1. Rozstrzygnięcie i zajmowane przez organ egzekucyjny lub wierzyciela stanowisko w sprawach dotyczących postępowania egzekucyjnego następuje w formie postanowienia.
2. Postanowienie wydane przez wierzyciela w trybie art. 34 par. 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 2002 nr 110 poz. 968 ze zm./, jak i wydane na skutek zażalenia przez jednostkę nadrzędną nad wierzycielem, uzyskuje status aktu zbliżonego charakterem do wydanego w trybie art. 106 Kpa, przy czym ustawodawca wprost związał tą wypowiedzią organ egzekucyjny rozpatrujący zarzuty /par. 1/.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie sprawy ze skargi Romualda W. na postanowienie Starosty L. z dnia 14 marca 2003 r. (...) w przedmiocie zarzutu nieistnienia obowiązku stwierdza nieważność zaskarżonego postanowienia, (...).
Organ egzekucyjny Naczelnik Urzędu Skarbowego w L. na podstawie tytułu wykonawczego z dnia 12 września 2002 r. wszczął postępowanie egzekucyjne celem wyegzekwowania od skarżącego kwoty 52 zł 50 gr. tytułem składki na konserwacje urządzeń melioracyjnych.
Skarżący wniósł zażalenie na postępowanie wierzyciela, któremu zarzucił, że pobiera od niego składkę mimo, że nie ma on /skarżący/ takiego obowiązku by ja opłacać. Po wysłuchaniu wierzyciela tj. Gminnej Spółki Wodnej "N." w W. organ egzekucyjny zwrócił się o wyrażenie stanowiska wierzyciela. Gminna Spółka wodna "N." we W. jako wierzyciel pismem z dnia 28 stycznia 2003 r. powiadomiła, że skarżący ma obowiązek uiszczania składki w kwocie 52,50 zł rocznie, ponieważ długość rowu melioracyjnego przypadająca na dłużnika skarżącego przebiega na 4,5 ha jego pól. Pismo zawiera pouczenie o możliwości wniesienia zażalenia w terminie 7 dni do Starosty L. za pośrednictwem Naczelnik Urzędu Skarbowego w L., co daje podstawę do przyjęcia, że wolą wierzyciela było wydanie postanowienia.
Skarżący w zażaleniu z dnia 5 lutego 2003 r. kwestionował postanowienie wierzyciela twierdząc, że struga "Leniec" jest naturalnym ciekiem wodnym /właściciel Skarb Państwa/ i nie jest rowem w rozumieniu art. 9 ust. 1 pkt 1 i pkt 13 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 115 poz. 1229/ i dlatego nie należy do urządzeń melioracji wodnych szczegółowych /art. 73/.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 14 marca 2003 r. Starosta L. na podstawie art. 34 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. /Dz.U. 2002 nr 110 poz. 968 ze zm./ oddalił zarzut w sprawie nieistnienia obowiązku i uznał za wymagalny tytuł wykonawczy.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego skarżący podaje jakie ma wątpliwości w sprawie i wnosi o rozstrzygnięcie jego sprawy.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Sąd nie będący związany granicami skargi /art. 51 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ bierze pod uwagę z urzędu wady powodujące nieważność zaskarżonego aktu.
Przede wszystkim należy zwrócić uwagę, że art. 17 ustawy o postępowaniu zawiera m. in. unormowanie o treści: "O ile przepisy niniejszej ustawy nie stanowią inaczej, rozstrzygnięcie i zajmowane przez organ egzekucyjny lub wierzyciela stanowisko w sprawach dotyczących postępowania egzekucyjnego następuje w formie postanowienia." Zrozumiały się staje w ten sposób art. 34 ustawy, który ma- w interesującym dla tej sprawy znaczeniu -następujące brzmienie:
"Par. 1. Zarzuty zgłoszone na podstawie art. 33 pkt 1-7, 9 i 10, a przy egzekucji obowiązków o charakterze niepieniężnym - także na podstawie art. 33 pkt 8, organ egzekucyjny rozpatruje po uzyskaniu stanowiska wierzyciela w zakresie zgłoszonych zarzutów, z tym że w zakresie zarzutów, o których mowa w art. 33 pkt 1-5, wypowiedź wierzyciela jest dla organu egzekucyjnego wiążąca.