Uchwała Rady Miejskiej w sprawie podatku od nieruchomości w części warunkującej prawo do zwolnienia od tego podatku nieruchomości stanowiących własność rencistów i emerytów oraz przydzielonych do dożywotniego użytkowania osobie, która przekazała gospodarstwo rolne w zamian za rentę lub emeryturę na Skarb Państwa - w wysokości 50 procent ustalonego podatku, jeżeli nieruchomości te nie są wynajęte lub wydzierżawione innej osobie oraz nie są zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej, a ich właściciele nie zamieszkują wspólnie z dziećmi posiadającymi własne źródła dochodu jest zgodna z obowiązującym prawem.
Jerzy S. - Sołtys sołectwa U. - wniósł skargi na dwie uchwały Rady Miejskiej O. z dnia 5 grudnia 1994 r. Nr V/25/94 w sprawie wysokości stawek podatku od nieruchomości, Nr V/26/94 w sprawie wysokości stawek opłaty administracyjnej.
Skarżący zarzucił tym uchwałom sprzeczność z prawem z powodu naruszenia zasad współżycia społecznego i sprawiedliwości społecznej oraz zasady równości obywateli wobec prawa. W uzasadnieniu wskazano, że uchwała Nr V/25/94 bezzasadnie w par. 2 pkt 1 pozbawia emerytów i rencistów 50 procent zniżki podatku od nieruchomości tylko dlatego, że zamieszkują z dziećmi posiadającymi właśnie źródła dochodu. Natomiast uchwała Nr V/26/94 w par. 2 pkt 3 wprowadzając stawki za sporządzenie testamentu w formie opłaty administracyjnej niczym nie uzasadnia ich wysokości. Koszty rzeczywiste tej czynności są znacznie niższe.
Odpowiadając na skargę Rada Miasta O. wniosła o oddalenie jej jako nieuzasadnionej. Wyjaśniono też, że skarga była przedmiotem oceny i obrad sesji Rady w dniu 27 lutego 1995 r. i Rada nie uwzględniła zarzutów skargi. W ocenie Rady obie uchwały zostały powzięte zgodnie z obowiązującymi przepisami.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do przepisów art. 195 par. 1 Kpa w zw. z art. 216a par. 1 Kpa skargę na uchwałę rady gminy można wnieść do sądu administracyjnego z powodu jej niezgodności z prawem. Będące przedmiotem skargi zagadnienia zwolnień od podatku od nieruchomości oraz wysokości opłaty administracyjnej regulują przepisy ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31ze zm./. Przepisy art. 7 ust. 1 powołanej wyżej ustawy wyczerpująco wyliczają nieruchomości zwolnione od podatku od nieruchomości. Są to zwolnienia przedmiotowe i nie ma wśród nich zwolnień lub obniżeń stosowanych wobec emerytów lub rencistów. Rada gminy z mocy ustawowego upoważnienia zawartego w art. 7 ust. 2 powołanej ustawy może wprowadzić też inne zwolnienia niż określone w ust. 1 zwolnienia przedmiotowe. Mogą to być zwolnienia zarówno przedmiotowe jak i podmiotowe. Jest to jednak ustawowo zagwarantowane uprawnienie rady gminy i tylko ona podejmując uchwałę władna jest wprowadzić takie zwolnienia i określić zakres ich stosowania. Nie można więc czynić zarzutu Radzie Miejskiej O., że uchwała jej z dnia 5 grudnia 1994 r. w sprawie podatku od nieruchomości narusza prawo warunkując zwolnienie od podatku od nieruchomości w par. 1 pkt 1 uchwały nieruchomości stanowiące własność rencistów i emerytów oraz przydzielone do dożywotniego użytkowania osobie, która przekazała gospodarstwo rolne w zamian za rentę lub emeryturę na Skarb Państwa w wysokości 50 procent ustalonego podatku, jeżeli nie są zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej oraz nie zamieszkują wspólnie z dziećmi posiadającymi własne źródła dochodu i nie są wynajęte lub wydzierżawione innej osobie. Rada Miasta O. uprawnienia do wprowadzenia takiego ograniczenia posiadała i zaskarżona uchwała jest zgodna z obowiązującym prawem. W tym zakresie skarga podlegała oddaleniu jako nieuzasadniona - art. 207 par. 5 Kpa.