Osoba korzystająca z usług świadczonych przez samorządową jednostkę organizacyjną nie ma interesu prawnego w zaskarżeniu uchwały rady gminy określającej zasady wynagradzania pracowników tej jednostki.
Po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa Marian K. wniósł skargę na uchwałę Rady Miasta G. z 29 marca 2001 r. w części dotyczącej ustalenia wysokości najniższego wynagrodzenia i przyjęcia wartości jednego punktu w złotych dla pracowników zatrudnionych w Zakładzie Wodociągów i Kanalizacji w G. Podał, że wyliczenie wartości jednego punktu w ZWiK jest sporządzone niesumiennie i nierzetelnie oraz jest niezgodne ze stanem faktycznym, co powoduje nieuzasadnione podwyżki płac i jednocześnie ma duży wpływ na zwiększenie stawki opłat za wodę. Tym samym narusza jego interes prawny jako odbiorcy wody dostarczanej przez ZWiK w G.
Stwierdził, że radnym nie przedłożono wyliczenia kwoty najniższego wynagrodzenia oraz wartości jednego punktu w złotych w poszczególnych zakładach. Uchwałę podjęto tylko na podstawie informacji sekretarza miasta, stąd radni nie znali przedłożonych kalkulacji dla Urzędu Miasta. Uchwała została podjęta z rażącym naruszeniem prawa, ponieważ rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 26 lipca 2000 r. w sprawie zasad wynagradzania i wymagań kwalifikacyjnych pracowników samorządowych zatrudnionych w jednostkach samorządu terytorialnego w par. 3 pkt 3 stanowi, że wartość jednego punktu w złotych ustala pracodawca w porozumieniu z radą gminy stosownie do swoich możliwości finansowych. Radni nie mogli ocenić prawidłowości i rzetelności wyliczenia wartości jednego punktu bez załączonej kalkulacji, która odzwierciedla możliwości finansowe poszczególnych zakładów, dla których jest on ustalony.
Skarżący zarzucił też, że otrzymane rozliczenie na skutek wezwania rady do usunięcia naruszenia prawa jest nierzetelne, co dotyczy zwłaszcza wynagrodzenia dyrektora i głównego księgowego.
Naczelny Sąd Administracyjny zwrócił przede wszystkim uwagę na kwestię legitymacji do wniesienia skargi.
Stosownie do art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /t.j. Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1591/ - każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą podjętą przez organy gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej może - po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia - zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego.
Zadaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego było zatem zbadanie, po dokonaniu weryfikacji przesłanek dopuszczalności skargi, czy interes prawny lub uprawnienie skarżącego zostały naruszone zaskarżoną uchwałą.
Tylko bowiem ten ma prawo kwestionować uchwałę organów gminy w omawianym trybie, kto wykaże, że zaskarżonym rozstrzygnięciem został naruszony jego interes prawny lub uprawnienie. Źródłem interesu prawnego lub uprawnienia jest zawsze norma prawna ogólna, albo jednostkowa i konkretna norma prawa materialnego. Interes prawny musi wynikać z konkretnego przepisu prawa materialnego.