Sprawa ze skargi na decyzję Izby Skarbowej w B. w przedmiocie określenia podatku dochodowego od osób prawnych za 1997 r., zaległości w tym podatku, odsetek od tej zaległości i odsetek od nieuiszczonych w terminie zaliczek miesięcznych na podatek dochodowy od osób prawnych w 1997 r.
Tezy

Przepis art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 2000 nr 54 poz. 654 ze zm./ stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na rzecz udziałowców, akcjonariuszy nie będących pracownikami w rozumieniu odrębnych przepisów.

Umowy o dzieło lub umowy zlecenia nie powodują stanu, w którym udziałowiec lub akcjonariusz staje się pracownikiem.

Zatem w świetle powołanego wyżej przepisu art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym w 1997 r. kwot wypłaconych udziałowcom z tytułu zawartych z nimi umów zlecenia nie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi "C." Spółki z o.o. w B. na decyzję Izby Skarbowej w B. z dnia 12 marca 2001 r. (...) w przedmiocie określenia podatku dochodowego od osób prawnych za 1997 r., zaległości w tym podatku, odsetek od tej zaległości i odsetek od nieuiszczonych w terminie zaliczek miesięcznych na podatek dochodowy od osób prawnych w 1997 r. - oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/6

Izba Skarbowa w B. decyzją z 12 marca 2001 r. (...), utrzymała w mocy decyzję Inspektora Kontroli Skarbowej z Urzędu Kontroli Skarbowej w B. z 20 grudnia 2000 r., (...), określającą Spółce z o.o. "C." w B., zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych za 1997 r., zaległość w tym podatku, odsetki od zaległości podatkowej oraz odsetki za zwłokę od nieprawidłowo ustalonych i rozliczonych zaliczek miesięcznych na podatek dochodowy od osób prawnych za 1997 r. - wydaną na podstawie przepisów:

- art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 2000 nr 54 poz. 654 ze zm./;

- art. 21 par. 1 pkt 1, art. 21 par. 3, art. 51 par. 1, art. 53 par. 1 i par. 4 oraz art. 207 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./;

- art. 24 ust. 2 pkt 1 i art. 31 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. 1999 nr 54 poz. 572 ze zm./.

Izba Skarbowa w uzasadnieniu decyzji ustaliła i wywiodła, co następuje:

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym w 1997 r. nie stanowią kosztu uzyskania przychodu wydatki ponoszone na rzecz udziałowców nie będących pracownikami w rozumieniu odrębnych przepisów, z wyjątkiem wynagrodzeń wypłacanych z tytułu pełnionych funkcji.

W myśl tego przepisu kosztem uzyskania przychodów Spółki są wszystkie wydatki ponoszone na rzecz pracowników Spółki oraz wynagrodzenia wypłacane udziałowcom za udział w zgromadzeniach wspólników lub inne czynności będące konsekwencją posiadanych udziałów.

W przedmiotowej sprawie udziałowcy Spółki w osobach Celina Ś. i Krzysztof W. pełnili obowiązki członków Zarządu Spółki "C." na podstawie zawartych ze Spółką umów zlecenia. Wobec tego nie posiadali statusu pracownika. Dlatego też wypłacone na podstawie tych umów zlecenia wynagrodzenia w łącznej kwocie 332.400 zł nie stanowi kosztu uzyskania przychodu Spółki w myśl zapisu art. 16 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy podatkowej.

Z akt sprawy wynika, że członkowie Zarządu Spółki "C.", a jednocześnie jej udziałowcy pobierając wynagrodzenie za pełnienie obowiązków członka zarządu Spółki w ramach umów zleceń prowadzili sprawy osoby prawnej i reprezentowali ją na zewnątrz zgodnie z art. 201 Kh oraz par. 13 aktu notarialnego z 12 grudnia 1994 r., a zakres ich obowiązków wyszczególniony w regulaminie zarządu /brak daty jego wejścia w życie/ nie wykraczał poza zakres wynikający z ww. ustawy.

Słuszność zajętego przez organy podatkowe stanowiska znajduje potwierdzenie w orzecznictwie Sądu Najwyższego oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego, które szeroko zostało omówione w zaskarżonej decyzji Inspektora Kontroli Skarbowej.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 26 lit. "a" ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z art. 16 ust. 2a pkt 1 kosztem uzyskania przychodów są tworzone rezerwy na pokrycia wierzytelności, które uprzednio na podstawie art. 12 ust. 3 zostały zarachowane na przychody należne, a których nieściągalność została uprawdopodobniona. Sposób uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności został wymieniony w art. 16 ust. 2a pkt 1 ww. ustawy. Nie jest on, co prawda zamkniętym katalogiem uprawdopodobnienia nieściągalności wierzytelności ale jego analiza wskazuje, iż uprawdopodobnienie musi wynikać z przesłanek o znaczeniu prawnym równorzędnym w stosunku do wymienionych w ustawie.

Strona 1/6