1. Rolą decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu jest wytyczenie ogólnych kierunków projektowanej inwestycji budowlanej, które następnie podlegają dalszym szczegółowym ustaleniom przewidzianym w prawie budowlanym i w przepisach wykonawczych, regulujących warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać obiekty budowlane.
Kwestie dotyczące usytuowania budynku, jego wysokości, kształtu i innych szczegółów architektoniczno-technicznych, jeśli nie wynikają z ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, są częścią postępowania o wydanie pozwolenia na budowę, w ramach którego m.in. organ bada czy planowana budowa spowoduje ograniczenie dopływu światła dziennego do pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi.
2. Z reguły, każda inwestycja prowadzona w zwartej zabudowie powoduje uciążliwości i utrudnienia dla sąsiedztwa, co jednak nie oznacza, że wydana w takiej sytuacji decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu narusza prawo.
3. Interesy osób trzecich muszą być brane pod uwagę na etapie prac projektowych i w postępowaniu prowadzącym do wydania pozwolenia na budowę, co nie oznacza, że jest to najważniejsze i jedyne kryterium, jakie organy biorą pod uwagę przy kształtowaniu planowanej inwestycji.
4. Organ planistyczny badający zgodność zamierzenia inwestycyjnego z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego nie może wkraczać w kompetencje organu wydającego decyzję o pozwoleniu na budowę, którego rzeczą jest zgodne z art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ ocena, czy projektowany obiekt z uwagi na usytuowanie spowoduje uciążliwości dla nieruchomości sąsiedniej w stopniu naruszającym zasady wynikające z odpowiednich przepisów Prawa budowlanego.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie przy udziale (...) sprawy ze skargi Ryszarda A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia 26 maja 2003 r. w przedmiocie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu - oddala skargę.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. decyzją (...) z dnia 26.05.2003 r. wydaną na podstawie przepisów ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych /Dz.U. 2001 nr 79 poz. 856 ze zm./, na podstawie art. 17 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego /Dz.U. 2000 nr 98 poz. 1071 ze zm./, w związku z art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./, w sprawie odwołania Ryszarda A. od decyzji (...) wydanej dnia 7.04.2003 r. przez Prezydenta Miasta I., ustalającej warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji polegającej na rozbudowie budynku mieszkalnego usytuowanego na terenie nieruchomości położonej przy ul. M. 22 w I., na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeksu postępowania administracyjnego oraz art. 43 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym, przy ustaleniach miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu położonego w rejonie ulic: P., M., B. i alei N. w I., zatwierdzonego Uchwałą nr XL VIII/403/98 Rady Miejskiej I. z dnia 30 stycznia 1998 r. /Dz.Urz. Woj. B. nr 20 poz. 79 z dnia 7.04.1998 r./ - orzekło o utrzymaniu w mocy zaskarżonej decyzji.
W uzasadnieniu decyzji wskazano, iż Bolesław M. wnioskiem z dnia 21.03.2002 r. zwrócił się do Urzędu Miasta I. o wydanie decyzji ustalającej warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla nieruchomości położonej przy ul. M. 22 w I. w związku z zamiarem rozbudowy budynku mieszkalnego.
Organ rozpatrujący wniosek zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu położonego w rejonie ulic: P., M., B. i alei N. w I., decyzją z dnia 07.04.2003 r., (...), ustalił warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla wnioskowanej inwestycji, nadając jej ważność do dnia 30 kwietnia 2004 r. Uzasadniono to stwierdzeniem zgodności z przepisami prawa i ustaleniami obowiązującego na tym obszarze miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
Z rozstrzygnięciem, ustalenia lokalizacji rozbudowy budynku mieszkalnego na wskazanym terenie nie zgadza się Ryszard A., mieszkający w sąsiednim budynku nr 24.
W złożonym odwołaniu stwierdził, iż rozbudowa i dobudowa do istniejącego budynku mieszkalnego części mieszkalnej spowoduje od strony południowo-zachodniej zacienienie okien jego mieszkania.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze rozpoznając odwołanie, za podstawę rozstrzygnięcia sprawy zobowiązane było przyjąć ustawę z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym. Zgodnie z przepisami jej art. 2 ust. 1 ustalenie przeznaczenia i zasad zagospodarowania terenu dokonywane jest w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego z zachowaniem warunków określonych w ustawach.
Z szczegółowych ustaleń planu i załączonych dokumentów wynika, iż teren wnioskowanej inwestycji wchodzi w skład obszaru przeznaczonego w planie zagospodarowania przestrzennego w rejonie wyżej wymienionych ulic miasta I., jako teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej - oznaczony w planie symbolem "10 MN". Plan dopuszcza budowę i rozbudowę budynku mieszkalnego oraz dobudowę do istniejącego budynku części niemieszkalnych, nieuciążliwych dla mieszkalnictwa, których architektura musi być dostosowana do architektury budynku mieszkalnego, tworzącego z nim jedną bryłę architektoniczną. W planie ustalono zasady kształtowania formy budynku do 2 kondygnacji naziemnych z ewentualnym poddaszem użytkowym.