Zgodnie z przepisem par. 62 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 53 poz. 253 ze zm./ zwalnia się od opłaty skarbowej przedsiębiorstwa państwowe od umów sprzedaży zorganizowanych części tych przedsiębiorstw.
Zwolnienie podmiotowe nie dotyczy obu stron umowy sprzedaży, lecz jedynie przedsiębiorstwa sprzedającego zorganizowaną część tego przedsiębiorstwa.
oddala skargę w przedmiocie wymiaru opłaty skarbowej.
Decyzją z dnia 18 października 1994 r. (...) Naczelnik Urzędu Skarbowego w B. ustalił w stosunku do notariusza A. B. wymiar opłaty skarbowej w kwocie 200 mln zł z odsetkami za zwłokę z tytułu sprzedaży przez P. P.-H. "C. R." w B. zorganizowanej części przedsiębiorstwa dla P. P. W. A. w W. Jako podstawę prawną decyzji wskazano art. 14 ust. 2 i art. 15 ustawy o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ w zw. z art. 12 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ oraz par. 58 ust. 1 i par. 62 ust. 1 pkt 8 i ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. /Dz.U. nr 53 poz. 253 ze zm./.
W uzasadnieniu wskazano na fakt sporządzenia przez adresatkę decyzji aktu notarialnego nr rep 8161/93 z dnia 25 listopada 1993 r., w którym nastąpiła sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa przez przedsiębiorstwo państwowe drugiemu przedsiębiorstwu państwowemu przy ustalonej cenie 800 mln zł. Zdaniem autora decyzji zbywca, jako przedsiębiorstwo państwowe figurujące w rejestrze przedsiębiorstw państwowych był zwolniony od opłaty skarbowej z mocy par. 62 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. W tej sytuacji obowiązek uiszczenia opłaty skarbowej ciążył na drugiej stronie czynności cywilnoprawnej, stąd notariusz jak wskazano, winien był naliczyć i pobrać opłatę skarbową obniżoną o 50 procent od drugiej strony czynności cywilnoprawnej, czyli PP W. A. w W. Ten obowiązek nie został wykonany, co uzasadniało wydanie decyzji z dnia 18 października 1994 r.
W odwołaniu od powyższej decyzji notariusz Aniela B. wniosła o jej uchylenie , zarzucając błędną interpretację par. 62 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. oraz wynikające z tego naruszenie par. 62 ust. 2 tego aktu prawnego. Dokonała wykładni tegoż przepisu prezentując pogląd, że w rozporządzeniu jest mowa o stronach /nie stronie/ czynności cywilnoprawnej oraz o "przedsiębiorstwach państwowych od umów sprzedaży", a nie o przedsiębiorstwach państwowych od umów sprzedaży zorganizowanej części swego przedsiębiorstwa, jak uważa Urząd Skarbowy. Stwierdziła, że stroną umowy sprzedaży były dwa przedsiębiorstwa państwowe, zatem każde z nich z mocy wyżej wskazanego przepisu podlegało zwolnieniu podmiotowemu od opłaty skarbowej. Zwróciła uwagę, że kodeks cywilny nie rozdziela umowy sprzedaży od umowy kupna.
Dyrektor Izby Skarbowej w B. decyzją (...) z dnia 6 stycznia 1995 r. na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.
Zwrócił uwagę, że sporne zwolnienie ma charakter zwolnienia podmiotowego, dotyczy przedsiębiorstw państwowych sprzedających zorganizowaną cześć swego przedsiębiorstwa co potwierdza redakcja par. 63 ust. 1 pkt 8 cyt. rozporządzenia /wydaje się, że chodzi o par. 62 ust. 1 pkt 8/.
Odniesiono się do dyrektyw systemowych i funkcjonalnych przy wykładni przepisu. Podkreślono, że przepis rozporządzenia nie może pozostawać w sprzeczności z normą wyższego rzędu tj. art. 4 ust. 3 ustawy o opłacie skarbowej. Skonkludowano, że skoro zwolnienie mogło dotyczyć jedynie zbywcy /przedsiębiorstwa państwowego sprzedającego zorganizowaną część swego majątku/ i w wyniku umowy nabywca zwiększył swoje aktywa, to skoro opłata skarbowa jest podatkiem od obrotu majątkiem, to notariusz powinien był jako płatnik ją naliczyć o pobrać.