Uchwała rady gminy podjęta na podstawie upoważnienia ustawowego jest aktem prawnym powszechnie obowiązującym na obszarze gminy /art. 40 ust. 1 i art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym - Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./, powinna zatem odpowiadać wymogom, jakie stawiane są przepisom powszechnie obowiązującym i nie może pozostawać w sprzeczności z aktem prawnym wyższego rzędu, jakim jest ustawa.
Przy konstruowaniu zwolnień o charakterze podmiotowym muszą być one tak ujęte, aby było wiadomo, jakich nieruchomości dotyczą. Brak oznaczenia nieruchomości, których zwolnienia miałyby dotyczyć, dyskwalifikuje uchwałę jako akt prawa miejscowego.
Naczelny Sąd Administracyjny, po rozpoznaniu sprawy ze skargi Miasta Z., na uchwałę Regionalnej Izby Obrachunkowej w B. z 25 stycznia 2000 r. (...) w przedmiocie stwierdzenia nieważności części uchwały Rady Miejskiej w Z. w sprawie określenia wysokości stawek podatku od nieruchomości na 2000 rok - oddala skargę.
Zaskarżoną uchwałą, wydaną na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych /Dz.U. nr 85 poz. 428 ze zm./ oraz art. 91 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./, po rozpatrzeniu w postępowaniu nadzorczym uchwały Rady Miejskiej w Z. z 21 grudnia 1999 r. (...) w sprawie określenia wysokości stawek podatku od nieruchomości na 2000 rok, Kolegium Regionalnej Izby Obrachunkowej w B. postanowiło uznać, iż ww. uchwała została podjęta z istotnym naruszeniem prawa i w związku z tym stwierdzić jej nieważność - w części dotyczącej postanowień par. 2 i par. 3.
W uzasadnieniu uchwały organ nadzoru stwierdził, iż zgodnie z art. 13 par. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ oraz z art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego w latach 1999 i 2000 /Dz.U. nr 150 poz. 983/, stosowanie ulg, odroczeń, umorzeń, rozkładanie na raty oraz zaniechanie poboru podatków i opłat stanowiących dochody jednostek samorządu terytorialnego należy do kompetencji przewodniczącego zarządu jednostki samorządu terytorialnego.
W świetle ww. przepisów, Rada Miejska, podejmując postanowienia zawarte w par. 2 i par. 3 omawianej uchwały, dotyczące udzielania ulg bądź obniżania podatku, naruszyła kompetencje przewodniczącego Zarządu, który ma wyłączną delegację ustawową do wydawania decyzji administracyjnych w tych sprawach. Wprawdzie Rada na mocy art. 7 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych może wprowadzić "inne zwolnienia", ale nie mogą one ograniczać ustawowych kompetencji przewodniczącego Zarządu. Również postanowienia zawarte w ust. 6 par. 2 uchwały, dotyczące sankcji za "niewypełnienie zobowiązań i obowiązków złożenia dokumentów (...)", są sprzeczne z ordynacją podatkową /art. 21 par. 1 pkt 2/. Niewypełnienie obowiązków nałożonych uchwałą Rady Miejskiej nie może skutkować naliczenia odsetek za zwłokę od podatku bez zachowania procedur przewidzianych przepisami prawa. Z powyższych względów ww. uchwała - naruszająca prawo w istotny sposób - jest nieważna we wskazanej części.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Miasto Z. wniosło o stwierdzenie nieważności rozstrzygnięcia nadzorczego, zarzucając:
1/ utratę przez Kolegium RIO kompetencji do stwierdzenia nieważności uchwały Rady Miejskiej w Z. z 21 grudnia 1999 r. w sprawie określenia wysokości stawek podatku od nieruchomości na 2000 rok. Według strony skarżącej, zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, Kolegium RIO powinno w terminie 30 dni wydać i doręczyć Gminie rozstrzygnięcie nadzorcze w sprawie stwierdzenia nieważności tej uchwały. Wobec braku doręczenia rozstrzygnięcia w tym terminie, Kolegium RIO utraciło kompetencję do wydania rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie;