Naruszenie wynikającej z art. 16 Kpa zasady trwałości ostatecznych decyzji administracyjnych poprzez ponowne rozpoznanie i rozstrzygnięcie w trybie zwykłym tej samej sprawy pociąga za sobą sankcję nieważności nowej decyzji /art. 156 par. 1 pkt 3 Kpa/.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Aleksandra i Reginy S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia 8 października 1998 r. (...) w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu - stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Burmistrza Miasta i Gminy w Ł. z dnia 27 lipca 1998 r. (...); (...).
W dniu 23 marca 1998 r. wpłynął do Burmistrza miasta i Gminy w Ł. wniosek Henryka S., zamieszkałego w miejscowości Ł.-D. 116, o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu działek nr 162 i 164 dla inwestycji polegającej na budowie budynku inwentarskiego z przeznaczeniem na hodowlę 17 sztuk krów i 30 tuczników oraz garażu na maszyny rolnicze. Załącznik do wniosku stanowił aktualny wyrys geodezyjny działek 162 i 164 zawierający naniesienie projektowanych inwestycji.
Organ I instancji po wysłaniu do wszystkich sąsiadów inwestora zawiadomień o wszczęciu postępowania z opisanego wyżej wniosku, decyzją z dnia 20 kwietnia 1998 r. uwzględnił wniosek w całości powołując się na art. 39, art. 40 ust. 1 i 3, art. 41 ust. 1, art. 42 i art. 46 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym z dnia 7 lipca 1994 r. oraz ustalenia miejscowego ogólnego planu zagospodarowania przestrzennego miasta Ł., uchwalonego uchwałą Rady Miejskiej w Ł. (...) z dnia 19 maja 1994 r. Decyzja powyższa została w dniu 20 kwietnia 1998 r. doręczona inwestorowi, a w dniu 24 kwietnia 1998 r. pozostałym stronom postępowania. Z akt sprawy wynika dalej, że w dniu 16 czerwca 1998 r. organ I inwestycji powtórnie zawiadomił strony, iż w dniu 23 marca 1998 r. wszczął postępowanie z wniosku Henryka S. o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania działek 164 i 162 w którym to postępowaniu w dniu 9 lipca 1998 r. odebrał wyjaśnienia od pełnomocnika skarżących, sprzeciwiających się inwestycji, a w dniu 10 lipca 1998 r. odebrał wyjaśnienia od inwestora, po czym w dniu 27 lipca 1998 r. wydał po raz wtóry decyzję pozytywnie rozstrzygającą o wniosku Henryka S. z 23 marca 1998 r.
Odwołanie od tej decyzji złożył Aleksander S. kwestionując przyjęcie przez organ, iż inwestycja nie wpłynie negatywnie na środowisko i wskazując, że dotychczasowe naganne postępowanie inwestora /samowolna zmiana sposobu użytkowania stodoły/ nie daje gwarancji przestrzegania w przyszłości przepisów, a zamierzona hodowla inwentarza zwiększy zagrożenie epidemiologiczne i uczyni uciążliwym sąsiedztwo. Odwołujący się opisywał obecny sposób gospodarowania inwestora, podkreślając negatywny wpływ dotychczasowej hodowli prowadzonej przez sąsiada na otoczenie.
Decyzją z dnia 8 października 1998 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. orzekło o utrzymaniu w mocy zaskarżonej odwołaniem decyzji. Kolegium podkreśliło treść art. 43 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym i zaakcentowało, iż zamierzenie inwestycyjne objęte wnioskiem Henryka S. nie jest sprzeczna z założeniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Nadto kolegium wskazało, że zamierzona inwestycja, ż uwagi na jej charakter i rozmiar, nie jest zaliczana do inwestycji mogących pogorszyć stan środowiska w świetle Rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 14 lipca 1998 r. w sprawie określenia rodzajów inwestycji szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi albo mogących pogorszyć stan środowiska oraz wymagań, jakim powinny odpowiadać oceny oddziaływania na środowisko tych inwestycji /Dz.U. nr 93 poz. 58/.