Sprawa ze skargi na decyzję Izby Skarbowej w B. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 1998 r.
Tezy

"Umowy o wyręczenie" zawarte pomiędzy Spółką a pracownikami - wspólnikami, których treścią było zobowiązanie się spółki do zapłaty za nich zobowiązań z tytułu należnych składek w ramach ubezpieczenia na życie, spowodowało wzrost kosztów działalności firmy, a w następstwie tego zaniżenie dochodu do opodatkowania. Umowy te zawarte zostały w okolicznościach wskazanych w art. 58 par. 1 Kc.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi P.P.U. "C." Spółka z o.o. w Ł. na decyzję Izby Skarbowej w B. z dnia 4 października 2001 r. (...) w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 1998 r. - skargę oddala.

Uzasadnienie strona 1/3

Decyzją z dnia 16 lipca 2001 r. Inspektor Kontroli Skarbowej J. J. Ś. w Urzędzie Kontroli Skarbowej w B., powołując przepisy art. 27 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 2000 nr 54 poz. 654/, art. 24 ust. 2 pkt 1 i art. 31 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o kontroli skarbowej /Dz.U. 1999 nr 54 poz. 572/, art. 21 par. 1 pkt 1 i par. 3, art. 51 par. 1, art. 53 par. 1 i 4, art. 207 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ określił Przedsiębiorstwu Produkcyjno-Usługowemu "C." Spółka z ograniczona odpowiedzialnością w Ł. podatek dochodowy od osób prawnych za 1998 r. w kwocie 25.678 zł w miejsce zeznanego w kwocie 23.692 zł, zaległość podatkową w tym podatku w kwocie 1.986 zł oraz odsetki za zwłokę w kwocie 1.646,40 zł. W uzasadnieniu podano, że Spółka bezzasadnie pomniejszyła podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych o kwotę 5.514,20 zł o roczną sumę zapłaconych w roku 1998, przez wspólników Spółki Eugeniusza S. i Bogusława M. składek dobrowolnego ubezpieczenia na życie. Eugeniusz S. zawarł umowę ubezpieczenia w CU Towarzystwo Ubezpieczeń na Życie /Polska/ SA według polisy (...) w dniu 1 czerwca 1994 r. zaś Bogusław M. z tym samym ubezpieczycielem według polisy (...) dnia 6 czerwca 1994 r. Następnie osobiste i dobrowolne zobowiązania wobec firmy ubezpieczającej wspólnicy przenieśli w ciężar kosztów uzyskania przychodów Spółki na podstawie nie przewidzianych prawem "umów cywilnoprawnych o wyręczenie" z dnia 30 października 1995 r.

Zdaniem organu "umowy wyręczenia" zostały zawarte w celu obejścia przepisów ustawy podatkowej - art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, bowiem brak jest związku zawartych indywidualnych dobrowolnych umów ubezpieczenia na życie wspólników z przychodami Spółki i racjonalnością jej działania dla osiągnięcia przychodu. Zawarte w tych okolicznościach "umowy wyręczenia" były nieważne w świetle przepisów art. 58 Kodeksu cywilnego. Podniesiono fakt, że pomimo zatrudnienia pracowników najemnych, Spółka przyjęła zobowiązania tylko w stosunku do obu wspólników, pozostali pracownicy nie byli objęci ubezpieczeniem.

Odwołując się od powyższej decyzji Spółka zarzucała, że wydana ona została z naruszeniem przepisów art. 58 Kodeksu cywilnego oraz art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i wnosiła o uchylenie decyzji Inspektora Kontroli Skarbowej. Zdaniem Spółki organ nie uwzględnił faktu, że obaj wspólnicy byli pracownikami Spółki. Podnosiła, że ocena zawartych umów winna być dokonana w świetle przepisów art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy sprzed ich nowelizacji, czyli obowiązujących w 1995 r., gdy umowy o wyręczenie były zawarte. Zawarcie umów w 1995 r. nie mogło powodować obejścia przepisów art. 16 ust. 1 pkt 59 ustawy podatkowej z tej przyczyny, że w 1995 r. Inne było brzmienie powołanych przepisów. przed zmianą przepisów, dokonaną w 1997 r. wszelkie wydatki ponoszone na rzecz pracowników przez pracodawcę, stanowiły koszt uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów art. 15 ust. 1 ustawy. W wyniku zmiany przepisów, dokonanej ustawą z dnia 2 grudnia 1994 r. o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. 1995 nr 5 poz. 25/ wszelkie wydatki, ponoszone przez podatników na ubezpieczenie na życie swoich pracowników, stanowią koszty uzyskania przychodów. Wyjaśniała, że sporne składki stanowiły dla pracowników Spółki przychód wpływający na wysokość dochodu, od którego obliczany był podatek dochodowy od osób fizycznych.

Strona 1/3