Skarga Elżbiety i Włodzimierza małż. B. na decyzję Wojewody Radomskiego w przedmiocie nakazania rozbiórki ogrodzenia przegradzającego drogę przechodzącą przez ich nieruchomość i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz zgodnie z art. 208 Kpa zasądził od Wojewody Radomskiego zwrot kosztów postępowania na rzecz skarżących.
Tezy

1. Organ administracji państwowej nie może nakazać rozebrania ogrodzenia nieruchomości z powołaniem się na naruszenie przepisów prawa budowlanego o pozwoleniu na budowę, jeżeli ogrodzenie to nie odpowiada warunkom określonym w par. 44 ust. 1 pkt 3 lit. "c" rozporządzenia Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 20 lutego 1975 r. w sprawie nadzoru urbanistyczno-budowlanego /Dz.U. nr 8 poz. 48 ze zm./, to jest nie zostało wybudowane od strony drogi publicznej.

2. Nie jest drogą publiczną droga, znajdująca się na terenie gminy, jeżeli nie została zaliczona do kategorii dróg lokalnych lub zakładowych zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 marca 1962 r. o drogach publicznych /Dz.U. nr 20 poz. 90 ze zm./.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Elżbiety i Włodzimierza małż. B. na decyzję Wojewody Radomskiego z dnia 14 stycznia 1981 r. w przedmiocie nakazania rozbiórki ogrodzenia przegradzającego drogę przechodzącą przez ich nieruchomość i na podstawie art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa uchylił zaskarżoną decyzję oraz zgodnie z art. 208 Kpa zasądził od Wojewody Radomskiego zwrot kosztów postępowania na rzecz skarżących.

Uzasadnienie strona 1/3

Decyzją z dnia 27 sierpnia 1980 r. Naczelnik Gminy Ż. zezwolił Włodzimierzowi B. na zmianę przebiegu odcinka drogi przedzielającej grunty jego gospodarstwa sadowniczego we wsi R., gmina P. Uwzględniając zmianę przebiegu tej drogi Włodzimierz B. ogrodził swe gospodarstwo w celu zabezpieczenia nowoposadzonego sadu przed zającami i sarnami w czasie nadchodzącej zimy 1980/1981. W dniu 22 października 1980 r. Naczelnik Gminy P. wydał decyzję nakazującą rozbiórkę ogrodzenia w miejscu poprzedniego przebiegu drogi. W uzasadnieniu decyzji podano, że Włodzimierz B. wykonał ogrodzenie bez wymaganego pozwolenia na budowę. Zwrócono także uwagę, że decyzja z dnia 27 sierpnia 1980 r. w sprawie zmiany przebiegu drogi została zaskarżona w trybie odwoławczym i nie wiadomo, czy zostanie utrzymana w mocy.

Od decyzji nakazującej rozbiórkę ogrodzenia Włodzimierz B. odwołał się do Wojewody Radomskiego. Organ ten, decyzją z dnia 14 stycznia 1981 r., nr WBP-IIw-8331/439/9/7, utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy, powołując się na naruszenie przez skarżącego przepisu par. 44 ust. 1 pkt 3 lit. "c" rozporządzenia Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 20 lutego 1975 r. w sprawie nadzoru urbanistyczno-budowlanego /Dz.U. nr 8 poz. 48 ze zm./. Dodać należy, że w dniu 1 grudnia 1980 r. Wojewoda Radomski uchylił w całości decyzję Naczelnika gminy P. z dnia 27 sierpnia 1980 r. zezwalającą Włodzimierzowi B. na zmianę odcinka drogi przedzielającej jego grunty.

Włodzimierz B. wraz z żoną Elżbietą zaskarżyli decyzję Wojewody Radomskiego z dnia 14 stycznia 1981 r. do Naczelnego Sądu Administracyjnego, wnosząc o jej uchylenie, jako wydanej z naruszeniem prawa.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda Radomski stwierdza, że w sprawie nie występują nowe okoliczności, które dały by podstawę do ewentualnego wznowienia postępowania. Podkreślono jednak, że nakaz rozbiórki ogrodzenia dotyczy tylko jego odcinków zamykających drogę przebiegającą przez grunty skarżącego. Organ ten, powołując się na art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229/ i uznając konieczność ogrodzenia nieruchomości informuje, że "zalegalizowano je, ale pod warunkiem zachowania przepustowości przejazdu o szerokości 3 m".

W toku rozprawy, w której przedstawiciel Wojewody Radomskiego nie wziął udziału, skarżący wyjaśnili, że droga, o zmianę przebiegu której wnosili, jest wykorzystywana w zasadzie tylko przez dwóch mieszkańców wsi R. Inni mieszkańcy wsi z drogi tej nie korzystają, gdyż dojazd do swych nieruchomości mają zapewniony w inny sposób. Skarżący podali, że są we wsi R. nowymi ludźmi, stąd też spotykają się z niechęcią części jej mieszkańców. Sporna droga jest w zasadzie poszerzoną miedzą i - jak skarżący stwierdził - w dokumentacji geodezyjnej jest ona zaznaczona jako droga będąca w gestii Naczelnika Gminy P. Zmiana przebiegu drogi ułatwiałaby prowadzenie sadu, a zwłaszcza wykonywanie zabiegów pielęgnacyjnych. Zbudowanie ogrodzenia przy utrzymaniu dotychczas istniejącej drogi będzie wymagało nakładów na zmeliorowanie 1 ha gruntu.

Strona 1/3