Podatki  i  inne świadczenia pieniężne, do  których   mają zastosowanie przepisy Ordynacji  podatkowej, oraz egzekucja t, Podatek od towarów i usług, Administracyjne postępowanie
Tezy

1. Organy podatkowe, nie są powołane do tego, by stwierdzić czy umowa cywilnoprawna odpowiada przepisom kodeksu cywilnego oraz czy zachodzi jej nieważność z mocy art. 58 par. 1 Kc.

Organy podatkowe mają natomiast prawo i obowiązek oceny skutków prawnych umowy pod względem jej znaczenia dla celów podatkowych. Konsekwencją takiego stanowiska jest stwierdzenie, że organy podatkowe są uprawnione do ustalenia stanu faktycznego, który może mieć wpływ na obowiązek podatkowy, działając w granicach art. 80 Kpa. Takie działanie organu podatkowego nie jest zmianą umowy wiążącej strony.

Organy podatkowe nie mają obowiązku respektowania tych postanowień umów cywilnoprawnych, które zmierzają do obejścia bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa podatkowego. Oznacza to, że umowy cywilnoprawne nie tracą swej ważności, lecz nie wywołują skutków na gruncie prawa podatkowego.

2. Kwota uzyskana przez spółkę za sprzedane posiadane w komisie towary, stanowiąca różnicę pomiędzy wartością tych towarów według cen ustalonych przez komitenta, a wartością według cen, po których towary zostały sprzedane, stanowi prowizję komisanta /skarżącej spółki/. Spółka nie przekazała komitentom tej różnicy z własnej woli ani komitenci nie wystąpili o przekazanie tej różnicy. Różnica ta nie może być traktowana jako przychód z działalności, gdyż spółka nie wykazała, że nabyła uprzednio te towary.

Uzasadnienie strona 1/4

Inspektor Kontroli Skarbowej z Urzędu Kontroli Skarbowej, decyzją z 28.05.1997 r., określił "G." Spółka" s.c. Józefowi G. i A. I. G. nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym za grudzień 1995 r., podlegającą zwrotowi na konto Spółki, na kwotę 1.255 zł i w związku z tym ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe wysokości 30 procent zawyżonego podatku naliczonego wyrażające się kwotą 377 zł.

Jako podstawę prawną decyzji powołał art. 5 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ oraz art. 16 ust. 1 pkt 2 i art. 27 ust. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.

W uzasadnieniu decyzji podał, co następuje:

"G. i Spółka" s.c. Józef G. i A. I. G. prowadzili sprzedaż nawozów na zasadzie komisu.

Jako komisant osiągnęli przychód wynikały z różnicy cen po jakich sprzedawali nawozy, a cen ustalonych przez komitentów.

Obrót nawozami nie był przez Spółkę ewidencjonowany.

Kwota stanowiąca różnicę wartości nawozów według cen sprzedaży, a wartości tych samych nawozów według cen ustalonych przez komitentów, a wynosząca 5.414,60 zł zaliczona została do przychodów roku 1995 r.

W myśl art. 767 Kc w przypadku zawarcia przez komisanta umowy na warunkach korzystniejszych od określonych przez komitenta, uzyskana korzyść należy się komitentowi. Skoro komisant zatrzymał uzyskaną korzyść, to przy braku innej formy wynagrodzenia za prowadzoną sprzedaż nawozów, w ramach zawartej umowy komisowej, różnicę pomiędzy wartością nawozów według cen sprzedaży a wartością według cen ustalonych przez komitenta, traktować należy jako prowizję w rozumieniu art. 765 Kc.

W myśl art. 2 ust. 1 i art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, usługi polegające na pośrednictwie w sprzedaży towarów i usług podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 22 procent.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy wyżej wymienionej podstawę opodatkowania stanowi kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzeń uzyskania przez komisanta za wykonanie usługi, pomniejszona o kwotę podatku.

Podatek należny od prowizji zaewidencjonowanej w podatkowej księdze w grudniu 1995 r. wynosi zatem 977 zł (...).

Nadto w czasie kontroli ustalono, że Spółka nie naliczyła i nie zaewidencjonowała po stronie przychodów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów należnej prowizji w kwocie netto 1.264,89 zł za polifoskę i fosforan amonu, sprzedane w ramach umowy komisowej na rachunek Przedsiębiorstwa Handlowo-Usługowego "A." w J. Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, chociaż nie zostały faktycznie otrzymane. Usługa pośrednictwa w sprzedaży nawozów na rachunek PHU "A." w J. wykonana została w 1995 r. Spółka poniesione w związku z tym koszty zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów w 1995 r., a zatem należna z tego tytułu prowizja stanowi przychód Spółki w 1995 r.

Strona 1/4