Umowa sprzedaży samochodu podlega opłacie skarbowej zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./.
Stosownie do treści par. 58 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie opłaty skarbowej z dnia 26 czerwca 1992 r. /Dz.U. nr 53 poz. 253/ obowiązującego w dacie czynności opłata ta wynosiła 2 procent wartości umowy.
Podstawę obliczenia opłaty skarbowej ustalono zgodnie z zasadami zawartymi w przepisach art. 10 ust. 1-3 ustawy o opłacie skarbowej korzystając z opinii biegłego.
oddala skargę w przedmiocie opłaty skarbowej.
Decyzją (...) z dnia 30 września 1994 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w S. ustalił opłatę skarbową od umowy kupna-sprzedaży samochodu marki Jelcz zawartej w dniu 19 lutego 1994 r. pomiędzy p. F. T. a p. N. D. na kwotę 1.480.000 zł /obecnie 148 zł/. Za podstawę wymiaru przyjęto kwotę 74 mln zł, na którą złożyła się wartość rynkowa pojazdu 85 mln. zł wyliczona przez rzeczoznawcę pomniejszona o 11 mln zł za którą to cenę zakupiono opony do pojazdu. Nie uwzględniono podnoszonych przez nabywcę pozostałych nakładów na remont samochodu takich jak: montaż nowych akumulatorów, skrzyni ładunkowej, naprawy instalacji elektrycznej - bowiem nie przedstawiono rachunków na te części.
Jako podstawę prawną decyzji wskazano art. 1 ust. 1 pkt 2 lit. "a" oraz art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy w sprawie opłaty skarbowej z dnia 31 stycznia 1989 r. /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ i par. 58 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 53 poz. 253/ oraz art. 104 Kpa.
W odwołaniu od powyższej decyzji F. T. kwestionował wyliczenie podstawy wymiaru opłaty skarbowej, bowiem nie uwzględniono wszystkich napraw samochodu dokonanych przez niego po nabyciu pojazdu, które zwiększyły wartość rynkową obliczoną na 85 mln zł. Podniósł fakt nie ustosunkowania się przez organ administracyjny do złożonych przez odwołującego się dowodów, w szczególności do oświadczenia zbywcy co do stanu technicznego pojazdu w dacie sprzedaży.
Dyrektor Izby Skarbowej w S. decyzją (...) z dnia 19 grudnia 1994 r. na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. Wskazano, iż wartość rynkowa tego pojazdu została ustalona na podstawie opinii rzeczoznawcy, natomiast nie zachodziła możliwość uwzględnienia wszystkich wskazanych przez nabywcę wydatków na remont samochodu z uwagi na brak dowodów w postaci rachunków.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego na powyższą decyzję F. T. domagał się "rozpatrzenia niezgodności opłaty skarbowej" podnosząc identycznie jak uprzednio w odwołaniu okoliczności poniesienia innych jeszcze, niż uwzględnione nakłady na remont pojazdu.
Odpowiadając na skargę Dyrektor Izby Skarbowej w S. wniósł o jej oddalenie nie znajdując podstaw do zmiany bądź uchylenia decyzji.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga nie jest niezasadna, bowiem zaskarżonej decyzji jak i poprzedzającej jej wydanie decyzji organu I instancji nie można skutecznie zarzucić obrazy przepisów materialnego prawa administracyjnego, jak i zasad procedury administracyjnej.
Bezspornie umowa sprzedaży samochodu podlegała opłacie skarbowej zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./. Obowiązek uiszczenia tej opłaty z mocy przepisu art. 4 ust. 2 pkt 2 tej ustawy ciążył solidarnie na stronach czynności cywilnoprawnej. Stosownie do treści par. 58 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie opłaty skarbowej z dnia 26 czerwca 1992 r. /Dz.U. nr 53 poz. 253/ obowiązującego w dacie czynności opłata ta wynosiła 2 procent wartości umowy. Podstawę obliczenia opłaty ustalono zgodnie z zasadami zawartymi w przepisach art. 10 ust. 1-3 ustawy o opłacie skarbowej korzystając z opinii biegłego. W zakresie w jakim skarżący udowodnił fakt nakładów na pojazd, które podniosły jego wartość po nabyciu /zakup opon - 11 mln zł/, o tę kwotę obniżono podstawę obliczenia opłaty naliczając ją nie od wartości ustalonej przez biegłego /85 mln zł/, a od kwoty 74 mln zł. Ten nakład potwierdzili przesłuchani w sprawie świadkowie, z których żaden nie wskazał, jakie oprócz wymiany opon nakłady poczynił skarżący. F. T. nie przedłożył rachunków na zakup pozostałych materiałów. Oświadczenie N. D. - zbywcy samochodu zostało złożone dopiero w końcowej fazie postępowania, przy tym odmówił on udziału w postępowaniu nie podejmując korespondencji co uniemożliwiło przesłuchanie go w charakterze strony.
Uzasadnienie decyzji odpowiada wymogom art. 107 par. 3 Kpa, a zawarta w nim ocena materiału dowodowego nie budzi wątpliwości.
Mając powyższe na względzie Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę na podstawie art. 207 par. 5 Kpa w zw. z art. 68 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368/.