Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzenna Linska-Wawrzon (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Piechowiak Asesor WSA Ireneusz Fornalik Protokolant Małgorzata Kraus po rozpoznaniu w dniu 29 kwietnia 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi R. S. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w T. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby 1. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Izby Celnej w T. z dnia [...] nr [...], 2. odrzuca skargę w części obejmującej żądanie zasądzenia wynagrodzenia, premii i waloryzacji, 3. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu
Dyrektor Izby Celnej w T. decyzją z dnia [...] wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. Nr 98 z 2000 r., poz. 1071 z późn. zm.) w związku z art. 25 ust. 1 pkt 8a, art. 81 ust. 2 ustawy z dnia 24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej (Dz. U. Nr 72 z 1999 r., poz. 802 z późn. zm.) po rozpoznaniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją nr [...] z dnia [...] - utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu decyzji wskazano, że Wydział dw z. Przestępczością Zorganizowaną KWP w B. w dniu 25.08.1998 r. na podstawie zawiadomienia Urzędu Celnego w T. oraz czynności sprawdzających, wszczął pod nadzorem Prokuratury Okręgowej dochodzenie w sprawie oszustw celnych dokonywanych przy imporcie z Kanady samochodów osobowych i osobowo-ciężarowych, odprawianych w Oddziałach Celnych w I. i B. w okresie grudzień 1995 r. - grudzień 1997 r.
W dniu 18.12.2002 r. Prokuratura Okręgowa w B. VI Wydział ds. Przestępczości Zorganizowanej skierowała do Sądu Rejonowego w B. akt oskarżenia (sygn. akt VI Ds. 45/01) m.in. przeciwko R. S. oskarżonemu o czyn z art. 231 § 1, art. 18 § 3 w związku z art. 270 § 1, art. 271 § 1 oraz art. 91 § 1 Kodeksu karnego.
Organ zaznaczył, że w myśl art. 25 ust. 1 pkt 8a ustawy o Służbie Celnej funkcjonariusza celnego zwalnia się ze służby w wypadku wniesienia aktu oskarżenia o umyślne popełnienie przestępstwa, ściganego z oskarżenia publicznego.
Ze względu na powyższe konieczne stało się zwolnienie wyżej wymienionego ze służby, co Dyrektor Izby Celnej w T. uczynił decyzją z dnia [...].
W dniu 23.09.2003 r. do Izby Celnej w T. wpłynęło pismo R. S. zaskarżające w/w decyzję.
W kontekście zarzutów podniesionych przez stronę Dyrektor Izby Celnej w T. zważył, co następuje.
Podstawowym zarzutem kierowanym pod adresem zaskarżonej decyzji jest, że akt oskarżenia został wniesiony do Sądu w dniu 18.12.2002 r. tj. przed dniem wejścia w życie przepisu, który jest podstawą wydania zaskarżonej decyzji.
Skarżący kwestionuje także zasadność zastosowania rygoru natychmiastowej wykonalności stwierdzając, że nie wystąpiła żadna z przesłanek upoważniających organ do jego zastosowania.
Podkreślenia wymaga fakt, iż omawiany przepis ma charakter obligatoryjny, uniezależniony od tego kiedy akt oskarżenia został skierowany do Sądu.
Funkcjonariusza celnego zwalnia się ze służby w wypadku wniesienia aktu oskarżenia o umyślne popełnienie przestępstwa, w przypadku R. S. taki akt został skierowany do Sądu.
Skarżący dopuszcza możliwość skutecznego stosowania przepisu jedynie dla sytuacji, które nastąpią, po jego wejściu w życie. Neguje natomiast zasadność stosowania przepisu, w przypadku funkcjonariuszy, w stosunku do których akt oskarżenia, o umyślne popełnienie przestępstwa, wniesiono do Sądu przed dniem wejścia w życie w/w przepisu.
Przyjęcie sugerowanej przez skarżącego interpretacji przepisu art. 25 ust. 1 pkt 8a w/w ustawy mogłoby doprowadzić do hipotetycznej sytuacji, w której w stosunku do dwóch funkcjonariuszy celnych Prokuratura wniosła do Sądu akt oskarżenia o umyślne popełnienie tego samego przestępstwa, ale ze służby został zwolniony tylko ten funkcjonariusz, w stosunku do którego akt oskarżenia wniesiono do Sądu po wejściu w życie omawianego przepisu.