Sprawa ze skargi na decyzję SKO w T. w przedmiocie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Wiesław Czerwiński (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Piechowiak Asesor WSA Anna Klotz Protokolant Jakub Jagodziński po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi Przedsiębiorstwa Budownictwa Ogólnego -D.- Spółka Jawna, M. i G. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu oddala skargę

Inne orzeczenia o symbolu:
615 Sprawy zagospodarowania przestrzennego
Inne orzeczenia z hasłem:
Zagospodarowanie przestrzenne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie strona 1/5

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w T. decyzją z dnia [...] nr [...], po rozpoznaniu odwołania A. M., G. M., S. S. - S., A. S. zamieszkałych w T. oraz Spółdzielni Mieszkaniowej -K.- w T. uchyliło w całości decyzję Prezydenta Miasta T. z dnia [...] znak [...] ustalającej warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla budynku mieszkalnego wielorodzinnego przy ul. [...] w T. oraz dla infrastruktury technicznej.

W ocenie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. decyzja organu I instancji została wydana niezgodnie z prawem.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze podzieliło jednak ocenę, że zamiar budowy budynku wielorodzinnego na terenie osiedla o zabudowie mieszkaniowej wysokiej intensywności przewidzianego ponadto do adaptacji, nie jest sprzeczny z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Zgodność zamierzenia inwestycyjnego z planem miejscowym nie stanowi jednak jedynej przesłanki, która musi być spełniona, aby możliwe było ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu. Zgodnie z art. 43 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 15, poz. 139 ze zm.) zamierzenie musi być również zgodne z innymi przepisami prawa, którymi w tym przypadku będą odpowiednie przepisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 12.04.2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Wskazano na wyrok NSA z 9.10.2002 r. sygn. SA/Gd 2320/00 w którym podniesiono, że skoro już na etapie ustalania warunków zabudowy i zagospodarowania terenu widoczne jest, że przyszła inwestycja narusza przepisy techniczno - budowlane, to nie jest dopuszczalne wydanie takiej decyzji, bowiem naruszony zostaje w ten sposób także art. 42 ust. 1 pkt 5 cytowanej ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym.

Organ I instancji ustalił warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla budynku wielorodzinnego o zróżnicowanej wysokości, tj. III kondygnacje mieszkalne (wys. 11 m) od strony północnej i IV kondygnacje (wys. 14 m) od strony południowej. Z mapy wynika, że budynek został ściśle zlokalizowany poprzez zwymiarowanie jego usytuowania w granicach działki. Tak określone warunki zabudowy mają wiążący charakter dla organu wydającego pozwolenie na budowę. W tej sytuacji obowiązkiem organu administracyjnego już na etapie ustalania warunków zabudowy i zagospodarowania terenu było zbadanie, czy lokalizacja budynków nie narusza obowiązujących w tym zakresie przepisów techniczno - budowlanych. W uzasadnieniu decyzji podano, że takie usytuowanie budynku jest możliwe, jednakże nie podano, na jakich przesłankach takie przekonanie zostało oparte. Jednocześnie obowiązek udokumentowania, że przepisy cytowanego rozporządzenia nie zostały naruszone scedowano na projektanta inwestycji.

Strona 1/5
Inne orzeczenia o symbolu:
615 Sprawy zagospodarowania przestrzennego
Inne orzeczenia z hasłem:
Zagospodarowanie przestrzenne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze