Dz.U. nr 41 poz. 324/, co jest nie do przyjęcia, bowiem skarżący nie zamierza prowadzić działalności w zakresie przetwórstwa do obróbki metalami szlachetnymi a jedynie odzyskiwać metodą chemiczną złoto z pyłów polerniczych, papierów ściernych i zmiotek /odpadów jubilerskich/. Taką działalność prowadził dotychczas na terenie Poznania bez koncesji Ministra Rynku Wewnętrznego.

W odpowiedzi na skargę organ II instancji wnosił o jej oddalenie, powołując się na motywy zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, a nadto - art. 11 pkt 1 ust. 2 ustawy o działalności gospodarczej z dnia 23 grudnia 1988 r. /Dz.U. nr 41 poz. 324/.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga jest niezasadna.

Ustawa z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej wyżej cytowana w art. 11 ust. 1 pkt 2 określa w sposób jednoznaczny, że przetwórstwo i obrót metalami szlachetnymi podlega koncesjonowaniu, a więc wymaga uzyskania koncesji Ministra Rynku Wewnętrznego. Jest rzeczą niewątpliwą, iż skarżący odzyskując złoto z odpadów jubilerskich zamierza je odsprzedawać. Nie do pomyślenia jest działalność gospodarcza, polegająca na odzyskiwaniu metali szlachetnych i gromadzeniu ich na potrzeby własne. Próba interpretacji słowa "przetwórstwo" jedynie do przerobu metali w czystej postaci jest nie do przyjęcia Określenie to należy rozumieć bardzo szeroko. Obejmuje ono także wszelką działalność przetwórczą, w tym także odzysk metali szlachetnych z odpadów.

Zważyć należy, iż organy administracji państwowej pozytywnie odnoszą się do działalności, jaką zamierza prowadzić skarżący, nie mają jednak uprawnień do jej zarejestrowania. Taka opinia będzie zapewne pomocna przy uzyskaniu koncesji.

Okoliczność, iż skarżący prowadził taką działalność na terenie Poznania bez takiej koncesji, o niczym nie świadczy, bowiem - po pierwsze - działalność taką prowadził przed wejściem w życie ustawy o działalności gospodarczej z dnia 23 grudnia 1988 r., a po drugie - działalność ta, a ściślej zezwolenie na jej prowadzenie niekoniecznie musiało być zgodne z prawem.

W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny, stwierdzając, iż zaskarżona decyzja nie narusza prawa, na mocy art. 207 par. 5 Kpa skargę oddalił.

Strona 1/1