Obiekty przeznaczone do czasowego użytkowania w trakcie realizacji robót budowlanych oraz używane przy wykonywaniu robot budowlanych /art. 29 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane - Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ mają taki charakter najwcześniej z dniem uprawomocnienia się decyzji o pozwoleniu na budowę.
Wcześniej usytuowane na nieruchomości gruntowej obiekty o tymczasowym charakterze, jak barakowozy czy obiekty kontenerowe, zaliczają się do wyszczególnionych w art. 3 pkt 5 tej ustawy tymczasowych obiektów budowlanych wymagających pozwolenia na budowę.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Ewy i Michała małżonków Sz. na decyzję Wojewody (...) z dnia 16 października 1997 r. w przedmiocie nakazania rozbiórki obiektu budowlanego w ustalonym terminie i na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 w związku z art. 29 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ stwierdził nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Kierownika Urzędu Rejonowego w S. z dnia 2 września 1997 r. w części dotyczącej ustalenia terminu rozbiórki, w pozostałej części skargę oddalił na podstawie art. 27 ust. 1 cytowanej ustawy, a także - zgodnie z art. 55 ust. 2 tej ustawy - zasądził na rzecz skarżących pięć złotych tytułem częściowego zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Wojewoda (...) decyzją (...) z dnia 16 października 1997 r. utrzymał w mocy wydaną na podstawie art. 48 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane decyzję Kierownika Urzędu Rejonowego w S. nr OA-7355-G/9/97, nakazującą Ewie i Michałowi małżonkom Sz. rozbiórkę, w terminie 60 dni od daty otrzymania decyzji, obiektu budowlanego o charakterze letniskowym na działce nr 1029/5 w G.
Organy obu instancji ustaliły, iż w lipcu 1997 r. adresaci decyzji ustawili i użytkują bez wymaganego pozwolenia na budowę dwa kontenery konstrukcji drewnianej o wymiarach 2,40 x 6 m, posadowione na bloczkach betonowych. Nie zaliczono tego obiektu do obiektów położonych na terenie budowy i przeznaczonych do czasowego użytkowania w trakcie realizacji robót budowlanych, a takie przeznaczenie wskazywali inwestorzy. Nie mieli oni jednak pozwolenia na budowę. Ponadto zwrócono uwagę na ustalenie planu zagospodarowania przestrzennego, który dla tego terenu nie przewiduje możliwości jakiejkolwiek budowy, gdyż działka nr 1029/5 jest położona w strefie ochronnej jeziora W.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego na powyższą decyzję /a wcześniej w odwołaniu/ Ewa i Michał małżonkowie Sz. wnosili o uchylenie decyzji nakazujących rozbiórkę, twierdząc, iż obiekt nie wymagał pozwolenia na budowę, jako tymczasowy. Ma on bowiem służyć jako zaplecze dla przyszłej budowy na działce domu letniskowego. Kontenery ustawione są prowizorycznie, na bloczkach betonowych, a zatem w ocenie skarżących nie dopuścili się oni samowoli budowlanej.
Odpowiadając na skargę, Wojewoda wnosił o jej oddalenie, jako bezzasadnej.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zarzuty skargi są bezzasadne i podlega ona oddaleniu. Natomiast Sąd Administracyjny, nie związany granicami skargi /art. 51 ust. z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ z urzędu stwierdził rażące naruszenie przepisów prawa w postaci orzeczenia terminu wykonania rozbiórki obiektu budowlanego bez podstawy prawnej, co w tej części uzasadniało stwierdzenie nieważności decyzji organów obu instancji.
Przepisy ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ nie przewidują możliwości ustalenia przez organ nadzoru budowlanego terminu wykonania obowiązku rozbiórki obiektu budowlanego, orzeczonego na podstawie art. 48 tej ustawy. W tej kwestii linia orzecznicza przybrała jednolity kierunek, a dokładne uzasadnienie takiego stanowiska wynika z treści uchwały składu siedmiu sędziów NSA OPS 2/98 z dnia 1 czerwca 1998 r. /ONSA 1998 Nr 4 poz. 108/.
Należy zważyć, że decyzja nakazująca rozbiórkę obiektu budowlanego podlega wykonaniu na tych samych zasadach co każda inna decyzja administracyjna, gdy jest ostateczna lub gdy nadano jej rygor natychmiastowej wykonalności, i organy administracji nie mają (...) podstawy prawnej do ustalania terminów wykonania decyzji według swego uznania /brak odpowiednika art. 39 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane - Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./.