Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ w przypadku gdy między kupującym a sprzedającym istnieje związek, o którym mowa w ust. 2 organ podatkowy określa wysokość obrotu na podstawie przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości lub na danym rynku w dniu wykonania świadczenia, pomniejszonych o podatek, jeżeli okaże się, że przypadki te miały wpływ na ustalenie ceny.
Urząd skarbowy decyzją z dnia 30 grudnia 1995 r. na podstawie: art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ w zw. z art. 10 ust. 2, art. 2 ust. 1 i ust. 3 pkt 5, art. 17, art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ określił Spółdzielni zobowiązanie w podatku od towarów i usług za lipiec 1995 r. w wysokości 12.909 zł, w miejsce zeznanego w kwocie 6.644 zł oraz na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych oraz art. 27 ust. 5 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym ustalił sankcję w wysokości 5.998 zł. W uzasadnieniu podano, że Spółdzielnia zaniżyła podatek należny od towarów i usług o kwotę 6.265 zł z tytułu nie ujawnienia w ewidencji księgowej i nie opodatkowania podatkiem od towarów i usług, dokonanej w dniu 14 lipca 1995 r. sprzedaży pawilonów handlowych typ UNO-1 i UNO-2. W trakcie kontroli ustalono, iż w pawilonie UNO-1 zarówno przed jak i po sprzedaży podatnik prowadził sklep. Pawilon UNO-2 w okresie od 1 stycznia do 14 lipca 1995 r. był wynajmowany za czynsz w wysokości 800 zł miesięcznie. Sprzedaż pawilonów stanowi przedmiot opodatkowania na zasadzie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. Nieujawnienie przez Spółdzielnię transakcji sprzedaży pawilonów handlowych w lipcu 1995 r. stanowi naruszenie przez podatnika podatku od towarów i usług obowiązków określonych w art. 27 ust. 5 pkt 1 cyt. ustawy.
Urząd Skarbowy wziął pod uwagę, że sprzedaż pawilonów została dokonana na rzecz przewodniczącego Rady Nadzorczej Spółdzielni i na rzecz zastępcy członka Rady Nadzorczej Spółdzielni, tj. w warunkach związku, o których mowa w ust. 2 art. 17 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r., co miało wpływ na ustalenie ceny sprzedaży /po 200 zł/m2 powierzchni/. Stosownie do przepisu art. 17 ust. 2 i ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT Urząd Skarbowy określił wysokość obrotu ze sprzedaży pawilonów handlowych na podstawie cen przeciętnych stosowanych na rynku w dniu wykonania świadczenia według opinii biegłego rzeczoznawcy pomniejszonych o podatek, w kwocie łącznej 25.055 zł, /wartość brutto ustalona przez biegłego wyniosła 30.570 zł, w tym pawilon UNO-1 - 7.710 zł, pawilon UNO-2 - 22.860 zł/.
Należny podatek od sprzedaży pawilonów ustalono w wysokości 5.512 zł, a kwota ustalonego podatku ulega podwyższeniu o 100 procent tj. o kwotę 5.512 zł. Urząd do wyliczenia obrotu ze sprzedaży pawilonu UNO-2 nie uwzględnił wnioskowanych przez spółdzielnię nakładów na remont, ponoszonych przez nabywcę /przewodniczącego Rady Nadzorczej Spółdzielni/, bowiem w świetle opinii biegłego zastosowane przez Spółdzielnię ceny sprzedaży pawilonu odbiegały od cen rynkowych, co w warunkach istniejącego związku, o których mowa w art. 17 ust. 2 ustawy, obligowało Urząd do określenia obrotu według cen rynkowych. Nadto z przedłożonych przez nabywcę pawilonu /przewodniczącego Rady Nadzorczej Spółdzielni/ rachunków wynika, że wydatki związane z remontem obiektu ponosiła spółka cywilna, czyli podmiot nie występujący przed 14 lipca 1995 r. jako użytkownik obiektu. Pawilon został na mocy umowy z dnia 15 lipca 1995 r. przekazany przez nabywcę /przewodniczącego Rady Nadzorczej Spółdzielni/ w nieodpłatne użytkowanie ww. spółce, która faktycznie poniosła wydatki związane z remontem obiektu.