Podatki  i  inne świadczenia pieniężne, do  których   mają zastosowanie przepisy Ordynacji  podatkowej, oraz egzekucja t, Podatek dochodowy od osób fizycznych
Tezy

Kosztem uzyskania przychodu nie mogą być wydatki poniesione przez podatnika, niezwiązane z uzyskaniem przychodu. Kosztem takim nie mogą być zatem również niekorygowane koszty wynikające z wartości zapasów materiałów.

Uzasadnienie strona 1/6

Inspektor Kontroli Skarbowej z Urzędu Kontroli Skarbowej w B. decyzją z 25 lutego 2000 r. (...), określiła K. B. wysokość zaliczek miesięcznych na podatek dochodowy od osób fizycznych za miesiące od stycznia do sierpnia 1997 r. oraz zaległości podatkowej w podatku dochodowym za 1997 r. z tytułu zaliczek miesięcznych za wyżej wymienione miesiące oraz odsetki za zwłokę od tej zaległości podatkowej.

Jako podstawę prawną decyzji Inspektor powołała przepisy:

- art. 22 ust. 1, art. 26 ust. 1 pkt 2 i 9, art. 26a ust. 1 pkt 1 i ust. 9 pkt 4 oraz art. 44 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./;

- art. 21 par. 1 pkt 1, art. 21 par. 3, art. 51 par. 2 i art. 53 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.

W uzasadnieniu decyzji Inspektor podała, co następuje:

W wyniku przeprowadzonego postępowania kontrolnego stwierdzono nieprawidłowości skutkujące zmianę wyniku finansowego Spółki w porównaniu z wykazanym w deklaracjach PIT-5, a co za tym idzie zmianę udziału podatnika w tym wyniku. Stwierdzone nieprawidłowości dotyczyły okresu od stycznia do sierpnia 1997 r. W czasie kontroli stwierdzono naruszenie przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 23. Nie mogą zatem być uznane za koszty uzyskania przychodów poniesione wydatki ale nie służące uzyskaniu przychodu. Wartości materiałów służących do produkcji wyrobów gotowych obciążały koszty Spółki z chwilą ich zakupu. Na koniec miesiąca od stycznia do sierpnia 1997 r. pozostawały zapasy materiałów nie zużytych w procesie produkcji wyrobów gotowych. W okresie tym stosując wariant porównawczy zysków i strat nie korygowano kosztów o wartość zapasów materiałów.

Przepis art. 17 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości /Dz.U. nr 121 poz. 591 ze zm./ - nie mający charakteru przepisu podatkotwórczego - dopuszcza - stosowaną przez Spółkę - jako jedną z metod prowadzenia ksiąg pomocniczych dla poszczególnych grup rzeczowych składników majątku obrotowego, odpisywanie w koszty wartości materiałów w momencie ich zakupu, pod warunkiem ustalania na koniec każdego kwartału, stanu tych składników drogą spisu z natury i jego wyceny oraz korekty kosztów o wartości tego stanu.

Spółka, korzystając z rozwiązań dopuszczonych przez przepis art. 17 ust. 2 pkt 4 ustawy o rachunkowości, odpisywała w koszty wartość materiałów - służących do produkcji wyrobów gotowych - w momencie ich zakupu. Stan zapasów ustalała na koniec kwartału. Zapasy wyceniała w miesiącach kończących poszczególne kwartały i korygowała w tych miesiącach koszty o wartość zapasów.

Strona 1/6