Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Bezspornym w sprawie jest fakt zawarcia w dniu 29 grudnia 1996 r. umowy kupna-sprzedaży traka 65, typ GKT 60 (...). Stronami tej umowy byli jako sprzedający - Jan S. i dwaj kupujący - Andrzej M. i Daniel M. Uzgodniona została cena sprzedaży na kwotę 35.000 zł. Powyższa umowa została podpisana przez strony umowy, tj. Jana S., Daniela M. i Andrzeja M.
Stosownie do regulacji zawartej w art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./, które to przepisy obowiązywały w dacie zawarcia umowy z dnia 29 grudnia 1996 r., opłacie skarbowej podlegały czynności cywilnoprawne m.in. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych /art. 1 ust. 1 pkt 2 lit. "a" ustawy/. Wyżej powołana ustawa w art. 5 ust. 1 pkt 4 stanowi, że obowiązek uiszczenia opłaty skarbowej od przedmiotów opłaty określonych w art. 1 ust. 1 pkt 2 oraz w ust. 2 - z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej. Ustawa podatkowa nie precyzuje, co należy uważać za chwilę dokonania czynności prawnej. Umowa sprzedaży jest czynnością prawa cywilnego i określają ją przepisy art. 535 kodeksu cywilnego. Z treści tego przepisu wynika, że jest to czynność konsensualna. Do zawarcia tej umowy dochodzi przez oświadczenie stron umowy. Ma to ten skutek, że oświadczenia stron zawarte w umowie, z treści których wynika, że zawierają one umowę sprzedaży oraz określają cechy sprzedawanego towaru i jego cenę oraz akceptują te warunki swoimi podpisami są wystarczające do przyjęcia przez organy podatkowe, że powstał obowiązek uiszczenia opłaty skarbowej. Dalsze podnoszone w skardze okoliczności, dotyczące sposobu realizacji umowy, nie miały istotnego znaczenia dla bytu obowiązku zapłaty opłaty skarbowej.
Opłatę skarbową od umowy sprzedaży strony miały obowiązek wpłacić w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku jej uiszczenia /art. 7 ust. 2 ustawy/. Obowiązek zapłaty opłaty skarbowej obciążał solidarnie strony umowy /art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy/.
Bezspornym jest, że strony umowy sprzedaży z dnia 29 grudnia 1996 r. nie wpłaciły w ustawowym czternastodniowym terminie należnej opłaty skarbowej. W tej sytuacji organ podatkowy był zobowiązany do określenia wysokości niewpłaconej przez strony umowy opłaty skarbowej oraz należnych odsetek za zwłokę. Organ podatkowy nie musiał sprawdzać, czy doszło do realizacji warunków umowy, sam bowiem fakt zawarcia umowy sprzedaży powodował powstanie obowiązku uiszczenia opłaty skarbowej.
Mając na uwadze wszystkie wyżej podane okoliczności Sąd stosując przepisy art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ uznał skargę za nieuzasadnioną i orzekł o jej oddaleniu.