Sprawa ze skargi na decyzję Wojewody P. w przedmiocie uchylenia zameldowania Jolanty W. na pobyt stały
Tezy

Fakt zameldowania stwarza domniemanie zamieszkania osoby w lokalu, co w sposób oczywisty wpływa na sferę osobistych praw właściciela lub posiadacza tego lokalu. Jednym z przykładów tego wpływu są większe szanse osoby faktycznie korzystającej z budynku mieszkalnego, będącego współwłasnością lub należącego do spadku, do otrzymania na wyłączną własność tego budynku w dziale spadku lub przy zniesieniu współwłasności.

Skarżący ma więc interes prawny w prawidłowym, a więc zgodnym z rzeczywistym stanem, zameldowaniu innych osób w należącym do niego lokalu mieszkalnym. Uzasadnia to więc również jego prawny interes i czyni go stroną w sprawie o anulowanie wadliwego - jego zdaniem - zameldowania.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 14 lutego 2002 r. sprawy ze skargi Mirosława P. na decyzję Wojewody P. z dnia 31 sierpnia 2001 r. (...) w przedmiocie uchylenia zameldowania Jolanty W. na pobyt stały - uchyla zaskarżoną decyzję, a także poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta B. z dnia 6 listopada 2000 r.; (...).

Uzasadnienie strona 1/2

Mirosław P. działając w imieniu własnym i jako pełnomocnik swojej matki Beaty P. wystąpił - pismem z dnia 15 maja 2000 r. - o anulowanie zameldowania w dniu 27 maja 1998 r. na pobyt stały swojej siostry Jolanty W. Podniósł, iż mimo zameldowania jej w mieszkaniu przy ul. S. 9/5 w B., na co wyraził on pisemną zgodę, siostra w lokalu tym nie zamieszkała i cały czas mieszka z mężem i synem na ul. K. nr 17.

Jolanta W. wniosła o oddalenie tego wniosku i wyjaśniła, że nieruchomość położona w B. przy ul. S. 9 stanowi spadek po jej zmarłym w 1973 r. ojcu Jerzym P. Stwierdziła, że zajmuje od 1998 r. jeden pokój w znajdującym się na niej domu mieszkalnym, który obecnie remontuje i w którym zamieszka po opuszczeniu czasowo zajmowanego mieszkania przy ul. K.

Decyzją z dnia 30 sierpnia 2000 r. Prezydent B. uchylił czynność materialno-techniczną polegającą na zameldowaniu Jolanty W. na pobyt stały w lokalu nr 5 przy ul. S. 9 w B. i anulował odpowiedni wpis w dowodzie osobistym. Organ ustalił bowiem, iż Jolanta W. nie zamieszkała w przedmiotowym lokalu i stale przebywa w mieszkaniu przy ul. K. 17. W wyniku odwołania się strony od tej decyzji Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B., decyzją z dnia 29 września 2000 r., uchyliło zaskarżoną decyzję i przekazało sprawę do ponownego rozpoznania. Organ odwoławczy stwierdził w uzasadnieniu tej decyzji, iż postępowanie przed organami I instancji toczyło się z naruszeniem procedury. Organ nie wyjaśnił bowiem, czy zgłaszający wniosek są stroną w rozumieniu art. 28 Kpa, przesłuchanie świadków nastąpiło bez powiadomienia o tym stron i nie wyjaśniono, czy zaistniały materialnoprawne przesłanki do anulowania zameldowania.

Po uzupełnieniu materiału dowodowego Prezydent B., decyzją z dnia 6 listopada 2000 r. wydaną na podstawie art. 105 Kpa umorzył postępowanie. Organ ustalił, iż nieruchomość przy ul. S. 9 stanowi spadek po Zofii P. i Jerzym P., a Jolanta W. jako spadkobierczyni tych osób jest jednym ze współwłaścicieli przedmiotowej nieruchomości. W Sądzie Rejonowym w B. są obecnie prowadzone sprawy o dział spadku obejmującego tę nieruchomość i o stwierdzenie jej zasiedzenia przez Mirosława P. Ani Beata P. ani Mirosław P. nie mogą być traktowani jako strony niniejszego postępowania, bowiem jego wynik nie wpływa na sferę ich praw i obowiązków. Ani bowiem zameldowanie, ani wymeldowanie nie powoduje zmian w uprawnieniach do lokalu osób w nim zameldowanych oraz osób mających do niego tytuł prawny. Zameldowanie nie ma bowiem wpływu na prawa i obowiązki innych osób. Organ powołał się przy tym na stanowisko zajęte przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 24 sierpnia 2000 r. SA/Bk 62/99.

Od decyzji tej odwołał się Mirosław P. W następstwie rozpoznania tego odwołania Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B., decyzją z dnia 18 grudnia 2000 r., utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję. Decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego została uznana za nieważną z powodu rażącego naruszenia prawa - wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 maja 2001 r. SA/Bk 123/01.

Strona 1/2