Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga nie mogła być uwzględniona.
Sąd Administracyjny rozpoznając skargę na decyzję odwoławczego organu administracyjnego bada czy została ona wydana zgodnie z obowiązującym prawem. Stosownie do przepisów art. 207 par. 2 pkt 1 i 3 Kpa Sąd Administracyjny uchyla zaskarżoną decyzję w przypadku, gdy stwierdzi, że została ona wydana z naruszeniem Prawa materialnego bądź naruszeniem przepisów o postępowaniu administracyjnym.
Skarżąca podnosi, że decyzja Izby Skarbowej w S. narusza przepisy Prawa materialnego podatkowego - art. 27 ust. 5 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ oraz art. 7 Kpa. Sąd orzekający nie podziela tych zarzutów.
Bezspornym jest, że skarżąca Spółka obniżyła za miesiąc wrzesień 1993 r. podatek należny o kwoty podatku naliczonego w dwóch fakturach z dnia 29 września 1993 r. na łączną kwotę 176.402.264,- zł, w tym podatek VAT - 31.810.300,- zł., wystawione przez C. C. w P., pomimo tego, że dostawa towaru nie nastąpiła i faktury nie zostały opłacone. Tak samo niekwestionowanym jest fakt, że Spółka przy ustalaniu podatku należnego za miesiąc sierpień 1993 r. odliczyła podatek naliczony w kwocie 126.000,- zł objęty fakturą VAT z dnia 14 sierpnia 1993 r. wystawiony dla firmy Dystrybutor Firmy C. C. w P.
Organy podatkowe obu instancji prawidłowo przyjęły, że Spółka nie miała podstaw do odliczenia od podatku należnego naliczonego podatku VAT:
- za miesiąc sierpień 1993 r. złotych 126.00,- co przy trzykrotności wyraża się kwotą 504.000,- złotych,
- za miesiąc wrzesień 1993 r. kwoty 31.810.000,- zł, co przy zastosowaniu trzykrotności daje kwotę 95.430.000,- zł.
Ponieważ podatnik naruszył obowiązki w zakresie prawidłowego wykazywania w deklaracji za miesiące sierpień i wrzesień 1993 r. wysokości podatku naliczonego, w wyniku czego nastąpiło jego zawyżenie w miesiącu sierpniu o kwotę 126.000,- złotych, a w miesiącu wrześniu o kwotę 31.810.000,- złotych, przeto organy podatkowe prawidłowo zastosowały przepisy art. 27 ust. 5 pkt 2 powołanej ustawy, zmniejszając kwotę podatku naliczonego o trzykrotność tego zawyżenia tj. za miesiąc sierpień 1993 r. kwotę 504.000,- zł, zaś za miesiąc wrzesień 1993 r. kwotę 95.430.000,- zł.
Decyzja organu podatkowego pierwszej instancji i utrzymująca ją w mocy decyzja Izby Skarbowej w S. jest zgodna z wyżej powołanymi przepisami ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50/ ze zmianą dokonaną ustawą z dnia 9 grudnia 1993 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 129 poz. 599/.
Sąd nie dokonywał analizy ani też oceny wypowiedzi Vice Ministra Finansów - Witolda Modzelewskiego zawartych w dzienniku "Rzeczpospolita" Nr 48 z dnia 26-27 lutego 1994 roku, na którą powołuje się skarżący, wychodząc z założenia, że nie może ona stanowić źródła prawa. Wypowiedź, bądź stanowisko Ministra Finansów, jak również innego pracownika organu podatkowego, miałyby znaczenie gdyby dotyczyły konkretnej sprawy. Mogłyby być wówczas przedmiotem oceny Sądu Administracyjnego, gdyby dotyczyły zindywidualizowanej, konkretnie rozpoznawanej sprawy, co w tym przypadku nie zachodzi.
Z powyższych względów nie można organom administracyjnym orzekającym w sprawie zarzucić, że naruszyły zasady ogólne postępowania administracyjnego określone w art. 7 Kpa.
Mając powyższe na względzie Sąd stosując przepisy art. 207 par. 5 Kpa - skargę oddalił.