Merytoryczna ocena prawidłowości i zasadności pytań egzaminacyjnych nie stanowi elementu postępowania administracyjnego stricte i należy do wyłącznej kompetencji organów uczelni.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w dniu 10 kwietnia 2003 r. przy udziale (...) sprawy ze skargi Michała L. na decyzję Rektora Uniwersytetu im. M. K. w T. z dnia 8 lipca 2002 r. (...) w przedmiocie odmowy przyjęcia na studia - oddala skargę.
Rektor Uniwersytetu im. M. K. w T. decyzją z dnia 19 sierpnia 2000 r. (...) działając między innymi w oparciu o art. 41 ust. 5 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym /Dz.U. nr 65 poz. 385 ze zm./ oraz uchwały Senatu Uniwersytetu M. K. z 30 listopada 1999 r., z 22 maja 2001 r., 27 listopada 2001 r. i 19 grudnia 2001 r. w sprawie zasad i trybu przyjmowania kandydatów na pierwszy rok studiów w roku akademickim 2002/2003 (...) po rozpatrzeniu odwołania Michała L. od decyzji Komisji Rekrutacyjnej Wydziału Filologicznego z dnia 8 lipca 2002 r. (...) o nie przyjęciu na studia oraz działając na wniosek Uczelnianej Komisji Rekrutacyjnej utrzymał w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie Komisji Rekrutacyjnej. Według ustaleń dokonanych w toku postępowania Michał L. nie zdał egzaminu wstępnego. Egzamin składał się z dwóch etapów i obejmował test gramatyczno-leksykalny z języka niemieckiego oraz pisemną wypowiedź /rozprawkę/ w języku polskim na jeden spośród trzech przedstawionych do wyboru tematów. Zgodnie z uchwałą nr 74 senatu UMK z 18 grudnia 2001 r. w sprawie zasad i trybu przyjmowania i zakresie egzaminów wstępnych dla kandydatów na pierwszy rok studiów (...) ocena niedostateczna z jednej choćby części egzaminu eliminowała kandydata. O przyjęciu na studia decydowała średnia pozytywnych ocen uzyskanych z poszczególnych części egzaminu. Egzamin oceniany był na stopnie w skali od 2-5. Tymczasem skarżący z testu języka niemieckiego uzyskał 21,5 punktów, przy czym minimum gwarantujące zdanie egzaminu, to uzyskanie 40 punktów. Test ten zatem zakwalifikowany został na ocenę niedostateczną. Również rozprawka w języku polskim została oceniona negatywnie /ndst./. W tych okolicznościach Komisja Rekrutacyjna wydała decyzję o nie przyjęciu Michała L. na pierwszy rok studiów, a Rektor wyższej uczelni nie widział podstaw do uwzględnienia złożonego przez Michała L. odwołania. Zważyć przy tym należy, że odwołujący się podnosił, że nie przesłano mu żadnych dowodów niezdania egzaminu, uprawdopodabniających decyzję o nieprzyjęciu.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Michał L. podnosił podobny jak w odwołaniu argument, a poza tym skarżył się, że nie uzyskał żadnych informacji na tematy ogólne. W szczególności ilu ogółem kandydatów przyjęto na pierwszy rok filologii germańskiej.
W odpowiedzi na skargę Rektor Uniwersytetu im. M. K. wniósł o oddalenie skargi.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.
Skarżący nie wykazał, by zaskarżona decyzja naruszała prawo. Decyzję tę wydano bowiem w oparciu o art. 141 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym /Dz.U. nr 65 poz. 385 ze zm./ oraz przywołane wyżej Uchwały Senatu Uniwersytetu im. M. K. Przywołany wyżej przepis stanowi, że to Senat uczelni określa na wniosek Rady Wydziału, zasady i tryb przyjmowania oraz zakres egzaminu wstępnego na studia. Rekrutacje przeprowadzają Komisje Rekrutacyjne powołane przez Dziekana Wydziału lub inny statutowy organ. Komisje Rekrutacyjne podejmują decyzje w sprawie przyjęcia na studia. Wyniki postępowania rekrutacyjnego są jawne, a od decyzji Komisji Rekrutacyjnej służy odwołanie do Uczelnianej Komisji Rekrutacyjnej. Decyzje podejmuje Rektor, zgodnie z wnioskiem Uczelnianej Komisji Rekrutacyjnej. Decyzja Rektora jest ostateczna. Przytoczony wyżej tryb został przez uczelnię zachowany, także w stosunku do Michała L. Przebieg postępowania przed Komisją Rekrutacyjną wykazał, że skarżący nie mógł być przyjęty na wybrany przez niego kierunek studiów z powodu niezdania egzaminów i to z obu wymaganych przez Uchwały Senatu UMK etapów. Z akt administracyjnych wynika, że rozprawkę w języku polskim na zadany temat oceniono jako niedostateczną. Skarżący nie uzyskał też wymaganej dla oceny dostatecznej ilości punktów z pisemnego testu z języka niemieckiego. Wbrew zarzutom skargi postępowanie to nie naruszało zasady jawności. Skarżący miał bowiem możliwość przejrzenia swoich prac. Zasada, o której mowa w art. 141 ust. 4 wyżej wymienionej ustawy o szkolnictwie wyższym nie nakłada na uczelnię obowiązku przesyłania kandydatowi kopii wyników postępowania rekrutacyjnego, czy też całościowego wyjaśniania procesu rekrutacyjnego. Ustawowy wymóg publicznego prezentowania zasad przyjmowania na studia został przez uczelnię dochowany. Stosowne uchwały były bowiem podane do publicznej wiadomości poprzez wywieszenie na tablicach ogłoszeń, w Rektoracie oraz w budynkach jednostek przeprowadzających rekrutację na studia, a nawet doczekały się formy broszury. Ma rację Rektor Uniwersytetu, twierdząc w odpowiedzi na skargę, że informacje ogólne, co do ilości osób przyjętych bądź nie przyjętych na studia, nie może wpływać na ocenę egzaminu "wstępnego". Wbrew też sugestiom skarżącego, zawartym w myśli przewodniej skargi, ocena prac egzaminacyjnych w postępowaniu kwalifikacyjnym, o ile nie naruszono właściwego trybu postępowania, należy wyłącznie do grona osób w tym celu powołanych, a wystawiony stopień /ocena punktowa/, będący wyrazem takiej oceny wykracza poza zakres właściwości Naczelnego Sądu Administracyjnego, określony w ustawie z 11 maja 1995 r. o NSA. Generalnie bowiem merytoryczna ocena prawidłowości i zasadności pytań egzaminacyjnych nie stanowi elementu postępowania administracyjnego stricte i należy do wyłącznej kompetencji organów uczelni. W tej kwestii zarówno doktryna, jak i orzecznictwo są jednolite /porównaj wyroki NSA z dnia: 31 stycznia 1994 r. SA/Wr 1769/93, 2 grudnia 1994 r. I SA 1636/94 i 16 grudnia 1999 r. I SA 1374/99/.
Reasumując przyjąć należy, że stawiane w skardze zarzuty nie podważyły skutecznie legalności zaskarżonego aktu, co z mocy przywołanego wyżej przepisu, a nadto art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ skutkuje oddaleniem skargi.