Sprawa ze skargi na decyzję Izby Skarbowej W B. w przedmiocie wymiaru opłaty skarbowej
Tezy

1. "Cenniki" sporządzane przez organy podatkowe, dotyczące wartości rynkowej nieruchomości i lokali, są materiałem pomocniczym, jedną z "przesłanek" do wyceny wartości nieruchomości i nie mogą być one środkiem nacisku, czy też ograniczać wprost swobodę biegłych przy wycenie wartości nieruchomości.

2. Błędem organu podatkowego jest przyjęcie, iż art. 10 ust. 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ mówi o sytuacji, gdy "wartość nieruchomości ustalona przez biegłego przekroczy o 33 procent wartość podaną przez strony" bowiem z przepisu tego wynika wyraźnie, że chodzi o sytuację, gdy wartość rynkowa ustalona przez organ podatkowy z uwzględnieniem opinii biegłych przekracza o 33 procent wartość podaną przez strony.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi na decyzję Izby Skarbowej W B. z dnia 27 września 1994 r. w przedmiocie wymiaru opłaty skarbowej skargę oddala.

Uzasadnienie strona 1/4

Notarialną umową sprzedaży sporządzoną w dniu 9 października 1991 r. Władysław B. przeniósł własność pięciu nieruchomości, położonych we wsi S. na następujących warunkach:

1/ na rzecz D. i W. N. - o powierzchni 1.006 m2 za cenę 40 mln zł

2/ na rzecz K. i J. T. - o powierzchni 750 m2 za cenę 30 mln zł

3/ na rzecz H. i J. W. - o powierzchni 750 m2 za cenę 30 mln zł

4/ na rzecz H. i G. G. - o powierzchni 750 m2 za cenę 30 mln zł

5/ na rzecz B. i E. K. - o powierzchni 753 m2 za cenę 30 mln zł.

Urząd Skarbowy w B. uznał podane w akcie notarialnym ceny za zaniżone w stosunku do rynkowych cen działek i na podstawie art. 10 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ wezwał strony umowy do określenia wartości nabytych działek. Nabywcy oświadczyli, że wyrażają zgodę na przyjęcie do celów opodatkowania ceny 1 m2 nieruchomości w wysokości 50.000 zł.

W oparciu o powyższe Urząd Skarbowy w B. na podstawie par. 46 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 lutego 1989 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 9 poz. 52 ze zm./ pięcioma decyzjami z dnia 14 grudnia 1992 r. wymierzył nabywcom opłatę skarbową według stawki 5 procent ceny działek, licząc tę cenę po 50.000 zł za 1 m2.

Odwołanie do Izby Skarbowej w B. od powyższych decyzji wniósł sprzedawca działek - Władysław B. Zarzucił tym decyzjom, że przyjęta w nich cena 1 m2 gruntu jest zawyżona i nie odpowiada wartości rynkowej nieruchomości.

W związku z faktem, że nabywcy działek uiścili wymierzoną przez Urząd Skarbowy opłatę skarbową - Izba Skarbowa umorzyła postępowanie odwoławcze, na podstawie art. 138 par. 1 pkt 3 Kpa.

Na powyższą decyzję Izby Skarbowej w B. Władysław B. złożył skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego w W., podnosząc w niej, poza argumentami z odwołania, że umorzenie postępowania narusza jego interes, gdyż nabywcy mogą żądać od niego połowy zwiększonej części opłaty skarbowej. Strony umówiły się bowiem, że opłatę skarbową uiszczą po połowie.

Wyrokiem z dnia 3 września 1993 r. /III SA 629/93/ Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną decyzję Izby Skarbowej na podstawie art. 207 par. 1 i 2 pkt 3 Kpa.

Izba Skarbowa w B., ponownie rozpatrując odwołanie Pana Władysława B., uchyliła zaskarżoną decyzję Urzędu Skarbowego i przekazała sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji zalecając, aby zgodnie z art. 10 ust. 2 i 3 ustawy o opłacie skarbowej podstawę wymiaru tej opłaty ustalić z uwzględnieniem opinii biegłego.

W oparciu o opinię biegłego w zakresie szacowania nieruchomości powołanego z Listy Wojewody B. , Urząd Skarbowy w B. decyzją z dnia 20 stycznia 1994 r. dokonał wymiaru opłaty skarbowej w przedmiotowej sprawie.

Od powyższej decyzji Władysław B. złożył odwołanie do Izby Skarbowej w B. wnosząc o jej uchylenie oraz zarzucając, że biegły ustalił wartość nieruchomości "z sufitu", bez zbadania wszystkich okoliczności mających wpływ na ich wartość.

Decyzją z dnia 27 kwietnia 1994 r. (...) Izba Skarbowa w B. uchyliła zaskarżoną decyzję Urzędu Skarbowego i orzekła przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji. W decyzji tej Izba zaleciła Urzędowi Skarbowemu w B., aby powołał innego biegłego w celu ponownej wyceny działek /na podstawie art. 10 ust. 3 ustawy o opłacie skarbowej/.

Strona 1/4