Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzenna Linska-Wawrzon (spr.) Sędzia WSA Elżbieta Piechowiak Asesor WSA Mirella Łent Protokolant Małgorzata Kraus po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi S. P. i M. G. na decyzję Dyrektora Oddziału Rejonowego Wojskowej Agencji Mieszkaniowej z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania kwatery stałej 1. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji, 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.
Dyrektor Oddziału Rejonowego WAM w B. decyzją Nr [...], z dnia [...], wydaną na podstawie art. 138 §1 pkt 1 kpc, art. 16 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 22 czerwca 1995r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych RP (tekst jednolity: Dz. U. z 2002r. Nr 42, poz. 368 z późn. zm.) oraz art. 12 ustawy z dnia 20 maja 1976r. o zakwaterowaniu sił zbrojnych (tekst jednolity: Dz. U. z 1992r. Nr 5, poz. 19 z późn. zm.) i §15 ust. 1 pkt 5 Statutu Wojskowej Agencji Mieszkaniowej nadanego zarządzeniem Ministra Obrony Narodowej Nr 25/MON z dnia 6 czerwca 2002r. (Dz. Urz. MON Nr 10, poz. 97), po rozpatrzeniu odwołania S. P. od decyzji Dyrektora Oddziału Terenowego WAM w Ł. nr [...] z dnia [...] w sprawie stwierdzenia nie nabycia uprawnień do osobnej kwatery stałej - utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu decyzji wskazano, że decyzją nr [...] z dnia [...] Dyrektor Oddziału Terenowego WAM w Ł. stwierdził, że S. P. oraz jej dzieci M. i M. G. nie nabyli prawa do osobnej kwatery stałej, po śmierci R. G..
S. P. wniosła do Dyrektora Oddziału Rejonowego WAM w B. odwołanie od w/w decyzji nr [...], w którym zakwestionowała prawidłowość rozstrzygnięcia i wniosła o ponowne rozpatrzenie sprawy.
Organ drugiej instancji rozpatrując sprawę w trybie odwoławczym zważył, co następuje:
W dniu 3 października 1995r. zmarł st. sierż. szt. R. G.. W dniu śmierci w/w zamieszkiwał wraz z S. P. oraz dziećmi M. i M. w wynajętym lokalu mieszkalnym we wsi [...], poczta [...].
W związku z tym spełnienie warunków określających nabycie prawa do kwatery członków rodziny osoby uprawnionej winno być oceniane według przepisów obowiązujących na dzień śmierci żołnierza tzn. na podstawie obowiązującej w tym czasie ustawy z dnia 20 maja 1976r. o zakwaterowaniu sił zbrojnych (tekst jednolity: Dz. U. z 1992r.Nr5, poz. 19 z późn. zm.).
Zgodnie z art. 12 w/w ustawy w razie śmierci żołnierza, emeryta lub rencisty wojskowego prawo do osobnej kwatery stałej nabywają wspólnie zamieszkali w kwaterze z żołnierzem, emerytem lub rencistą, w dniu jego śmierci, członkowie rodziny uprawnieni do wojskowej renty rodzinnej, a prawo to przysługuje im przez czas posiadania uprawnień do tej renty.
Zmarły R. G. w chwili śmierci nie zajmował osobnej kwatery stałej, a zatem członkowie jego rodziny nie spełniają niezbędnego warunku -wspólnego zamieszkiwania w kwaterze z żołnierzem w dniu jego śmierci-.
Dzieci zmarłego M. G. i M. G. posiadały i - jak wynika z zaświadczenia Wojskowego Biura Emerytalnego w K. z dnia 28 marca 2003r. - nadal posiadają uprawnienia do wojskowej renty rodzinnej, a zatem spełniają tylko jeden z w/w warunków.
Według organu w świetle powołanych przepisów zamieszkiwanie wspólne w dniu śmierci R. G. w lokalu mieszkalnym nie będącym kwaterą (poza zasobem wojskowych organów kwaterunkowych) samo przez się nie dawało i nie daje podstaw do nabycia prawa do kwatery. Z tych względów organ odwoławczy orzekł o utrzymaniu w mocy decyzji organu pierwszej instancji.
Od powyższej decyzji Dyrektora Oddziału Rejonowego w B. skargę wniosła do Naczelnego Sądu Administracyjnego S. P., działając w imieniu własnym i jako przedstawicielka małoletniego syna M. G..