Sprawa ze skargi na postanowienie SKO w T. w przedmiocie odmowy ustalenia kosztów postępowania w sprawie o zwrot niniejszej opłaty skarbowej
Tezy

Przepis zaś art. 415 Kodeksu cywilnego dotyczy odpowiedzialności odszkodowawczej na gruncie stosunków cywilnoprawnych. Nie może mieć zastosowania w zakresie kosztów postępowania administracyjnego.

Zgodnie z art. 22 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ podstawą uchylenia zaskarżonej decyzji mogą być naruszenia przepisów postępowania, które mogło mieć wpływ na wynik sprawy.

W niniejszym postępowaniu organy obu instancji nie przeprowadzały postępowania dowodowego. Przedmiotem rozbieżności była jedynie ocena prawna w zakresie zasadności wniosku o zwrot kosztów postępowania. Dlatego też naruszenie przez organ II instancji przepisu art. 200 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacji podatkowej /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ nie miało wpływu na treść rozstrzygnięcia.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Juliusza W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. z dnia 5 stycznia 2003 r. (...) w przedmiocie odmowy ustalenia kosztów postępowania w sprawie o zwrot niniejszej opłaty skarbowej - oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/2

We wniosku z dnia 30 września 2002 r., skierowanym do Wójta Gminy L., Juliusz W. wniósł o zwrot opłaty skarbowej w kwocie 5 zł, uiszczonej przy składaniu uwzględnionego odwołania, wraz z należnymi odsetkami od dnia 15 czerwca 2002 r. oraz zwrotu kosztów niniejszego wezwania w kwocie 207,50 zł, tytułem kosztów zasięgnięcia porady prawnej w kwocie 200 zł i kosztów manipulacyjnych w wysokości 7,50 zł.

Wójt Gminy L. zwrócił opłatę skarbową oraz odsetki od zaległości. Postanowieniem zaś z dnia 14 października 2002 r. odmówił ustalenia jako kosztów postępowania w sprawie o zwrot uiszczonej opłaty skarbowej żądanych kosztów. W uzasadnieniu wskazano, że koszty porad prawnych nie mieszczą się w katalogu kosztów postępowania określonych w art. 265 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacji podatkowej /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w T., po rozpoznaniu zażalenia Juliusza W., postanowieniem z dnia 5 stycznia 2003 r. utrzymało w mocy zaskarżone postanowienie. Organ odwoławczy uznał również, że koszty poniesione przez stronę nie mieszczą się w katalogu kosztów postępowania określonych w art. 265 par. 1 jak i par. 2 Ordynacji podatkowej. Ponadto dodano, iż ustawa ta nie przewiduje instytucji umożliwiającej zwrot kosztów pełnomocnika zajmującego się zawodowo zastępstwem procesowym. Tym bardziej nie przewiduje się zwrotu kosztów porady prawnej prawnika, bez jego formalnego udziału w postępowaniu.

Na powyższe postanowienie skargę wniósł Juliusz W. Skarżący zarzucił naruszenie art. 80 Kpa poprzez nie wyjaśnienie i nie ustosunkowanie się do kwestii odpowiedzialności osoby, która przez niewykonywanie obowiązków spowodowała dodatkowe koszty postępowania, co zostało określone w art. 268 par. 1 Ordynacji podatkowej. Ponadto autor skargi wskazał na naruszenie przez organ II instancji art. 10 Kpa poprzez nie umożliwienie się wypowiedzenia, co do zebranych dowodów.

Wskazując na powyższe uchybienia skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu I instancji oraz zobowiązanie Wójta Gminy L. do zwrotu kwoty 207,50 zł.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej oddalenie, podtrzymując dotychczasowe stanowisko.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga nie jest uzasadniona.

Strona domagała się kosztów postępowania dotyczącego zwrotu opłaty skarbowej, uiszczonej w związku z wniesionym odwołaniem, które zostało uwzględnione przez organ odwoławczy. Dlatego też, wbrew twierdzeniom zawartym w skardze, do mniejszej sprawy zastosowanie miały przepisy Ordynacji podatkowej. Zgodnie bowiem z art. 2 par. 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej, przepisy tej ustawy stosuje się do opłaty skarbowej.

Skarżący domagał się zwrotu kwoty 200 zł z tytułu porady prawnej oraz 7,50 zł tytułem kosztów manipulacyjnych. Rodzaje kosztów podlegających zwrotowi przez organy podatkowe reguluje art. 266 Ordynacji podatkowej. Przepis ten w par. 1 stanowi, że organ podatkowy, na żądanie, zwraca koszty postępowania, o których mowa w art. 265 par. 1 pkt 1 i 2. Tymi kosztami są koszty podróży i inne należności świadków, biegłych i tłumaczy, ustalone zgodnie z przepisami o należnościach świadków i biegłych w postępowaniu sądowym oraz koszty podróży i inne należności związane z osobistym stawiennictwem strony, jeżeli postępowanie zostało wszczęte z urzędu albo, gdy strona została błędnie wezwana do stawienia się. Zatem koszty porady prawnej oraz koszty manipulacyjne nie mieszczą się w kategoriach kosztów określonych w art. 266 w związku z art. 265 par. 1 i 2 Ordynacji podatkowej. Dlatego też zasadnie uznano w zaskarżonej decyzji, że brak jest podstaw prawnych do ich zwrotu.

Strona 1/2