Podatki  i  inne świadczenia pieniężne, do  których   mają zastosowanie przepisy Ordynacji  podatkowej, oraz egzekucja t, Działalność gospodarcza, Podatkowe postępowanie
Tezy

Skoro wszyscy wspólnicy spółka cywilnej zgłosili likwidację działalności spółki i wpis z ewidencji o działalności gospodarczej został wykreślony na mocy art. 19 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej /Dz.U. nr 41 poz. 324 ze zm./, to w świetle prawa podmiot gospodarczy w postaci spółki przestał istnieć.

Wobec nieistnienia spółki nie mają zastosowania przepisy art. 865 i art. 866 Kc dotyczące reprezentowania spółki. Również z istoty zobowiązania solidarnego /art. 864 Kc/ nie wynika że po likwidacji podmiotu gospodarczego w postaci spółki cywilnej każdy z byłych wspólników tej spółki posiada uprawnienia do reprezentowania nie istniejącej spółki. Zasady powstawania, wykonywania i wygasania zobowiązań podatkowych m.in. jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej reguluje ustawa z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm. - art. 1 ust. 1 i art. 47/.

Uzasadnienie strona 1/2

Urząd Skarbowy w S. decyzją z dnia 7 stycznia 1994 r. wymierzył Spółce cywilnej "F-H" w S. podatek od towarów i usług za okres od 5 lipca do 31 października 1993 r. w łącznej wysokości 118.107.000 zł. W uzasadnieniu podano, że przeprowadzona w dniach 14 października do 2 listopada 1993 r. przez pracowników Urzędu Skarbowego kontrola źródłowa w Przedsiębiorstwie Usługowo-Handlowym "F-H", stanowiącym spółkę cywilną Piotra B., Stanisława B. i Grzegorza S. wykazała, że od daty rozpoczęcia działalności tj. 4 marca 1993 r. do dnia 31 sierpnia 1993 r. obroty Spółki wyniosły 565.780.000 zł, zaś na koniec września 1993 r. obroty osiągnęły 697.709.000 zł. Zgodnie z art. 46 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ Spółka winna była złożyć w Urzędzie Skarbowym w S. zgłoszenie rejestracyjne VAT-2 oraz na mocy art. 14 ust. 6, 7 i 8 cyt. ustawy Spółka mogła złożyć w Urzędzie oświadczenie o wyborze zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług VAT-6 w terminie do 3. września 1993 r. Spółka nie skorzystała z tej możliwości i nie zgłosiła rejestracji VAT do Urzędu Skarbowego. Po ustaleniu obrotów spółki na podstawie księgi podatkowej, ewidencji sprzedaży, rachunków i arkuszy zastępczych, ustalona została wysokość podatku należnego za okres od 5 lipca do 31 października 1993 r. w łącznej kwocie 118.107.000 zł.

Dnia 25 stycznia 1994 r. Piotr B. złożył odwołanie od decyzji Urzędu Skarbowego wnosząc o przywrócenie terminu do złożenia oświadczenia o wydanie zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Postanowieniem z dnia 22 kwietnia 1994 r. (...) Izba Skarbowa w S., na podstawie art. 134 Kpa stwierdziła, że odwołanie Piotra B. od decyzji Urzędu Skarbowego w S. z dnia 7 stycznia 1994 r. jest niedopuszczalne. W uzasadnieniu Izba Skarbowa podała, że Piotr B. złożył odwołanie dnia 20 stycznia 1994 r. /wpłynęło 25 stycznia 1994 r./. Tymczasem strona postępowania tj. Przedsiębiorstwo Usługowo-Handlowe "F-H" spółka cywilna przestała istnieć w dniu 12 stycznia 1994 r. W dniu tym została ona wykreślona z rejestru działalności gospodarczej decyzją Urzędu Miasta Wydziału Spraw Obywatelskich w S. W tym samym dniu Urząd Skarbowy w S. poinformowany został na druku VAT-4 o zaprzestaniu działalności Spółki podlegającej opodatkowaniu. Ponieważ podatnikiem podatku od towarów i usług był podmiot gospodarczy Przedsiębiorstwo Usługowo-Handlowe "F-H" spółka cywilna, ona także była stroną postępowania dotyczącą wymiaru tegoż podatku. Odwołanie nie zostało złożone przez Spółkę, a wspólnik spółki cywilnej nie może być stroną postępowania. Skoro odwołanie zostało wniesione przez osobę nieuprawnioną, nie będącą stroną w sprawie, należy je uznać za niedopuszczalne.

Skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego wnieśli Piotr B. i Grzegorz S. /skarga Stanisława B. postanowieniem z dnia 29 lipca 1994 r. została odrzucona wobec nie uiszczenia w terminie wpisu/. Zarzucili zaskarżonemu postanowieniu naruszenie przepisów art. 9, art. 28, art. 50, art. 134 Kpa oraz art. 200-201 Kpa w zw. z art. 875 par. 1 Kc poprzez nie traktowanie wspólników rozwiązanej Spółki jako stron postępowania. Zdaniem skarżących mają oni, stosownie do art. 28 Kpa, interes prawny, gdyż odpowiedzialność ich za zobowiązania Spółki jest solidarna i tym samym stają się z mocy prawa stroną postępowania /art. 864 Kc, art. 875 par. 1 i 2 Kc/.

Strona 1/2