Kwota podatku od towarów i usług, która została zwrócona przez organ podatkowy na podstawie art. 14a ust. 6 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, lecz z uchybieniem określonego w tym przepisie terminu, nie stanowi nadpłaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./. Brak jest zatem podstaw do oprocentowania zwrotu tej kwoty dokonanego po upływie 25 dni.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 2003 r. sprawy ze skargi "M.-Ł." Sp. z o.o. na decyzję Izby Skarbowej w B. z dnia 17 września 2002 r. (...) w przedmiocie zwrotu wpłaconej kwoty podatku od towarów i usług za miesiąc marzec 2002 r. - oddala skargę.
29 kwietnia 2002 r. wpłynął do Urzędu Skarbowego w Ż. wniosek spółki "M.-Ł." w Ł. Spółka ta na podstawie art. 14a ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ domagała się zwrotu części wpłaconej kwoty podatku od towarów i usług wynikającej z deklaracji VAT-7 za marzec 2002 r. w kwocie 50.714 zł.
Urząd Skarbowy na podstawie art. 14a cyt. ustawy o podatku od towarów i usług uznał prawo Spółki do częściowego zwrotu tego podatku za marzec 2002 r. bez prawa do zwrotu odsetek od powyższej kwoty.
W uzasadnieniu decyzji z 17 czerwca 2002 r. (...) organ pierwszej instancji stwierdził, że odsetki naliczone są wyłącznie od zaległości podatkowych lub w przypadku powstania nadpłaty. W niniejszej sprawie nie zaistniała żadna z okoliczności, które uzasadniają naliczenie odsetek bowiem nie dokonano nadpłaty ani, nie powstała zaległość podatkowa.
Spółka złożyła odwołanie od decyzji z wnioskiem o uchylenie jej w całości i orzeczenie co do przedmiotu. W złożonym odwołaniu nie wniesiono zastrzeżeń w zakresie rozstrzygnięcia dotyczącego dokonania zwrotu kwoty 50.714 zł na rachunek podatnika.
Zdaniem Spółki założenie, iż naruszenie terminu dla dokonania zwrotu kwoty na rachunek bankowy podatnika w terminie dłuższym niż 25 dni od daty dokonania wpłaty podatku przez podatnika nie wywołuje żadnych skutków jest niedopuszczalne, ponieważ niedopuszczalna jest taka wykładnia normy prawnej, jakoby zawarte w niej zwroty nic nie znaczyły. Z uwagi na fakt, że przepis ustawy o VAT nie reguluje tej kwestii zasadnym jest posłużenie się zasadami ogólnymi określonymi przez przepisy Ordynacji podatkowej.
Zwrot podatku, o którym mowa w art. 14a cyt. ustawy o VAT nie stanowi zdaniem Spółki dotacji, subwencji, czy innej formy zasilenia zakładu pracy chronionej środkami budżetowymi. Z uwagi na fakt, iż środki te zostały wcześniej wpłacone do budżetu jako podatek z upływem 25 dnia od dnia ich wpłaty stają się podatkiem zapłaconym nienależnie a zatem według Spółki stają się nadpłatą w rozumieniu art. 72 par. 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej. Świadczeniem nienależnym jest ta część podatku, która podlega zwrotowi z chwilą gdy staje się wymagalna. Spółka podkreśla, iż jest to inny moment powstania nadpłaty aniżeli wymienione w art. 74 Ordynacji podatkowej.
Moment ten jak uważa Spółka wynika z ustawy o podatku od towarów i usług. Określone w art. 74 Ordynacji podatkowej momenty powstania nadpłaty nie stanowią katalogu zamkniętego.
Izba Skarbowa w B. decyzją z 17 września 2002r. utrzymała w mocy decyzję organu pierwszej instancji.
W uzasadnieniu podkreślono, że zgodnie z art. 53 odsetki za zwłokę naliczane są od zaległości podatkowych lub w przypadku powstania nadpłaty. Przy czym zaległością podatkową zgodnie z przepisem art. 51 par. 1, par. 2 Ordynacji podatkowej jest podatek nie zapłacony w terminie a także nie zapłacona w terminie zaliczka lub rata podatku. Na równi z zaległością podatkową traktuje się także nadpłatę. Za nadpłatę uważa się m.in. kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku. Świadczenie jest nadpłacone, gdy podatnik jest zobowiązany do świadczenia z tytułu określonego podatku, lecz kwota faktycznie uiszczona jest wyższa od kwoty należnej. Sytuacja taka nie miała miejsca w przedmiotowej sprawie.