Upoważnienie z art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ nie zostało niczym ograniczone i ma za cel umożliwienie prowadzenia przez gminę racjonalnej polityki podatkowej. W konsekwencji należy uznać, iż zgodnie z dyrektywą interpretacyjną /odnoszącą się także do wykładni przepisów prawa finansowego/ a maiori ad minus, upoważnienie tak sformułowane nie może oznaczać zawsze zwolnienia całkowitego, lecz umożliwia zwolnienie częściowe.
Naczelny Sąd Administracyjny, po rozpoznaniu sprawy ze skargi Gminy Miasta S. na rozstrzygnięcie nadzorcze Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w B. z 17 stycznia 2001 r. (...) w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały Rady Miejskiej w S. w sprawie zwolnień w podatku od nieruchomości - uchylił zaskarżone rozstrzygnięcie nadzorcze.
Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w B. uchwałą (...) podjętą 17 stycznia 2001 r. na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych /Dz.U. nr 85 poz. 428 ze zm./, po rozpatrzeniu w postępowaniu nadzorczym uchwały Rady Miejskiej w S. (...) z 28 grudnia 2000 r. w sprawie zwolnień w podatku od nieruchomości, postanowiło uznać, iż została ona podjęta z istotnym naruszeniem prawa w par. 1 pkt 2 oraz par. 3, i w związku z tym stwierdziło jej nieważność.
W uzasadnieniu organ nadzoru stwierdził, co następuje:
Rada Miejska postanowieniem par. 1 pkt 2 uchwały (...) z 28 grudnia 2000 r. wprowadziła zwolnienie w podatku od nieruchomości "polegającym na obniżeniu o 45 procent stawki określonej uchwałą Rady dla pozostałych budynków lub ich części na dany rok podatkowy, nie więcej jednak niż za 12 m2 powierzchni". Natomiast w par. 3 uchwały wprowadzono częściowe zwolnienie od podatku z tytułu rozszerzenia działalności, wynikiem którego jest wzrost zatrudnienia, według następujących zasad : "l/ w pierwszym roku w wysokości 60 procent, w drugim w wysokości od 20 do 50 procent należnego podatku". Powyższe postanowienia świadczą o tym, iż Rada wprowadziła de facto ulgę podatkową, a nie zwolnienie podatkowe, co jest sprzeczne z art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./. Powoływany przepis stanowi, że rada gminy może wprowadzić inne niż ustawowe zwolnienia podatkowe, nie można natomiast wywodzić z niego kompetencji do wprowadzenia przez radę ulg podatkowych. Ponadto należy zauważyć, iż nie istnieje pojęcie częściowego zwolnienia od podatku. Z powyższych względów ww. uchwała - naruszająca prawo w istotny sposób - jest nieważna we wskazanej części.
W skardze do NSA wniesionej przez Prezydenta Miasta S., na podstawie upoważnienia udzielonego uchwałą (...) Rady Miejskiej w S. z 28 lutego 2001 r. w sprawie zaskarżenia uchwały organu nadzorczego, strona skarżąca wniosła o uchylenie rozstrzygnięcia nadzorczego - uchwały Kolegium RIO, zarzucając jej rażące naruszenie art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych oraz art. 107 kodeksu postępowania administracyjnego w związku z art. 91 ust. 3 i ust. 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym.
W uzasadnieniu skargi podniesiono, co następuje:
Z uwagi na lakoniczne uzasadnienie zaskarżonej uchwały należy domniemywać, że u podstaw rozstrzygnięcia RIO legło przekonanie składu orzekającego, że art. 7 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych nie daje podstawy prawnej do częściowego zwolnienia od podatku, a zakwestionowane przepisy uchwały Rady Miejskiej byłyby zgodne z prawem tylko w przypadku całkowitego zwolnienia wskazanych tam przedmiotów opodatkowania.