1. Gdy odliczanie i pobranie podatku następuje za pośrednictwem płatnika, a podatnik kwestionuje obliczanie podatku lub obowiązek podatkowy, zwrot nadpłaconego lub nienależnie pobranego podatku może nastąpić na podstawie art. 29 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. nr 27 poz. 111 ze zm./ tylko na mocy wcześniej wydanej na podstawie art. 175 Kpa decyzji o przedmiocie obliczenia tego podatku bądź braku obowiązku podatkowego 2. Na podstawie art. 29 powyższej ustawy organ podatkowy nie może weryfikować ustaleń płatnika co do istnienia obowiązku podatkowego po stronie podatnika, jak też prawidłowości obliczenia podatku pobranego od podatnika przez płatnika.
U. B. i N. K. złożyły wniosek o zwrot kwoty 810 zł tytułem niesłusznie pobranej opłaty skarbowej. Wskazywały, że aktem notarialnym z 28 lutego 1992 r. nabyły prawa do budynku w B. P. przy ulicy K. wartości 16.200 zł, z którego to tytułu pobrano 324 zł opłaty skarbowej. Zaś aktem notarialnym z dnia 22 grudnia 1994 r. nabyły prawo wieczystego użytkowania gruntu wartości 2.450 zł, na którym znajduje się budynek. W tym ostatnim akcie notarialnym pobrano opłatę od całości wartości nieruchomości, zatem nienależnie pobrano po raz wtóry opłatę za budynek. Dołączyły akt notarialny nr up A. 610/94 sporządzony w kancelarii Notarialnej notariusza Małgorzaty S., z którego wynika wysokość pobranej opłaty skarbowej 932,5 zł.
Naczelnik Urzędu Skarbowego w B. P. decyzją (...) z dnia 13 marca 1995 r. na podstawie art. 104 Kpa w zw. z art. 13 ust. 1 pkt 3 lit. "a" i "b" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ odmówił zwrotu żądanej opłaty skarbowej. Powołał się na przepis art. 175 par. 1 Kpa stanowiący, że w sytuacji gdy obliczanie i pobieranie podatku odbywa się za pośrednictwem płatnika, a podatnik kwestionuje obliczenie bądź istnienie obowiązku podatkowego, to może w terminie 1 miesiąca czasu od daty pobrania podatku przez płatnika wystąpić do organu podatkowego z żądaniem sprostowania obliczenia podatku, bądź uznania nieistnienia obowiązku oraz o zwrot pobranych kwot. Wskazał, że strona w terminie 1 miesiąca czasu nie wystąpiła z żądaniem, dlatego spóźniony wniosek podlegał oddaleniu.
W odwołaniu od powyższej decyzji U. B. oraz N. K. domagały się jej uchylenia. Powoływały się na nieznajomość przepisów prawa oraz wynikających z nich terminów. Oceniły decyzję jako krzywdzącą.
Izba Skarbowa w B. decyzją (...) z dnia 31 maja 1995 r. z powołaniem na przepis art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa utrzymała w mocy zaskarżoną decyzję. Nie stwierdzono, by naruszała ona prawo. Dokonano wykładni przepisu art. 13 ust. 1 pkt 3 ustawy o opłacie skarbowej wskazując sytuacje, w których z urzędu następuje zwrot opłaty skarbowej od umowy cywilnoprawnej i konstatując, że przepis ten nie ma zastosowania do czynności cywilnoprawnej odwołujących się. Zwrot na ich rzecz opłaty skarbowej, jak wskazano, mógł nastąpić jedynie na wniosek strony zgodnie z wymogami art. 175 par. 1 Kpa złożony w terminie 1 miesiąca czasu od pobrania przez płatnika /notariusza/ opłaty. Termin ten nie został zachowany, dlatego odmowa zwrotu opłaty skarbowej zdaniem organu odwoławczego pozostaje w zgodności z prawem.
Skargę od powyższej decyzji do Naczelnego Sądu Administracyjnego złożyły wnioskodawczynie. Zarzuciły:
- naruszenie art. 175 par. 1 Kpa poprzez uznanie, iż skarżące nie zachowały 1-miesięcznego terminu w sytuacji, gdy nie były poinformowane o tym terminie
- naruszenie art. 7 Kpa poprzez nie poczynienie wystarczających kroków do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego z uwzględnieniem słusznego interesu obywateli. Oceniły decyzję jako krzywdzącą w sytuacji gdy pobrano w ich ocenie dwie opłaty skarbowe, a organ podatkowy odmawia zwrotu "nadpłaty". Zarzuciły nie przywrócenie terminu do złożenia wniosku, co ich zdaniem organy administracyjne powinny poczynić z urzędu.